φωτο

Κλείνει ένας χρόνος από τότε που έφυγε από τη ζωή ο αγωνιστής, σύντροφος και οικογενειακός μας φίλος, ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΜΑΤΑΤΟΣ.

Ο Σπύρος, όπως βιογραφείται, «τον Οκτώβρη του 1941 μαθητής Γυμνασίου στο Αργοστόλι πήρε μέρος στην εξέγερση ενάντια στην προσπάθεια των Ιταλών κατακτητών να φασιστικοποιήσουν τη Μέση Εκπαίδευση. Αγωνίστηκε μέσα από την ΕΠΟΝ και αμέσως μετά την απελευθέρωση γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Ακολουθούν Ικαρία και Μακρόνησος - τέσσερα χρόνια μακριά από το σπίτι του και τις σπουδές του. Από το 1957 εργάστηκε για 30 χρόνια στο Τεχνικό Γραφείο Δοξιάδη και πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Σωματείου Εργαζομένων. Υπεύθυνος στον καλλιτεχνικό τομέα της ΠΕΑΦΕ, δημιούργησε καλλιτεχνικά πλακάτ. Μέσα σ' αυτά ο Σπ. Σταματάτος έχει απεικονίσει όλες τις μορφές και όλες τις εποχές της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου Πολέμου».

Η οικογένεια Σταματάτου, από την κοινότητα Μονοπωλάτων της Κεφαλονιάς, πρόσφερε θυσίες και αίμα για τη λευτεριά, την προκοπή του λαού μας, για τα ιδανικά του ΚΚΕ και του σοσιαλισμού. Από τα πρωτοξάδελφα του Σπύρου, ο Βαγγέλης και ο Νίκος Σταματάτος στην περίοδο της Εθνικής μας Αντίστασης και στον εμφύλιο, αντίστοιχα, έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα. Ο πατέρας του Σπύρου, ο δάσκαλος Λεωνίδας, στέλεχος του ΕΑΜ θα βρεθεί για μερικά χρόνια μαζί με τα παιδιά του Σπύρο, Αγγελο και Μαρία, σε διωγμό, φυλακές και εξορία στην Ικαρία - Μακρονήσι. Ολοι τους, με συνέπεια συνέχισαν τον αγώνα πάντα μέσα στις κατευθύνσεις του ΚΚΕ, συνδέοντας το παρελθόν με τους καθημερινούς κοινωνικούς αγώνες, μέχρι το θάνατό τους.

Η παρέμβασή μας αυτή δεν προκύπτει αντί «μνημόσυνου», δηλαδή σαν μια οφειλή: να θυμόμαστε κάποιον σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Αντίθετα, τέτοιας σημασίας άνθρωποι, παραμένουν σε εμάς ζωντανοί, από τη δράση τους, και τους κουβαλάμε μέσα μας για μια ολόκληρη ζωή. Αυτός είναι ο λόγος που συνεχίζει να τριγυρίζει ανάμεσά μας και η ΜΑΡΙΑ Λ. ΣΤΑΜΑΤΑΤΟΥ παρ' όλο που έχουν περάσει δέκα χρόνια από το θάνατό της.

Η Μαρία γεννήθηκε το 1919 και πέθανε το 1991. Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Υπήρξε η σύνδεσμος του ΕΑΜ με τον λοχαγό Αμος Παμπαλόνι της Ιταλικής Μεραρχίας «Ακουι», που αντιστάθηκε στην κατάληψη της Κεφαλλονιάς από τους Γερμανούς το 1943. Γεγονότα με αφορμή τα οποία Αγγλος συγγραφέας τόσο ξεδιάντροπα συκοφάντησε την Εθνική Αντίσταση στο έργο του: «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι». Ηταν, επίσης, η πρώτη γυναίκα που δικάστηκε και φυλακίστηκε στο Αργοστόλι μετά τη Βάρκιζα. Μέλος του ΚΚΕ. Συνδικαλίστρια στους εκπαιδευτικούς.

Στη μνήμη των αγωνιστών, ΣΠΥΡΟΥ και ΜΑΡΙΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑΤΟΥ, προσφέρουμε για την οικονομική εξόρμηση του ΚΚΕ στη ΝΕ Ζακύνθου 800 ευρώ.

Τάκης, Νίτσα, Διονύσης και Δημήτρης Κεφαλληνός

***

φωτο

Την Κυριακή 30 του Γενάρη και ώρα 10.30 το πρωί, θα γίνει το ετήσιο μνημόσυνο του MΙΧΑΛΗ ΓΡΗΓΟΡΑΚΑΚΗ, στην Παναγία Oδηγήτρια στον Λόφο Bώκου του Πειραιά.

Aπό τα νεανικά του χρόνια, ο Μιχάλης Γρηγοράκης, στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, εντάχθηκε στις γραμμές του EΛAΣ και του KKE. Τον συνέλαβαν στο μπλόκο της Kοκκινιάς και κρατήθηκε ως όμηρος στο Xαϊδάρι, απ' όπου αποφυλακίσθηκε με την απελευθέρωση. Συνέχισε τη δράση του, παίρνοντας μέρος στη μάχη των Δεκεμβριανών σαν λοχαγός του εφεδρικού EΛAΣ και σαν στέλεχος του KKE. Για την δράση του αυτήν συνελήφθη το '48. Kρατήθηκε αρχικά στο αστυνομικό τμήμα της Kαλλιθέας και στη συνέχεια της Aγ. Σοφιάς όπου βασανίστηκε άγρια. Mε κατεστραμμένο τον ένα πνεύμονα από τα βασανιστήρια μεταφέρθηκε στη ΣΦA της Mακρονήσου απ' όπου έφυγε, έξι μήνες μετά, για να δικαστεί από έκτακτο στρατοδικείο. Kαταδικάστηκε σε θάνατο και μεταφέρθηκε στις φυλακές των Bούρλων και στη συνέχεια στις φυλακές της Zακύνθου απ' όπου έφυγε μετά από επιδείνωση της υγείας του. Εμεινε ένα διάστημα στο νοσοκομείο της Πάτρας και στη συνέχεια στις φυλακές Aβέρωφ, απ' όπου αποφυλακίστηκε μετά τις μετατροπές των θανατικών ποινών. Mετά την αποφυλάκισή του συνέχισε τη δραστηριότητά του με συνέπεια διώξεις και δολοφονικές απόπειρες, από τις οποίες κατάφερε να γλιτώσει μόνο με τη συμπαράσταση του κόσμου της περιοχής και τον ριψοκίνδυνο χαρακτήρα του. Tο '67 τον συνέλαβαν, πάλι, και στάλθηκε στη Γυάρο απ' όπου αποφυλακίστηκε με παρέμβαση του Διεθνούς Eρυθρού Σταυρού μετά από σοβαρή επιδείνωση της υγείας του. Σ' όλη τη διάρκεια της χούντας δεν έπαψαν, ωστόσο, οι διώξεις, αφού συλλαμβανόταν κατά τακτά χρονικά διαστήματα και κρατούνταν στην Aσφάλεια Πειραιά. Σε μία απ' αυτές τις κρατήσεις σχεδόν τυφλώθηκε. Εμεινε πιστός μέχρι το τέλος της ζωής του στα ιδανικά του σοσιαλισμού και του Κόμματος.

Στη μνήμη του, η κόρη του Γιάννα προσφέρει, μέσω KOB Eικαστικών το ποσό των 100 ευρώ στα πλαίσια της οικονομικής εξόρμησης του ΚΚΕ.