Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού σκακιού επέτυχε ο GM Στέλιος Χαλκιάς στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Γρήγορου Σκακιού (ράπιντ 15' και επιπλέον 10'' ανά κίνηση) που έγινε στη Βαρσοβία. Ο Χαλκιάς με 9,5 βαθμούς σε 13 αγώνες και απόδοση ΕΛΟ 2674, νίκησε μεταξύ άλλων τον Μοβσενιάν (Σλοβακία 2721) με τα μαύρα, την Τζούντιθ Πόλγκαρ (Ουγγ. 2686) με τα λευκά, ενώ έκανε ισοπαλίες με τους Μοϊσένκο (Ουκρ. 2670), Φρίντμαν (Γερμ. 2645), Αλμάσι (Ουγγ. 2721), Ρουμπλέβσκι (Ρωσία 2678) και Νάιντιτς (Γερμ. 2685). Στην τελική κατάταξη άφησε πίσω τους κορυφαίους Πονομαριόφ (Ουκρ. 2744 - πρώην Παγκόσμιος), Βόιταζεκ (Πολ. 2726), Πόλγκαρ, Βασίε Λαγκράβ (Γαλλία 2703 - νέος Παγκόσμιος στο Μπλιτς 2010), Μπολογκάν (Μολδαβ. 2686) κ.ά.

Παγκόσμιος Πρωταθλητής στο Ράπιντ αναδείχθηκε ο Ούγγρος GM Ζόλταν Αλμάσι με 10,5 β., 2ος ο Ουκρανός Βασίλι Ιβαντσούκ (2764) και 3ος ο Αζέρος Βούγκαρ Γκασίμοβ και οι δύο με 10,5 β.

* Σε προηγούμενο φύλλο έχουμε αναφερθεί για το πολύ ενδιαφέρον δημοσίευμα του Ι.Μ. και ψυχολόγου Ηλία Κουρκουνάκη με τίτλο «Η δύναμη της συγκριτικής σκέψης» και σας παρουσιάζουμε σήμερα το 1ο μέρος: Η παρτίδα Κράμνικ - Κάρλσεν από το τουρνουά του Λονδίνου πρόσφερε ιδιαίτερα έντονες συγκινήσεις σ' όσους την παρακολούθησαν «ζωντανά», είτε στο χώρο των αγώνων, είτε στο διαδίκτυο. Εχοντας παίξει πολύ καλό στρατηγικό σκάκι, ο Κράμνικ έμοιαζε να έχει εξασφαλίσει εύκολη νίκη, αλλά ξαφνικά συνέβη κάτι απίθανο: Μόνος του πραγματοποίησε αλλαγές και οδήγησε τη μάχη σ' ένα φινάλε που αποδείχθηκε δύσκολο - και τελικά η παρτίδα έληξε ισόπαλη! Μπορούσε όμως να αποφύγει αυτή την εξέλιξη, αν χρησιμοποιούσε τη μέθοδο της συγκριτικής σκέψης.

Η συγκριτική σκέψη είναι μια διαδικασία λήψης αποφάσεων με τη χρήση της οποίας μπορεί να πραγματοποιηθεί μια επιλογή χωρίς εξαντλητική ανάλυση της θέσης. Συχνά αποδεικνύεται ισχυρό όπλο όταν δεν μπορούν να υπολογιστούν όλα με ακρίβεια, είτε λόγω των περιορισμένων ικανοτήτων του παίκτη, είτε λόγω έλλειψης χρόνου. Είναι απαραίτητο όμως να τονιστεί ότι η συγκριτική σκέψη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο της υπολογιστικής διαδικασίας, αλλά μόνο ως χρήσιμο συμπλήρωμά της.