Στα 92 χρόνια του «έφυγε» από τη ζωή ο σκηνοθέτης Νίκος Παπατάκης, στις 17/12, στο Παρίσι. Γεννήθηκε το 1918 στην Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας, από Ελληνες γονείς. Εγκαθίσταται στην Ιταλία, αλλά, λόγω της δράσης του εναντίον του φασίστα Μουσολίνι, αναγκάστηκε να αυτεξοριστεί, βρίσκοντας καταφύγιο αρχικά στο Λίβανο και για λίγο στην Ελλάδα, από όπου επίσης φεύγει λόγω της μεταξικής δικτατορίας. Το 1939 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Παρίσι, όπου γνωρίζεται με διανοούμενους, όπως ο Σαρτρ, ο Ζενέ, ο Μπρετόν.

Το 1950 γίνεται ο παραγωγός της ταινίας του Ζαν Ζενέ «Ενα ερωτικό τραγούδι», με διευθυντή φωτογραφίας τον Ζαν Κοκτό. Η ταινία λογοκρίθηκε και προβλήθηκε πρώτη φορά το 1975. Το 1962 σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία «Οι Αβυσσοι», βασισμένη στο μυθιστόρημα του Ζενέ «Οι δούλες». Η ταινία προβλήθηκε την ίδια χρονιά στο Φεστιβάλ των Καννών προκαλώντας σκάνδαλο.

Το 1967 γύρισε την ταινία «Οι βοσκοί», καταγγέλλοντας τη δικτατορία στην Ελλάδα. Το 1975, η ταινία του «Gloria Mundi», για τα βασανιστήρια στην Αλγερία, κατέβηκε από τις αίθουσες έπειτα από βομβιστική επίθεση στον κινηματογράφο «Μαρμπέφ». Με τους «Ισορροπιστές» (1991) υπέγραψε ένα αιχμηρό πορτρέτο του Ζενέ, τον οποίο υποδύθηκε ο Μισέλ Πικολί.

Στη «Φωτογραφία» (1987), μία από τις λυρικότερες ελληνικές ταινίες, εξερευνά το θέμα της νοσταλγίας του ξενιτεμένου και την αποξένωση της μετανάστευσης και θίγει πολλά σημεία της τραγικής ιστορίας της νεότερης Ελλάδας.

Το 2000 ανακηρύχθηκε επίτιμο μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών και το 2005 βραβεύτηκε με τον «Χρυσό Αλέξανδρο» στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η ΕΕΣ και το ΥΠΠΟΤ εκφράζουν τη θλίψη και τα συλλυπητήριά τους.