Από τις αντιδράσεις στη Λατινική Αμερική, ενάντια στην πολιτική των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών (φωτ. από τη Βραζιλία)

Με διαδηλώσεις ενάντια στην ιμπεριαλιστική πολιτική του Λευκού Οίκου που αυτή τη στιγμή εκδηλώνει το μένος της στη Λιβύη, ένα μένος που ο χιλιάνικος λαός έχει γνωρίζει εδώ και δεκαετίες, υποδέχτηκαν οι Χιλιάνοι τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, που έφτασε στη χώρα χθες το μεσημέρι, τοπική ώρα. Πρόκειται για το δεύτερο σταθμό, μετά τη Βραζιλία, της στρατηγικά σχεδιασμένης περιοδείας του Αμερικανού Προέδρου, προώθησης των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων της χώρας, μέσω σειράς συμφωνιών συνεργασίας, κυρίως εμπορικών.

Ετσι, παράλληλες με τις επίσημες υποδοχές της κυβέρνησης του Προέδρου Σεμπαστιάν Πινιέρα, ήταν οι διαδηλώσεις των Χιλιάνων ενάντια στην επίσκεψή του. Διαδηλώσεις που διοργάνωσαν το ΚΚ Χιλής, η Ενωση των Συγγενών των Δολοφονημένων και των Εξαφανισμένων της Δικτατορίας και άλλες συνδικαλιστικές και λαϊκές οργανώσεις απαιτώντας τον άμεσο τερματισμό της επέμβασης στη Λιβύη, τον άμεσο τερματισμό όλων των ενεργειών αποσταθεροποίησης της Βενεζουέλας και της Βολιβίας, τον άμεσο και οριστικό τερματισμό του φονικού εμπάργκο ενάντια στην Κούβα και την απελευθέρωση των Πέντε Κουβανών Πατριωτών. Επίσης οι διαδηλώσεις στρέφονται και ενάντια στη συμφωνία πυρηνικής συνεργασίας μεταξύ ΗΠΑ και Χιλής, που έχει προκαλέσει οργή στη Χιλή, μία εξαιρετικά σεισμογενή χώρα και υπό το πρίσμα των εγκληματικών εξελίξεων στην Ιαπωνία που είναι αντιμέτωπη με την πυρηνική απειλή.

Χθες επίσης αργά το απόγευμα - πρώτες πρωινές ώρες Ελλάδας - ο Πρόεδρος Ομπάμα αναμενόταν να εκφωνήσει την «ομιλία του προς όλη τη Λατινική Αμερική», ανάλογου ύφους και περιεχομένου με την ομιλία στο Κάιρο, από τη Λα Μονέδα, εκεί όπου έχασε τη ζωή του ο Πρόεδρος Σαλβαδόρ Αλιέντε, στις 11 Σεπτέμβρη 1973, τη μέρα εκδήλωσης του αμερικανόπνευστου πραξικοπήματος από τον συνταγματάρχη Αουγκούστο Πινοτσέτ. Από τη Λα Μονέδα, λοιπόν, θα προσπαθήσει να πείσει για «αλλαγή σελίδας» στις σχέσεις, αλλά και να προβάλει τη Χιλή ως παράδειγμα προς μίμηση για τη μετάβαση από τη χούντα στη δημοκρατία (τη δικτατορία του κεφάλαιου) και παράδειγμα για τις αραβικές χώρες.