Σάββατο 11 Ιούνη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Διεκδικήσεις διαχείρισης

Γρηγοριάδης Κώστας

Είναι γνωστή η συντεχνιακή τακτική και λογική του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στις πρώην ΔΕΚΟ για τις ιδιωτικοποιήσεις. Σε κάθε χώρο, οι συνδικαλιστές μιλούν «για το μαγαζάκι τους» και πόσο κερδοφόρο και ανταγωνιστικό είναι και, άρα, δεν πρέπει να εκποιηθεί. Ετσι και στην προχτεσινή απεργία των ΔΕΚΟ συμμετείχαν και οι εργαζόμενοι στο Ινστιτούτο Φαρμακευτικών Ερευνών και Τεχνολογίας (ΙΦΕΤ), το οποίο λειτουργεί ήδη ως μια ΑΕ, ως μια ιδιωτική εταιρεία, με τους νόμους της αγοράς. Αυτό έχει οδηγήσει και σε οικονομικό αδιέξοδο το «ΙΦΕΤ ΑΕ».

Κι ενώ οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των σωματείων του ΙΦΕΤ και του ΕΟΦ (ΠΑΣΚΕ), αλλά και η ΔΑΚΕ στο ΙΦΕΤ αποδέχονται τη λειτουργία του ΙΦΕΤ ως επιχείρησης, τώρα διαδηλώνουν και απεργούν για να αυξηθεί το μετοχικό κεφάλαιο του ΙΦΕΤ κατά 10 εκατ. ευρώ! Λες και αυτό θα εξασφαλίσει τους εργαζόμενους, αλλά και τη λειτουργία του Ινστιτούτου σε συνθήκες ανταγωνισμού... Για την ανάγκη το φάρμακο να είναι κοινωνικό αγαθό και να δίνεται δωρεάν σε όλους όσοι το έχουν ανάγκη, δε λένε κουβέντα. Εργαζόμενοι κι ασθενείς θα είναι εξασφαλισμένοι μόνο με τη δημιουργία ενός κρατικού φορέα παραγωγής, εισαγωγής, διακίνησης και έρευνας φαρμάκου, στο πλαίσιο ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας.

«Ανάπτυξη» οδυνηρή

Τα ...λοίσθια πνέει ο - άλλοτε δυναμικός - κλάδος Κλωστοϋφαντουργίας, Ιματισμού και Δέρματος. Τις τελευταίες μέρες δε λειτουργεί σχεδόν τίποτα στον κλάδο, ο οποίος βρίσκεται σε μια απ' τις χειρότερες φάσεις του.

Στη «ΦΕΙΔΑΣ - ΜΠΟΞΕΡ», ένα απ' τα ελάχιστα εναπομείναντα μεγάλα υποδηματοποιεία της χώρας, οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε αναγκαστική άδεια μέχρι και τα τέλη Ιούνη, εξαιτίας της αναδουλειάς, ενώ η άλλοτε κραταιά «ELITE» στην πραγματικότητα έχει σταματήσει την παραγωγή. Στον ιματισμό δουλεύουν μόνο τα υπόγεια φασονατζίδικα, όπου οι μετανάστες εργάτες βρίσκονται κυριολεκτικά κάτω από συνθήκες γαλέρας, απλήρωτοι, με άθλιες συνθήκες εργασίας, χωρίς ασφάλιση και δικαιώματα.

Αυτή η κατάσταση, ασφαλώς, δεν είναι σημερινή, αλλά αποτελεί ένα απ' τα πρώτα απτά αποτελέσματα της περιώνυμης «ανάπτυξης», που κυοφορήθηκε και αναπτύχθηκε απ' την ΕΕ και τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Ο «κατήφορος» του κλάδου ξεκίνησε ήδη απ' τη δεκαετία του 1990, με την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ και τις τέσσερις «ελευθερίες» της. Μέσα σε λίγα χρόνια, και ιδιαίτερα μετά το 2000, το ένα μετά το άλλο τα εργοστάσια του κλάδου είτε έκλειναν, είτε μεταφέρονταν στις υπόλοιπες χώρες των Βαλκανίων προς αναζήτηση φτηνής εργατικής δύναμης.

