Δε είναι μακριά το 1999 όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη Σερβία ως το κέντρο της διαλυμένης ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Είναι γνωστές οι δηλώσεις της τότε σερβικής ηγεσίας ότι το Κοσσυφοπέδιο είναι το λίκνο της σερβικής ιστορίας. Η σύλληψη και καταδίκη του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς από το ιμπεριαλιστικό όργανο του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου καθώς και ο θάνατός του είναι συνέπεια εκείνης της ιμπεριαλιστικής επέμβασης των ευρωατλαντιστών. Υπήρξε και η μάζωξη στη Θεσσαλονίκη των υπολειμμάτων της πάλαι ποτέ σερβικής μοναρχίας, του παλαιοημερολογίτικου σερβικού Πατριαρχείου και της λεγόμενης Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης ως η πολιτική φωνή και το μάτι του ευρωαμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Ολα υπό την αιγίδα του τότε υπουργού και σημερινού πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου. Η λεγόμενη Δημοκρατική Αντιπολίτευση δεν άντεξε τότε ούτε τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών. Οι ευρωατλαντιστές βιάζονταν σε Ευρώπη κι Αμερική. Ξαμόλησαν τον όχλο των αλητών αλά Γιέλτσιν με γερμανικά μάρκα στην τσέπη να καταλάβει τα αστυνομικά κι άλλα δημόσια καταστήματα. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας είχε έτσι συντελεστεί στη λεπτομέρειά της με το δράμα της Σερβίας. Αυτά όλα δεν είναι πολύ μακριά για να ξεχνιούνται από τους Γιουγκοσλάβους πατριώτες. Ομως φαίνεται να προσπαθούν να τα ξεχάσουν οι σημερινοί κυβερνώντες της νεόκοπης σερβικής αστικής τάξης. Η επίσκεψη Σέρβου αξιωματούχου στην Πρίστινα κι οι συνομιλίες με τους Αλβανούς νόθους κυβερνήτες του Κοσσυφοπεδίου αυτό υποδηλώνει. Ολα ευθυγραμμισμένα με τα κελεύσματα των ευρωατλαντιστών με προοπτική την ένταξη της Σερβίας στην ΕΕ.

Το Κοσσυφοπέδιο στον πάγκο της σερβικής αγοράς προς πώληση στους Αλβανούς υπό την προσταγή και προστασία των ΗΠΑ. Η αλβανική κατοχή του Κοσσυφοπεδίου δείχνει ότι οι ευρωατλαντιστές μπορούν να δημιουργούν και να κατέχουν προτεκτοράτα υπό την επίφαση μιας νόθας κατοχής από καθυστερημένες κυβερνήσεις και λαούς με ιμπεριαλιστική προσαρμογή κι ευχαριστίες. Ομως το πλέον τραγικό της ιστορίας είναι η έστω και προσωρινή απώλεια του Κοσσυφοπεδίου από τους Αλβανούς με τη θέληση μιας κυβερνητικής ομάδας της πάλαι ποτέ ενιαίας Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης των ευρωατλαντιστών της Σερβίας. Ομως οι διεργασίες κι εξελίξεις δεν τελείωσαν. Ενα υποταγμένο σερβικό κράτος στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ θα αποτελεί μέγιστο μέρισμα για τους ευρωατλαντιστές. Ισως αυτό να σημαίνει το τέλος της ιδιότυπης ιμπεριαλιστικής προστασίας του ασύδοτου Αλβανού και την αρχή μιας άδηλης ακόμη διαδικασίας. Το πρόβλημα της αλβανικής κατοχής του Κοσσυφοπεδίου στα Βαλκάνια εξακολουθεί να αποτελεί εστία κινδύνων και εφαλτήριο νέων ιμπεριαλιστικών δραστηριοτήτων. Μια τελική αναγνώριση της αλβανικής κατοχής από τη σερβική κυβέρνηση θα σημάνει πιθανές έντονες πολιτικές, οικονομικές και γεωγραφικές ανακατατάξεις στην περιοχή. Η θέση κι ο ρόλος της Ελλάδας θα βρεθούν σε τεντωμένο σχοινί. Η ελληνική συνοριογραμμή θα δοκιμαστεί.