Υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο Υπουργών Ενέργειας της ΕΕ το Κείμενο των Συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του περασμένου Φλεβάρη για την «Ενεργειακή Αποδοτικότητα», ενώ ο εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης στο συμβούλιο, γγ του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Κ. Μαθιουδάκης, τόνισε ότι «η ενεργειακή απόδοση αποτελεί έναν από τους θεμελιώδεις παράγοντες επίτευξης των στόχων μας για μία ασφαλή και βιώσιμη οικονομία χαμηλού άνθρακα και στρατηγική προτεραιότητα της Ελλάδας για τη μείωση εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου».

Η ...αθώα πλευρά της υπόθεσης είναι η πλέον απλοϊκή. Μικρότερη κατανάλωση σημαίνει μικρότερο κόστος για τα νοικοκυριά, προστασία του περιβάλλοντος, μικρότερο ενεργειακό κόστος για τα κράτη, καθώς και μείωση της ενεργειακής εξάρτησης σε επίπεδο ΕΕ. Και όλα αυτά χωρίς να χρειάζονται «θυσίες» στην κατανάλωση.

Ωστόσο, η πολιτική της «Ενεργειακής Αποδοτικότητας», ένα και μόνο στόχο έχει: Την αύξηση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Μικρότερη κατανάλωση, αλλά μεγαλύτερες χρεώσεις για τους καταναλωτές, με αύξηση των κερδών των ενεργειακών επιχειρήσεων. Μείωση κόστους για τη βιομηχανία από τη χρήση της «εγχώριας» ενέργειας και από τη μείωση της εξάρτησης από τον άνθρακα και τις εισαγωγές του. Περίσσευμα δημόσιων πόρων που μπορούν να κατευθυνθούν στους ιδιώτες.

Ταυτόχρονα είναι και μια «μπίζνα» τεραστίων διαστάσεων με πολλαπλά και πολλαπλασιαστικά οφέλη για την ευρωπαϊκή βιομηχανία ενέργειας, κατασκευών, υλικών κλπ. Νέες, «αποδοτικές» συσκευές, νέα υλικά μονώσεων, νέα κατασκευαστικά κριτήρια, νέα μηχανήματα, που θα αντικαταστήσουν τα παλιά. Κι όλα αυτά με τη συνοδεία νέων χρηματοδοτήσεων με δημόσιο χρήμα.

Τα περί προστασίας του περιβάλλοντος είναι εντελώς προσχηματικά και η απόδειξη γι' αυτό είναι ότι η ΕΕ δεν έδινε έμφαση στον παράγοντα αυτό στις πρώτες αναφορές της. Το 1998, σε ανακοίνωσή της η Κομισιόν σημείωνε ότι η «Ενεργειακή Αποδοτικότητα» θα υπηρετηθεί μέσω «της πραγματικής απελευθέρωσης των αγορών ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου» και εμφάνιζε ως ένα από τα εμπόδια την «εμμονή στην πώληση ενέργειας υπό μορφή kWh και όχι υπό τη μορφή υπηρεσιών ενέργειας όπως θέρμανση, φωτισμός, ισχύς κινητήρα».

Το 2008, μετά από αρκετές ενδιάμεσες αποφάσεις και οδηγίες, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, περιλαμβάνοντας πλέον και περιβαλλοντικούς όρους, επισήμανε σε απόφασή του ότι η «ενεργειακή απόδοση θα έχει ζωτικό ρόλο για τη μείωση της εξάρτησης της ΕΕ από τις εισαγωγές ενέργειας, για την αντιμετώπιση της μελλοντικής ανεπάρκειας ενεργειακών πόρων και για τον περιορισμό των επιπτώσεων των κλονισμών από τις τιμές της ενέργειας». Στη βάση αυτή παρότρυνε την Κομισιόν να θέσει χρονοδιαγράμματα για απόσυρση εξοπλισμού, συσκευών και προϊόντων μη «αποδοτικών» από την αγορά, αλλά και για την αυστηρή εφαρμογή των απαιτήσεων εγκατάστασης ευφυών μετρητών «ώστε να ενταθεί η συνειδητοποίηση των καταναλωτών όσον αφορά την κατανάλωση ηλεκτρικού».

Πρόκειται για τους μετρητές που προωθεί η κυβέρνηση για να γίνουν εφικτά τα τιμολόγια «πολλών ταχυτήτων» με υπέρογκα χαράτσια σε συγκεκριμένες χρονικές ζώνες, ανεξάρτητα από τις ανάγκες των καταναλωτών.