Αυτή η «ανάπτυξη», που οδήγησε έναν ολόκληρο κλάδο σε μαρασμό και διάλυση, είναι η ίδια «ανάπτυξη» που εφαρμόζεται σήμερα. Αυτή η «ανάπτυξη», που απ' τη μια εξοβέλισε χιλιάδες εργαζόμενους απ' την εργασία και ταυτόχρονα γέμισε με κρατικές επιχορηγήσεις τους μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου (βλέπε Λαναράς), αποτελεί και το σημερινό δόγμα της κυβέρνησης, της τρόικας, της εργοδοσίας. Αυτή η «ανάπτυξη», που απ' τα διάφορα μέσα ενημέρωσης πλασάρεται σήμερα ως «αναγκαία και αναπόφευκτη», που όμως «θα μας βγάλει απ' το τούνελ», δεν είναι καινούρια. Εχει ήδη εφαρμοστεί και τα αποτελέσματά της είναι τραγικά για τους εργαζόμενους.

Αυτή η «ανάπτυξη», λοιπόν, που θέλει τους εργάτες ανασφαλείς, δίχως δικαιώματα, με αβέβαιο παρόν και ακόμη πιο αβέβαιο μέλλον. Αυτή η ανάπτυξη που ο καπιταλιστής επενδύει εκεί που βγάζει εύκολο και γρήγορο κέρδος, που ταυτόχρονα διαλύει κάθε εργατική κατάκτηση, που τσαλαπατά κάθε δικαίωμα, που ακρωτηριάζει τη ζωή του εργάτη (αυτή είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη), όχι μόνο δεν πρέπει να νομιμοποιηθεί, αλλά πρέπει να υποστεί συντριβή. Και η απεργία στις 15 Ιούνη είναι μια πρώτη μεγάλη ευκαιρία.

Διαπραγμάτευση στα μέτρα της πλουτοκρατίας

Διαπραγμάτευση του χρέους μετά από τρία χρόνια και αφού η Ελλάδα θα έχει «αποκαταστήσει την αξιοπιστία της» προανήγγειλε ο υπουργός Υποδομών, Δ. Ρέππας, όπου νοικοκύρεμα του κράτους σημαίνει «θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης, πρωτογενή πλεονάσματα, νοικοκύρεμα του κράτους, πάταξη της διαφθοράς». Οι στόχοι, δηλαδή, που θέτει το «Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σταθερότητας», το οποίο, σύμφωνα με τον υπουργό, είναι «ένα πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών που το έχει ανάγκη η χώρα». Αν επιτευχθούν οι παραπάνω στόχοι, συνέχισε, τότε «η χώρα θα έχει και τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί με τους εταίρους με πολύ καλύτερους όρους».

Η συγκεκριμένη δήλωση, που έγινε λίγες ώρες πριν το διάγγελμα Παπανδρέου, σκιαγραφεί το σχέδιο της ολιγαρχίας του πλούτου, η οποία μεθοδεύει την πτώχευση του λαού, που θα της χρησιμεύσει ως ένα ισχυρό διαπραγματευτικό «χαρτί» στο κοντινό μέλλον, ώστε από καλύτερες για την ίδια θέσεις να πετύχει ευνοϊκότερους όρους για τα συμφέροντά της στη διεθνή οικονομική αρένα του ιμπεριαλισμού.

Τα πρωτογενή πλεονάσματα, η πάταξη της διαφθοράς, το νοικοκύρεμα του κράτους και όλα τα υπόλοιπα που μονότονα προπαγανδίζουν τα «πρώτα βιολιά» της κυβέρνησης και τα συγκροτήματα του Τύπου, συνθέτουν το εφιαλτικό τοπίο που διαμορφώνουν για τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Σημαίνουν ακόμα μεγαλύτερο «τσεκούρι» στα μεροκάματα, απολύσεις στο Δημόσιο και πλήρη διάλυση των κρατικών δομών κοινωνικής πρόνοιας, φορο-κυνηγητό μέχρι θανάτου στους φτωχομεσαίους της πόλης και της υπαίθρου. Αυτοί που μιλούν ξανά για μια «καλύτερη Ελλάδα» ξεπουλούν το δημόσιο πλούτο, υποθηκεύουν τις ζωές των πολλών και των παιδιών τους στο διηνεκές.

