ΒΑΓΔΑΤΗ.--

Χωρίς βήματα προόδου συνεχίστηκε, και χθες, για δεύτερη ημέρα η πρώτη, μετά από οκτώ μήνες στασιμότητας, συνάντηση των επικεφαλής των μεγαλύτερων ιρακινών πολιτικών παρατάξεων. Στόχος, θεωρητικώς, είναι «να εξευρεθεί άμεσα μια λύση και να σχηματιστεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας», ένας στόχος που, πλέον, τίθεται επιτακτικά από τις ΗΠΑ. Στη συνάντηση, που πραγματοποιείται στο Ιρμπίλ, συμμετέχουν ο επικεφαλής του κόμματος «Κράτος Δικαίου», ο σιίτης υπηρεσιακός πρωθυπουργός Νούρι αλ Μάλικι, που υποστηρίζεται πλέον και από τις δυνάμεις του ακραίου σιίτη ηγέτη Μουκτάντα Σαντρ, ο επικεφαλής της παράταξης «Ιρακίγια», του σιίτη Ιγιάντ Αλάουι, η οποία υποστηρίζεται από σουνίτες, τα κουρδικά κόμματα, αλλά και εκ μέρους της σιιτικής κοινότητας ο Αμάρ αλ Χακίμ, ηγέτης του Ανώτατου Ιρακινού Ισλαμικού Συμβουλίου.

Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, στις, μέχρι στιγμής, διαβουλεύσεις έχει επέλθει αδιέξοδο καθώς καμία από τις εμπλεκόμενες πλευρές δεν εμφανίζεται διατεθειμένη να υπαναχωρήσει από τις απαιτήσεις της στη νομή εξουσίας. Ετσι, οι Κούρδοι φέρονται να επιμένουν στη διατήρηση της προεδρίας και ο Νούρι αλ Μάλικι, υποστηριζόμενος κυρίως από σιιτικές δυνάμεις, στη διατήρηση της πρωθυπουργίας, με ενισχυμένες αρμοδιότητες. Την ίδια στιγμή, ο Ιγιάντ Αλάουι, με την παράταξη «Ιρακίγια», ο οποίος, τυπικώς, είναι ο νικητής των εκλογών της 7ης Μαρτίου, δεν είναι ικανοποιημένος με τη θέση του προέδρου του Κοινοβουλίου, που φαίνεται ότι του προτείνεται.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Αλάουι και οι σουνιτικές δυνάμεις που τον υποστηρίζουν ζητούν ν' αναλάβουν θέσεις - κλειδιά στη νέα κυβέρνηση, έτσι ώστε να ελέγχεται ο πρωθυπουργός, καθώς θεωρούν ότι οι αρμοδιότητές του είναι ανεξέλεγκτες. Στην όλη διαπραγμάτευση εμπλέκεται, όπως όλα δείχνουν, άμεσα η αμερικανική διπλωματία, η οποία φέρεται να πιέζει τους Κούρδους (οι οποίοι χαίρουν ιδιαίτερα στενής υποστήριξης από τις κατοχικές δυνάμεις) προκειμένου να παραχωρηθεί η προεδρία της χώρας στον Αλάουι και κατ' επέκταση στους σουνίτες. Με τον τρόπο αυτό, και οι σουνιτικές δυνάμεις θα είναι ικανοποιημένες και δε θα έχουν τεράστια εξουσία, αφού η θέση του Προέδρου έχει σαφώς ορισμένες και περιορισμένες αρμοδιότητες.