Ηταν εκεί. Οχι ως φυσική παρουσία, αλλά ως ηθική, στιβαρή δύναμη μνήμης. Η Μαρία Δημητριάδη, η φωνή που μας «ταξίδεψε» σε αμέτρητες «θάλασσες» ποίησης και μουσικής, άλλοτε «φουρτουνιασμένες» και άλλοτε «γαλήνιες», πάντα όμως υπέροχες, παρούσα σε πολλά Φεστιβάλ της ΚΝΕ, «αγκαλιάστηκε», χτες, από πλήθος κόσμου που παραβρέθηκε στην Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ για να την τιμήσει.

Η Καλλιόπη Βέτα, η Λιζέτα Καλημέρη και ο Κώστας Θωμαΐδης, με σεβασμό και αγάπη, παρουσίασαν ένα μελωδικό αφιέρωμα, εστιάζοντας στο πολιτικό τραγούδι, που υπηρέτησε επί πολλά χρόνια η μεγάλη ερμηνεύτρια. Μοιράστηκαν μαζί μας τραγούδια μεγάλων Ελλήνων συνθετών, σε ποίηση κορυφαίων ποιητών (Ρίτσου, Μαγιακόφσκι, Χικμέτ, Μπρεχτ κ.ά.). «Η μάνα του Χριστού», «Ησουνα φεγγάρι», «Για την Ελένη», «Αννα, μην κλαις», «Τους έχω βαρεθεί», «Αν η μισή μου καρδιά», «Τους έχω βαρεθεί», «Λεβέντης», «Σ' αυτή τη γειτονιά», «Η μπαλάντα του ξεσηκωμού», «Μικρόκοσμος» ήταν μερικά από τα πολλά υπέροχα τραγούδια που είχε τραγουδήσει η Μαρία Δημητριάδη.

Ιδιαίτερα συγκινητική η στιγμή της προβολής ενός μικρού φιλμ με την Μαρία Δημητριάδη να μιλάει για την πορεία της στο τραγούδι, τα όνειρα και τη στράτευσή της. Την ακούσαμε να τραγουδά μερικά από τα πιο αγαπημένα τραγούδια. Η μικρή αυτή αναφορά μάς θύμισε την αγέρωχη, ασυμβίβαστη, Μαρία Δημητριάδη, που υπηρέτησε και ταυτίστηκε με δημιουργίες του πολιτικού, στρατευμένου τραγουδιού. Φωνή εξαιρετική, «ολοκληρωτική», όπως τη χαρακτήρισαν, η Μαρία Δημητριάδη σημάδεψε το ελληνικό τραγούδι, κυρίως εκείνο το κομμάτι του που αφουγκραζόταν λαϊκούς πόθους, που γινόταν «λάβαρο» πάλης για κοινωνική δικαιοσύνη και απελευθέρωση. Γι' αυτό θα είναι πάντα κοντά μας. Η φωνή της θα μας συντροφεύει σε κάθε νέο αγώνα.