Στη «μέγκενη» των προκλητικών αιτιάσεων των βιομηχάνων και των κατά καιρούς απειλών τους, εισέρχεται και πάλι - ακόμα πιο έντονα - η οικονομική πολιτική της χώρας, και, εξ αφορμής των κυριολεκτικώς άκρατων κυβερνητικών πανηγυρισμών, που εκδηλώθηκαν λόγω της, όντως ιστορικής, (με την αρνητική έννοια για τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα) ένταξης της χώρας στη «ζώνη» του ευρώ, χτες, δόθηκε στη δημοσιότητα η νέα έκθεση του φορέα των βιομηχάνων, του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) για την ελληνική οικονομία. Το «νέο» ποιοτικό στοιχείο της εν λόγω έκθεσης, είναι η «επιτακτική προτροπή» προς την κυβέρνηση, να «ληφθούν γενναίες αποφάσεις, με σαφείς στόχους, οι οποίες θα εφαρμοστούν το συντομότερο δυνατό και θα συνοδεύονται από δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα».

Με τον κύριο όγκο των αιτημάτων των μεγαλοβιομηχάνων να έχει αποτυπωθεί σαφώς στην πρόσφατη έκθεση του ΙΟΒΕ, η νέα, αυτή, έρχεται, με αρκούντως κινδυνολογικό τρόπο και ανάλογο περιεχόμενο, πρωτίστως, για να επιταχύνει τους ρυθμούς της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής στην κατεύθυνση ικανοποίησης των αιτημάτων της άρχουσας τάξης, και, δευτερευόντως να επισημάνει συγκεκριμένες ή και γενικές «αβλεψίες» των κυβερνώντων, που οφείλονται, είτε σε «λανθασμένες» εκτιμήσεις, είτε στο «άγχος» της επιφόρτισης του «πολιτικού κόστους».

Το γενικό στίγμα της έκθεσης για την κυβέρνηση και την πολιτική της, αποτελεί μια γενική, αλλά μετ' ελαφρών εγκωμίων «κριτική». Για τα ευρύτερα όμως λαϊκά στρώματα που πλήττονται βάναυσα από την εφαρμογή της (πολιτικής), δεν μπορεί, παρά να αποτελεί τη «λυδία λίθο» της έντασης της αντιλαϊκής πολιτικής, που θα επιβάλλεται στο όνομα της επίτευξης του κάθε στόχου, που θα θέτει με τον προσδιορισμό «εθνικός» η ντόπια και ξένη οικονομική ολιγαρχία.

Αναφέρει λοιπόν η έκθεση του ΙΟΒΕ, πως «ο στόχος της ΟΝΕ θα πρέπει να αντικατασταθεί με ένα νέο εξίσου σαφή τελικό σκοπό που θα κινητοποιήσει πιο έντονα τις παραγωγικές δυνάμεις. Αν συμβεί αυτό (...) θα συνέτεινε στην άρση παραγόντων που σήμερα θεωρούνται αρνητικοί και λειτουργούν ως τροχοπέδη στην "απογείωση" της ελληνικής οικονομίας».

Ποιοι είναι όμως αυτοί οι παράγοντες που θα πρέπει να «αρθούν» προκειμένου να απογειωθεί η ελληνική οικονομία; Ενας από τους παράγοντες αυτούς, είναι οι «καθυστερήσεις στους κρίσιμους τομείς της οικονομικής πολιτικής», σημειώνοντας πως «με τη μετάβαση στο καθεστώς όπου η νομισματική πολιτική καθορίζεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τα μέσα για την επίτευξη των αναπτυξιακών και σταθεροποιητικών στόχων περιορίζονται πλέον στη δημοσιονομική και διαρθρωτική πολιτική (...) οι οποίες παρουσιάζουν καθυστερήσεις, ελλείψεις και διστακτικότητα».

Υπό αυτές τις διαπιστώσεις, το πρώτο πράγμα που τίθεται στην κριτική των βιομηχάνων είναι ο αντιλαϊκός προϋπολογισμός και αναφέρεται ότι ενώ παρείχε την κατάλληλη ευκαιρία να δοθεί ένα νέο στίγμα στην οικονομική πολιτική, αποτελεί προέκταση των υφιστάμενων τάσεων (ελλείψεις, διστακτικότητα) και οι στόχοι του είναι «ιδιαίτερα μετριοπαθείς». Δηλαδή οι βιομήχανοι απαιτούν ακόμα πιο σκληρή εισοδηματική πολιτική, μικρότερες δαπάνες κ.ο.κ.

Ειδικότερα για τη δημοσιονομική πολιτική, οι βιομήχανοι απαιτούν:

• Την περαιτέρω δημοσιονομική εξυγίανση για να έχει περιθώρια να αντιμετωπίσει εξωγενείς διαταραχές.
• Τη διατήρηση δημοσιονομικής πειθαρχίας για την άμβλυνση πληθωριστικών πιέσεων.
• Την ενίσχυση της ανάπτυξης με την αναδιάρθρωση των κρατικών δαπανών και την αποτελεσματική χρησιμοποίηση των κοινοτικών πόρων.
• Την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος με στόχο τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης που θα επιτρέψει τη μείωση των φορολογικών συντελεστών.

Στον τομέα των διαρθρωτικών αλλαγών, η έκθεση του ΙΟΒΕ επισημαίνει ότι παρατηρούνται σοβαρές καθυστερήσεις, γι' αυτό συγκεκριμένα απαιτείται:

• Η βελτίωση της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης, ο περιορισμός και η απλοποίηση των διαδικασιών.
• Η προώθηση της μεταρρύθμισης στο ασφαλιστικό.
• Ο εκσυγχρονισμός της αγοράς εργασίας η οποία διατηρεί σημαντικές ακαμψίες.
• Η απελευθέρωση των αγορών προϊόντων με την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και τη θέσπιση ενός λειτουργικού θεσμικού πλαισίου για τον ανταγωνισμό.

Βέβαια, το ΙΟΒΕ «αναγνωρίζει» πως σε όλους τους παραπάνω τομείς έχουν γίνει βήματα, υπάρχουν όμως και σημαντικές καθυστερήσεις. Σε ό,τι αφορά την αγορά εργασίας, το ΙΟΒΕ εκτιμά ότι «οι αλλαγές που προτάθηκαν από το υπουργείο Εργασίας και υλοποιούνται ήδη με νομοσχέδιο, θα καταλήξουν σε μια πιο άκαμπτη αγορά εργασίας, με αμελητέα αποτελέσματα στην απασχόληση». Σ' αυτό το σημείο οι βιομήχανοι εκφράζουν τη λύπη τους που το υπό εκκόλαψιν αντεργατικό τερατούργημα, δε θα είναι επακριβώς όπως το θέλουν.