Τα παραμύθια της «ισχυρής Ελλάδας» δεν πρέπει να πείσουν τον εργαζόμενο λαό. Η δική του Ελλάδα, η Ελλάδα της εργατικής - λαϊκής εξουσίας περνάει μέσα από τη συντριβή των σχεδίων της πλουτοκρατίας, λαμβάνει σάρκα και οστά μέσα από την ισχυρή συμμαχία των εκμεταλλευόμενων, καθημερινά, στο καμίνι της ταξικής πάλης.

Η διέξοδος για τους ανέργους

Στους 811.340 έφτασαν οι άνεργοι το Μάρτη του 2011, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, αυξημένοι κατά 232.717 από τον αντίστοιχο περσινό μήνα. Σε ποσοστό η ανεργία εκτινάχθηκε στο 16,2% από 11,6% το Μάρτη του 2010. Επιπλέον, σχεδόν ένας στους δύο νέους από 15 έως 24 ετών είναι άνεργος καθώς το ποσοστό ανεργίας σε αυτή την ηλικιακή ομάδα εκτινάχθηκε στο 40,2%! Η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη με δεδομένο ότι με βάση τα κριτήρια της ΕΛΣΤΑΤ, τα οποία υπαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ενωση, εργαζόμενος θεωρείται ακόμα και αυτός που τη βδομάδα της καταγραφής είχε δουλέψει έστω και μία ώρα. Η ανεργία έχει χτυπήσει ποσοστά «ρεκόρ» και χιλιάδες εργατικές - λαϊκές οικογένειες υποφέρουν. Οι νέοι άνθρωποι και οι γυναίκες - που αποτελούν και πρώτα θύματα αυτής της «αρρώστιας» - οδηγούνται σε απόγνωση καθώς βγαίνουν στην αγορά αλλά δεν μπορούν να σταυρώσουν μεροκάματο.

Επιβεβαιώνεται ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί και δε θέλει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα γιατί η ανεργία είναι αναπόφευκτο παράγωγο του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος που αυτή πιστά υπηρετεί. Οσο μάλιστα η κρίση θα βαθαίνει τόσο οι άνεργοι θα αυξάνονται. Χιλιάδες θα οδηγούνται στην εξαθλίωση αφού η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να πάρει οποιοδήποτε μέτρο προστασίας και ανακούφισής τους. Αλλωστε, μόλις πριν δύο μέρες απέρριψε ως «μη ρεαλιστική» την πρόταση νόμου που κατέθεσε το ΚΚΕ για την ουσιαστική προστασία των ανέργων. Ενάντια στην πρόταση νόμου του ΚΚΕ τάχθηκαν και οι ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. Γιατί ρεαλιστικό για όλους αυτούς είναι σήμερα να παρθούν όλα εκείνα τα μέτρα που θα θωρακίσουν τα κέρδη της εργοδοσίας.

Σε αυτή την κατεύθυνση η κυβέρνηση αξιοποιεί την ανεργία για να ρίξει και άλλο την τιμή της εργατικής δύναμης. Τα προγράμματα του ΟΑΕΔ και του υπουργείου - τα οποία προχτές επικαλέστηκε στη Βουλή ο υφυπουργός Εργασίας - όχι μόνο δε λύνουν το πρόβλημα της ανεργίας αλλά μέσα από αυτά χτυπιούνται βάναυσα η σταθερή και πλήρης εργασία, το ωράριο, οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Διευρύνονται και ενισχύονται οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η δουλειά για λίγους μήνες. Παράλληλα, η εργοδοσία εισπράττει εκατομμύρια ευρώ, που θα μπορούσαν να διατεθούν για τη λήψη μέτρων προστασίας και ανακούφισης των ανέργων, για να απασχολεί φθηνότερα ή ακόμα και τζάμπα εργάτες. Αυτές είναι οι επιδιώξεις του κεφαλαίου και αυτές τις επιδιώξεις σπεύδει να ικανοποιήσει η κυβέρνηση. Την ίδια στιγμή που μόλις το 1/3 από τους χιλιάδες ανέργους επιδοτείται με το επίδομα ανεργίας της πείνας των 454 ευρώ το μήνα. Οι υπόλοιποι χιλιάδες άνεργοι αφήνονται στο έλεος της τύχης τους.

