Σύμφωνα με τη νέα θεώρηση, το οικογενειακό δέντρο του ανθρώπου μοιάζει περισσότερο με πολυδιακλαδισμένο θάμνο. Ο Αρδιπίθηκος ράμιδους, ένας από τους παλαιότερους συγγενείς του ανθρώπου, εμφανίζεται κοντά στη βάση. Πιθανοί συγγενείς που προϋπήρχαν αυτού είναι γνωστοί μόνο από απολιθωμένα θραύσματα του σκελετού τους. Ολοι τους φαίνεται πιθανό να περπατούσαν όρθιοι. Περίπου πριν από 4 εκατομμύρια χρόνια, ο Αρδιπίθηκος εξελίχθηκε στους αυστραλοπίθηκους (αριστερά), μεγέθους χιμπατζή. Αυτοί, όπως και ο Αρδιπίθηκος ήταν προσαρμοσμένοι τόσο στη ζωή στα δέντρα, όσο και στη ζωή στο έδαφος. Ενας από τους απογόνους τους, το γένος Παράνθρωπος (δεξιά) είχε ισχυρούς μασητικούς μύες που τους επέτρεπαν να τρώνε σκληρές τροφές, όπως τα καρύδια. Πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια, οι πιο πρόσφατοι από αυτούς τους μακρινούς συγγενείς ζούσαν ταυτόχρονα με τα πρώτα μέλη του γένους Χόμο (Ανθρωπος) (πάνω). Αν και σήμερα είμαστε το μόνο είδος του ανθρώπινου γένους που συνεχίζει να υπάρχει, μέχρι πριν από 30.000 χρόνια μοιραζόμασταν τον πλανήτη με τουλάχιστον άλλα τρία: τον Ανθρωπο του Φλόρες, τον άνθρωπο του Νεάντερταλ και τους πρόσφατα ανακαλυφθέντες Ντενίσοβανς (ονομασία από περιοχή της Σιβηρίας). Υπάρχουν γενετικές αποδείξεις ότι υπήρξε διασταύρωση του είδους μας (άνθρωπος ο σοφός ή χόμο σάπιενς) με τουλάχιστον τα δύο τελευταία.