«Ο σύντροφος Γιάννης Κωσταντής μας αφήνει ανεκτίμητη κληρονομιά, την ακλόνητη πίστη για τη νίκη των ιδεών μας, του Κομμουνισμού. Εμεινε αλύγιστος, ακλόνητος, παράδειγμα για τους νέους επαναστάτες. Αντλούμε δύναμη από τη ζωή και τη δράση του για να φέρουμε σε πέρας τη νέα κοινωνία, το Σοσιαλισμό», θα πει ο Μιχάλης Καραμπατζιάς για να προσθέσει:

«Στις 17 Ιούλη 1955 μίλησε η αδάμαστη ψυχή των κομμουνιστών. 27 βαρυποινίτες φορώντας στραβά το καπελάκι τους, μέρα μεσημέρι, δραπέτευσαν από τις φυλακές των Βούρλων στον Πειραιά, πραγματοποιώντας την πιο μεγάλη, την πιο συναρπαστική, την πιο μυθιστορηματική απόδραση όλων των εποχών στην Ελλάδα. Οι φυλακές των Βούρλων ήταν υψίστης ασφαλείας και πολύ καλά φρουρούμενες. Ολη η ιστορία της επιχείρησης κράτησε περίπου 4-5 μήνες και έγινε κάτω από τραγικά δύσκολες συνθήκες κινδύνου, με μαθηματική ακρίβεια και μυστικότητα.

Ηταν ένα κατόρθωμα τέλεια μελετημένο με υψηλή πιστότητα και γνώση, ολοκληρωμένες τεχνικές προδιαγραφές, βασισμένες σε ένα καλοστημένο σενάριο που υλοποιήθηκε παραδειγματικά.

Οι φυλακισμένοι έσκαψαν σήραγγα μήκους 17,5 μέτρων, την υποστύλωσαν με κάθε τεχνική επάρκεια και την ηλεκτροφώτισαν. Εξαφάνισαν με επιτυχία τα μπάζα και βγήκαν στο σημείο που είχαν προγραμματίσει.

Η απόδραση συγκλόνισε την Ελλάδα. Οι αρχές ασφαλείας έστησαν μπλόκα στους δρόμους και επικήρυξαν τους δραπέτες χωρίς φυσικά κανένα αποτέλεσμα.

Οι 27 δραπέτες φορούν πιτζάμες πάνω από τα καλά τους ρούχα για να μην τα λερώσουν. Ο κλήρος πέφτει σε έναν από αυτούς να μείνει πίσω για να κλείσει τη σήραγγα και να δώσει στους υπόλοιπους τον πολύτιμο χρόνο που χρειάζονται για να φύγουν.

"Και ποιος δεν θέλει την ελευθερία του" θυμάται και προσθέτει ο Γιάννης Κωσταντής που του έτυχε ο κλήρος. "Αλλά εγώ είμαι και από αυτούς τους ανθρώπους που είχα αποφασίσει να θυσιαστώ. Στο μυαλό μου είχε φωλιάσει ένα πράγμα: Οτι πρέπει να φύγουν αυτοί που είναι άμεσος ο κίνδυνος να τους εκτελέσουν". Αυτός ήταν ο κομμουνιστής Γιάννης Κωσταντής. Οπως χιλιάδες ανώνυμοι και επώνυμοι που θυσιάστηκαν υπερασπιζόμενοι το λαό και τις ιδέες τους.

Ο σύντροφος Γιάννης Κωσταντής γεννήθηκε από ΕΑΜίτες γονείς. Ο πατέρας του αναπτύσσει μεγάλη δράση στην περιοχή Γρεβενών-Βοΐου. Ο Γιάννης, νεαρός ΕΠΟΝίτης συμμετέχει στη δράση βοηθώντας με κάθε τρόπο. Μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς τα ανεκπλήρωτα ιδανικά, το κυνήγι των παρακρατικών ομάδων και το κάλεσμα του Κόμματος τον βρίσκουν στο ΔΣΕ. Τον Απρίλη του 1947 συλλαμβάνεται και οδηγείται στις φυλακές της Λάρισας, αφού το έκτακτο στρατοδικείο τον καταδικάζει σε 20 χρόνια φυλάκισης.

Πέρασε σχεδόν από όλες τις φυλακές του μετεμφυλιοπολεμικού κράτους και γνώρισε τα πιο σκληρά και απάνθρωπα βασανιστήρια, Κρήτη, Γιούρα, Επταπύργιο, Βούρλα όπου συμμετέχει με επιτυχία στην οργάνωση της απόδρασης μέσα από υπόγεια σήραγγα που κατασκεύασαν οι αγωνιστές πρωτοπόρα στελέχη του ΚΚΕ. Εμεινε 15 χρόνια στις φυλακές. Το 1967 η χούντα τον στέλνει ξανά στους τόπους εξορίας. Και πάλι ακλόνητος, αλύγιστος δεν υπογράφει δήλωση μετάνοιας και αποκήρυξης του ΚΚΕ και των ιδανικών του.

Μετά τη μεταπολίτευση ο Γιάννης Κωσταντής συμμετέχει ενεργά στη δράση του ΚΚΕ στο Νομό Γρεβενών και στην ίδρυση του παραρτήματος ΠΕΑΕΑ. Αναπτύσσει δράση μέχρι το τέλος της ζωής του. Είναι χαρακτηριστικό ότι πέθανε στα χέρια του Γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής Γρεβενών του ΚΚΕ αφού πρώτα πλήρωσε τις συνδρομές του συμβάλλοντας στην οικονομική εξόρμηση του Κόμματος.

Αυτός ήταν ο κομμουνιστής Γιάννης Κωσταντής, γνήσιο τέκνο του ΚΚΕ. Θα σε θυμόμαστε και θα συνεχίσουμε τον αγώνα σύντροφε Γιάννη μέχρι την τελική νίκη», κατέληξε στον αποχαιρετιστήριο λόγο του ο Μιχάλης Καραμπατζιάς.