Τώρα είναι η στιγμή που οι άνεργοι και οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν την τύχη στα χέρια τους. Με όπλο την πρόταση των ταξικών δυνάμεων, την επίκαιρη και ρεαλιστική πρόταση του ΚΚΕ για μέτρα ουσιαστικής προστασίας των ανέργων, να οργανώσουν με ταξικό προσανατολισμό την πάλη τους, να δώσουν νέα ώθηση στον αγώνα τους για να προστατευθούν ουσιαστικά οι άνεργοι και οι οικογένειές τους. Ταυτόχρονα, για να μην υπάρχει ούτε μισός άνεργος, να δέσουν τον αγώνα τους με την πάλη για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για τη λαϊκή οικονομία, καθεστώς που θα εξαλείψει την ανεργία.


Γιώτα ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΗ

Πάει το δούλεμα σύννεφο...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΔΕ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ «Μεσοπρόθεσμο», έχουμε και τον πρωθυπουργό να πηγαίνει στη Βουλή για να κάνει ...ψυχανάλυση (δουλεύοντάς μας, εννοείται).

Ετσι, λοιπόν, τον ακούσαμε να λέει πως εκεί που κάθεται και συζητά με τους εκπροσώπους της ΕΕ, του έρχεται να τους ...στείλει (να τους πει «άι στο καλό» για την ακρίβεια).

Ομως, μετά το ξανασκέφτεται, δαγκώνεται και δεν το κάνει, διότι αναλογίζεται σε τι κατάσταση θα περιέλθει η χώρα... Οπότε συγκρατεί τα νεύρα του και τα σοσιαλιστικά του αντανακλαστικά για το δικό μας καλό.

Επίσης, μας δήλωσε πως δεν αισθάνεται καθόλου καλά να «βγαίνει με δίσκο» στη διεθνή σκηνή και να ζητάει δανεικά, αλλά κάνει την καρδιά του πέτρα, πάλι σκεπτόμενος την ευημερία του Ελληνα.

Υποθέτουμε ότι τα ίδια προβλήματα θα έχει όταν θα υπογράφει τους νόμους που θα φορολογούν τους μισθωτούς κι αμέσως μετά τους άλλους νόμους που θα δίνουν αυτά τα λεφτά στους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές. Παρ' όλα αυτά, θα το κάνει κι αυτό.

Ε, εμείς δεν έχουμε να κάνουμε τίποτε άλλο, παρά να μαζευτούμε έξω από το Μέγαρο Μαξίμου για να τον παρηγορήσουμε και να του συμπαρασταθούμε για όσα τραβάει.

ΚΑΘΕ ΧΩΡΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ένα είδωλο, ένα πρότυπο. Κάποιον που να θέλουν όλοι να του μοιάσουν, βρε παιδί μου.

Ε, η Ελλάδα το βρήκε αυτό το πρότυπο και της το υπέδειξε - ποιος άλλος; - ο ίδιος ο πρωθυπουργός της.

Είπε, λοιπόν, χτες ότι πατριωτική στάση απέναντι στην τραγική κατάσταση της χώρας κρατάει ο ...Γιώργος Καρατζαφέρης!

Αυτός, λοιπόν, είναι το δείγμα του ανθρώπου που χρειάζεται αυτήν την ώρα η πατρίδα (όπου «πατρίδα», βάλτε, φυσικά, τα κέρδη του κεφαλαίου).

