Πάγια επιδίωξη της ελληνικής κυβέρνησης και της ΕΕ είναι η μετανάστευση να είναι πλήρως προσαρμοσμένη στις ανάγκες των εργοδοτών και ασφυκτικά ελεγχόμενη. Με προχτεσινό νομοσχέδιο για την «Αναδιοργάνωση του συστήματος αδειοδότησης για τη διαμονή αλλοδαπών στη χώρα υπό όρους αυξημένης ασφάλειας» η κυβέρνηση εξειδικεύει σχετικές ευρωπαϊκές οδηγίες και κανονισμούς για τους μετανάστες, εντείνει το ηλεκτρονικό φακέλωμα των μεταναστών και παράλληλα θέτει τις προϋποθέσεις για εισαγωγή αλλοδαπών εποχιακών εργατών ανάλογα με τις ανάγκες της αγοράς. Ο καπιταλισμός όχι μόνο ευθύνεται για τη μετανάστευση, την προκαλεί και τη συντηρεί, αλλά και προσπαθεί να την αξιοποιεί για να κερδίζει από αυτή. Ετσι, τα καπιταλιστικά κράτη προσπαθούν να καταστείλουν τη μετανάστευση που δεν έχει ανάγκη η αγορά και να ελέγξουν τις μεταναστευτικές ροές. Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, για παράδειγμα, καθιερώνονται οι άδειες διαμονής ενιαίου τύπου για τους μετανάστες, οι οποίες θα εμπεριέχουν τα βιομετρικά δεδομένα του μετανάστη, μια έγχρωμη ψηφιακή φωτογραφία και δακτυλικά αποτυπώματα των δύο δεικτών. Μάλιστα, αναφέρεται ότι «η λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων είναι υποχρεωτική από την ηλικία των έξι (6) ετών»!

Είναι ενδεικτικό ότι στο νομοσχέδιο προβλέπονται λεπτομερώς οι όροι και οι προϋποθέσεις για την ολιγόμηνη εισαγωγή εργατικών χεριών από τρίτες χώρες. Οι μεγαλοεργοδότες θα μπορούν να «παραγγέλνουν» εργάτες, σίγουρα πιο φθηνούς και με χειρότερους εργασιακούς όρους, να τους απασχολούν για όσο τους χρειάζονται και στη συνέχεια να τους στέλνουν «σπίτι τους» χωρίς καμιά άλλη υποχρέωση. Οι εργαζόμενοι αυτοί (σ.σ. σε εποχιακές εργασίες και αλιεργάτες) θα θεωρούνται «παράνομοι» με τη λήξη της σύμβασης και θα πρέπει να εγκαταλείψουν τη χώρα. Το ζητούμενο είναι η κυκλική και ανακυκλούμενη μετανάστευση, χωρίς μεγάλη διάρκεια παραμονής, ώστε ο μετανάστης εργάτης να μην εμπλέκεται με τους ντόπιους εργάτες, να μη διεκδικεί μαζί τους, να μην έχει απαιτήσεις για βελτίωση των συνθηκών ζωής του στη χώρα ή για μονιμοποίησή του. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εποχιακοί εργαζόμενοι θα έχουν δικαίωμα παραμονής για έξι μήνες, όσο θα διαρκεί και η σύμβασή τους με τον εργοδότη. Για τους αλιεργάτες η σύμβαση μπορεί να διαρκέσει μέχρι 10 μήνες και οι εργοδότες θα πρέπει να δηλώνουν, τουλάχιστον τρεις μήνες πριν, πόσους εργαζόμενους θα απασχολήσουν, σε τι είδους εργασία, τη διάρκεια της σύμβασης και το ύψος της αμοιβής του μετανάστη. Σε κανέναν δε θα επιτρέπεται να χορηγηθεί άδεια διαμονής και αν ο μετανάστης με την ολοκλήρωση της περιόδου απασχόλησης δε φύγει από τη χώρα, θα του απαγορεύεται η είσοδος στη χώρα για πέντε χρόνια.

Πρόκειται για ένα καθαρό δουλεμπόριο εργατικών χεριών, το οποίο έχουν συμφέρον να αντιπαλέψουν τόσο οι Ελληνες όσο και οι μετανάστες εργαζόμενοι. Να αντιπαλέψουν συνολικά την πολιτική και την οικονομία που ξεριζώνουν εκατομμύρια ανθρώπους από τις χώρες τους και στη συνέχεια τους εκμεταλλεύονται στυγνά, τους αξιοποιούν για να μειώσουν κι άλλο την τιμή της εργατικής δύναμης.