(6ο μάθημα - β' μέρος)
Στα σύγχρονα παιχνίδια οι αντίπαλες πλευρές προσπαθούν να περιορίσουν την κινητικότητα των γραμμών των πιονιών, από το πρώτο στάδιο του παιχνιδιού, όπως το παρακάτω παράδειγμα (Βλέπε διάγραμμα αυτού του κειμένου). 1. δ4 Ιζ6 2. γ4 ε6 3. Ιγ3 Αβ4 4. ε3 γ5 5. Αδ3 Ιγ6 6. Ιζ3 Αγ3+ 7. βγ3 δ6 8. ε4 ε5 9. δ5 Ιε7. Οπως βλέπουμε, τα 3 κεντρικά πιόνια του λευκού είναι αντίθετα σχηματισμένα από τα αντίστοιχα κεντρικά του μαύρου και το δ5 υποστηρίζεται από δύο πιόνια, ενώ τα μαύρα γ5 και ε5 υποστηρίζονται μόνο από το δ6. Αυτό είναι αρκετό να κάνει τη θέση στο κέντρο σταθερή. Ομως δεν προσπαθούν όλοι οι παίκτες να περιορίσουν την κινητικότητα των πιονιών με τέτοια ακρίβεια. Οι δυναμικές ιδιότητες της γραμμής των πιονιών προσφέρουν μεγάλες ευκαιρίες για ένα παιχνίδι με συνδυασμούς που είναι εξίσου επικίνδυνο και εκπληκτικά ελκυστικό, ιδιαίτερα όταν οι αντίπαλοι προτιμούν ανοικτό παιχνίδι. Αντίθετα, μία στάσιμη γραμμή πιονιών απασχολημένη σ' ένα αποκλεισμό, συχνά δημιουργεί μια αργή κι ανιαρή ανάπτυξη του παιχνιδιού.
Μπορεί να έχεις συναντήσει σε σκακιστικά βιβλία ή σε αναλύσεις παιχνιδιών τους όρους «αδύνατο πιόνι», «απομονωμένο πιόνι» κλπ. Καθένας απ' αυτούς τους όρους φανερώνει ένα σπάσιμο στη γραμμή των πιονιών που περιορίζει την κινητικότητά της και αυξάνει το τρωτό της σημείο». Μη χάσετε το επόμενο γ' μέρος της δομής των πιονιών, με μια φανταστική θέση που είδε ο Πετροσιάν σε ηλικία 7 ετών στην Ισπανία!