Να μας συγχωρήσει ο πρόεδρος της κυβέρνησης, αλλά ...δε θα μπορέσουμε.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Εκβιάζουν ξεδιάντροπα τους νέους

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Θα σας πω όμως γιατί δεν είναι καθόλου ντροπή. Διότι αυτό το παιδί δεν έχει μείωση μισθού, είναι ένα παιδί που αυτή τη στιγμή έχει μηδέν εισόδημα. Και όταν έχεις 40% ανεργία, τα περισσότερα παιδιά θέλουν πρώτη επαγγελματική εμπειρία. Τι λέει η ρύθμιση; Οτι από μηδέν εγώ σου δίνω την ευκαιρία να μπεις με έναν μισθό, ο οποίος δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητος... Γιατί δεν υπάρχει για μένα μεγαλύτερη αδικία από κάποιον που ψάχνει, στέλνει βιογραφικό δεξιά και αριστερά και όλοι του λένε θέλω πρώτη εργασιακή εμπειρία. Πού θα τη βρει αυτός ο άνθρωπος;...».

Με αυτά και άλλα παρόμοια, η υπουργός Εργασίας υπερασπίστηκε - σε χτεσινή συνέντευξη στο «ράδιο 9» - την ομηρία των νέων που επεκτείνει η κυβέρνηση, δίνοντας το δικαίωμα σε εργοδότες να τους προσλαμβάνουν με μισθούς κατώτερους της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Ετσι απλά απευθύνονται στους νέους, τους εκβιάζουν ωμά και τους λένε: Αφού, ούτως ή άλλως, θα βολοδέρνετε χωρίς δουλειά για κάμποσα διαστήματα στη ζωή σας, να πάτε να δουλέψετε με ψίχουλα. Αυτές είναι οι ευκαιρίες που προσφέρουν: `Η κανονική ανεργία ή ανεργία με διαλείμματα και μισθούς της πείνας. Κι όχι μόνο δεν ντρέπονται, αλλά και το περηφανεύονται. Και περηφανεύονται, γιατί το κάνουν για να αυξάνονται η εκμετάλλευση και τα κέρδη του κεφαλαίου. Να γιατί αποδεικνύουν πως δε νοιάζονται για τον εργαζόμενο και ιδιαίτερα το νέο, αλλά για τη διαιώνιση και ενίσχυση του καπιταλισμού, των μεγαλοεπιχειρηματιών. Να γιατί, επίσης, το ΚΚΕ λέει πως ο αντίπαλος είναι οι κεφαλαιοκράτες, αυτούς στηρίζουν η κυβέρνηση, η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ., όλους αυτούς πρέπει να καταργήσουν οι εργάτες, να συμπορευτούν με το ΚΚΕ για να ανοίξουν το δρόμο ικανοποίησης των αναγκών και των δικαιωμάτων τους.

«Μάχη» στους τόπους δουλειάς

«Στη Βουλή μεταφέρεται τώρα η μάχη για τα μέτρα» ήταν ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος της «Καθημερινής» εκφράζοντας την επιθυμία της πλουτοκρατίας να στραφεί το «ενδιαφέρον» των λαϊκών στρωμάτων στη Βουλή και να παρακολουθήσουν ως θεατές τις «εξελίξεις». Πολύ θα τους βόλευε μια τέτοια εξέλιξη, αλλά απλά δεν πρόκειται να συμβεί. Πρώτα απ' όλα γιατί η μάχη στη Βουλή, με δοσμένο το συσχετισμό, είναι σε βάρος του λαού. Η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου θα στηρίξουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα νέα μέτρα, που κάνουν κόλαση τη ζωή του λαού, ενώ θα περισσέψουν οι γνωστές κοκορομαχίες μπας και ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού. Απέναντι σε όλα αυτά θα αναδειχτεί και στη Βουλή καθαρά για ακόμα μια φορά η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για μια φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση. Η πρόταση όμως αυτή προϋποθέτει να πάρει ο λαός τις τύχες στα χέρια του, να οργανώσει την αντεπίθεσή του βάζοντας στο στόχαστρο την εξουσία των μονοπωλίων. Η μάχη λοιπόν πρέπει να δοθεί πρώτα και κύρια στα εργοστάσια και στους χώρους δουλειάς, όπου το εργατικό κίνημα πρέπει να δίνει μάχες καθημερινά, με διάφορες μορφές πάλης, αλλάζοντας ταυτόχρονα τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα προς όφελος των ταξικών δυνάμεων και ενισχύοντας την ενότητα και την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης. Μόνο με ένα τέτοιο προσανατολισμό και μια τέτοια δουλειά μπορούν να υπάρξουν μικρές «νίκες», που είναι απαραίτητες για να προετοιμαστεί το λαϊκό κίνημα για να κερδίσει τον πόλεμο. Η ταξική πάλη στους τόπους δουλειάς, είναι αυτό που φοβούνται και θα φέρει αποτελέσματα, σε συνδυασμό με την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων στο κίνημα, αλλά και στο πολιτικό επίπεδο με εγκατάλειψη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, με τη συμπόρευση με το ΚΚΕ, την αποφασιστική ενίσχυσή του.

