Σε μαζική συμμετοχή στην απεργία στις 7 Οκτώβρη και στις απεργιακές συγκεντρώσεις που οργανώνουν, καλούν οι ταξικές δυνάμεις τους εργαζόμενους στο Δημόσιο για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και να δυναμώσουν την πάλη με προοπτική την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

Οι απεργιακές συγκεντρώσεις που έχουν προγραμματιστεί από τις ταξικές δυνάμεις μέχρι τώρα είναι: Αθήνα, 11 π.μ., Ομόνοια, Θεσσαλονίκη, 10 π.μ. στο Αγαλμα του Βενιζέλου, Ξάνθη, 11 π.μ., κεντρική πλατεία, Καβάλα, 11 π.μ., κεντρική πλατεία, Αλεξανδρούπολη, 9 π.μ., έξω από το ΙΚΑ, Κοζάνη, 12 μ., κεντρική πλατεία, Φλώρινα, 1 μ.μ., κεντρική πλατεία, Καστοριά, 1 μ.μ., απέναντι από τη Νομαρχία, Κομοτηνή, 9 π.μ., Νομαρχία.

Υπενθυμίζεται ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την προηγούμενη βδομάδα παρουσίασε σε συνάντηση που είχε με την πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ το σχέδιό της για το νέο μισθολόγιο στο Δημόσιο. Βασικοί άξονές του είναι η παραπέρα συρρίκνωση των βασικών μισθών, η πλήρης εξατομίκευση του τελικού μισθού, η σύνδεση της αμοιβής με την παραγωγικότητα, η αποτελεσματικότερη λειτουργία του Δημοσίου σε όφελος του κεφαλαίου.

Οι ταξικές δυνάμεις αναδεικνύουν την ανάγκη οι εργαζόμενοι να συσπειρωθούν μαζί τους, καταδικάζοντας την πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και την πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ που προσφέρει τη στήριξή της σ' αυτούς. Να οργανώσουν ταξικούς αγώνες για να διεκδικήσουν μισθούς που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες και για να δημιουργηθούν οι αναγκαίες προϋποθέσεις ώστε το κράτος να μετατραπεί από όργανο του κεφαλαίου σε λαϊκό όργανο. Στην κατεύθυνση αυτή με ανακοίνωσή του το Συνδικάτο Εργαζομένων στους ΟΤΑ Αττικής καλεί τους εργαζόμενους του κλάδου να πάρουν την υπόθεση της απεργίας στα χέρια τους, να συμμετάσχουν μαζικά στη συγκέντρωση της Ομόνοιας και «να στείλουμε αποφασιστικό μήνυμα καταδίκης της κυβέρνησης, της τρόικας και των μέτρων που περνούν».

Η κυβέρνηση προσπαθεί να στηρίξει τους σχεδιασμούς, ισχυριζόμενη ότι οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων είναι υπέρογκοι. Ομως ακόμα και τα δικά της στοιχεία δείχνουν ότι η μισθολογική δαπάνη:

• Μειώνεται συνεχώς (από 38,6% το 2001 έχει φθάσει το 31,4% το 2009 των πρωτογενών δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού).
• Το 2010 σημείωσε πρωτοφανή μείωση κατά 10,7%, σε σχέση με το 2009.
• Είναι σταθερή ως ποσοστό του ΑΕΠ τα τελευταία δέκα χρόνια (περίπου 7%).

Ακόμα, προσπαθώντας να διαιρέσει τους εργαζόμενους, προβάλλει το στοιχείο ότι το 2008 το μέσο ύψος αμοιβών ανά εργαζόμενο στο Δημόσιο ήταν 26.556 ευρώ και στον Ιδιωτικό 19.147. Δε λέει όμως ότι η διαφορά αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων στο Δημόσιο έχει ακόμα το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία, που τους βοηθάει να εξελίσσονται μισθολογικά. Κάτι που δε συμβαίνει στον Ιδιωτικό Τομέα, όπου με ευθύνη των κυβερνήσεων του κεφαλαίου - και της σημερινής - έχει μετατραπεί σε εργασιακή ζούγκλα. Αυτό το δικαίωμα η κυβέρνηση θέλει να το καταργήσει μια και καλή.

Καίριες είναι οι ευθύνες της πλειοψηφίας της ΑΔΕΔΥ που όλα αυτά τα χρόνια παραπέμπει την αντιμετώπιση των πολιτικών λιτότητας σε ένα μελλοντικό νέο μισθολόγιο. Σήμερα οι όποιες ψευδαισθήσεις διαλύονται, αλλά η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ συνεχίζει να λέει πως η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο και πως για τα προβλήματα των εργαζομένων φταίει «η νεοφιλελεύθερη συνταγή του μνημονίου» - όπως είπε και σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου που έδωσε...