Διάτρητα προσχήματα

Από τη διαδικασία «πιάνεται» η ηγεσία της ΝΔ για να δικαιολογήσει ότι δε θα ψηφίσει το μεσοπρόθεσμο, αλλά την ίδια στιγμή ομολογεί ότι επί της ουσίας συμπλέει πλήρως με τις νέες άγριες θυσίες σε βάρος του λαού. «Η εμμονή της κυβέρνησης να περάσει το νομοσχέδιο με ένα και μοναδικό άρθρο, ουσιαστικά δείχνει ότι δεν επιδιώκει τη συναίνεση», δήλωσε χαρακτηριστικά χθες ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, αφήνοντας ταυτόχρονα να εννοηθεί πως θα μπορούσε να στηρίξει σχεδόν το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων αν προχωρούσε με τη διαδικασία της συζήτησης κατ' άρθρο. Ομως τα διαδικαστικά προσχήματα δεν μπορούν να κρύψουν την επί της ουσίας συναίνεση από την πλευρά της ΝΔ στη νέα αντιλαϊκή επιδρομή. Αλλωστε η κριτική που άσκησε χθες, διά του εκπροσώπου της, ήταν ότι το μεσοπρόθεσμο είναι «αναξιόπιστο, άδικο και αναποτελεσματικό», δεν καταφέρνει δηλαδή να πετύχει τους «στόχους» του μνημονίου, με τους οποίους όπως έχει διακηρύξει σε όλους τους τόνους η ΝΔ συμφωνεί πλήρως. Συμφωνεί δηλαδή και στηρίζει τη στρατηγική επιλογή πλουτοκρατίας και κυβέρνησης, να πληρώσει ο λαός την κρίση. Η διαφωνία της βρίσκεται μόνο στο ότι δε μειώνεται εδώ και τώρα και δραστικά η φορολογία για τα επιχειρηματικά κέρδη. Αντίθετα συμφωνεί πλήρως με την κατεδάφιση των εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Τα δάκρυα που χύνει για την φοροκαταιγίδα σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων είναι κροκοδείλια αφού για το μόνο που νοιάζονται είναι να απαλλάξουν από φόρους το κεφάλαιο ώστε απρόσκοπτα να συνεχίσει την κερδοφορία του. Ο,τι και αν κάνουν, όμως, δεν ξεγελούν κανέναν!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Να σημάνουμε αντεπίθεση

Η κατάθεση του αποκαλούμενου «μεσοπρόθεσμου προγράμματος» σήμανε την ένταση της βαρβαρότητας. Η ομόφωνη έγκρισή του από το υπουργικό συμβούλιο - παρά τα όσα περί διαφωνιών αναφέρονταν - δείχνει την αποφασιστικότητα του κεφαλαίου και των πολιτικών του οργάνων να προωθήσουν με κάθε μέσο τα μέτρα αυτά που αντιμετωπίζουν τους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα ως καύσιμη ύλη για την εξασφάλιση και αύξηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Η κυβέρνηση ξεπουλά τα πάντα. Ο,τι έχει απομείνει στην κατοχή του κράτους από τις πρώην ΔΕΚΟ παραδίδεται στα χέρια των μονοπωλίων. Ο,τι ξεκίνησε πριν 20 χρόνια, περίπου, και υλοποιήθηκε συστηματικά και με συνέπεια από τις εναλλασσόμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ολοκληρώνεται σήμερα. Επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας που θα μπορούσαν σε μια λαϊκή οικονομία να συμβάλουν στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου του λαού ξεπουλιούνται εντελώς στα μονοπώλια.

Την ίδια ώρα, χτυπιέται ακόμα πιο σκληρά το λαϊκό εισόδημα. Οι εργατικές και λαϊκές οικογένειες καλούνται να πληρώσουν κι άλλους φόρους, έκτακτες εισφορές, ακόμα πιο αυξημένα τέλη κυκλοφορίας. Να πληρώσουν χρυσάφι το φαΐ και το νερό, τα βιβλία και ό,τι αποτελεί ανάγκη για να σπουδάσουν τα παιδιά τους και τόσα άλλα. Βλέπουν να καρατομούνται κοινωνικές δαπάνες που αφορούν ακόμα και στην υγεία τους, στην ίδια τους τη ζωή. Χτυπιούνται οι εργασιακές σχέσεις, αυξάνοντας τον απλήρωτο χρόνο δουλειάς για να αυξάνονται τα κέρδη. Η επίθεση δεν αφορά ένα δικαίωμα ή μια πτυχή της ζωής των εργαζομένων. Δεν αφορά μόνο τον εργασιακό χώρο, για παράδειγμα. Είναι ολομέτωπη και ολόπλευρη. Και δεν πρόκειται να σταματήσει.

Τα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις τους ποντάρουν στη μοιρολατρία, στην απογοήτευση, στο φόβο των εργαζομένων. Αισθήματα που προκαλεί η εξαθλίωση από την εφαρμογή αυτής της πολιτικής, αλλά και που φρόντισαν όλα αυτά τα χρόνια να καλλιεργήσουν οι ηγεσίες των δυνάμεων του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Την ίδια τακτική συνεχίζουν και σήμερα. Διαιρούν, παραπλανούν, εγκλωβίζουν, υπονομεύουν και νομίζουν πως μπορεί αυτό να συμβαίνει για πάντα, ατιμωρητί.

Ομως, λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Ο φόβος μπορεί να μετατραπεί σε ταξική οργή και δράση. Μπορεί να γίνει αγώνας που θα ξεπερνά τη μοιρολατρία, τον ατομισμό, το συντεχνιασμό. Αρκεί οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να αντιληφθούν πως μπορούν να γίνουν δύναμη ικανή να τσακίσει αυτήν την πολιτική και τους φορείς της. Κάθε μέρα που περνά είναι μια ευκαιρία για να γίνει αυτό. Μέσα στους χώρους δουλειάς και στις λαϊκές γειτονιές, να δημιουργηθούν πυρήνες ανειρήνευτης ταξικής πάλης. Στη βάση αυτή δίνεται η μάχη και για την απεργία στις 15 Ιούνη, αλλά και την άμεση κλιμάκωση με νέα 48ωρη από τη μέρα που θα συζητιέται το «μεσοπρόθεσμο» στη Βουλή. Η συνδικαλιστική πλειοψηφία θέλει να είναι μια διαδικασία εκτόνωσης των αντιδράσεων. Οι εργάτες και ο λαός με τη συμμετοχή τους και τα αιτήματα του ΠΑΜΕ που είναι αντίστοιχα των σύγχρονων αναγκών τους, συσπειρωμένοι και συστρατευμένοι με τις ταξικές δυνάμεις, μπορούν να την κάνουν βήμα κλιμάκωσης της πάλης. Να σημάνουν γενικευμένη εργατική λαϊκή αντεπίθεση.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