Στην ομιλία της στην Πάτρα, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Τίποτε σήμερα δεν είναι ίδιο όπως τα προηγούμενα χρόνια. Φέτος το Φεστιβάλ βρίσκεται πολύ μπροστά στη μορφή, στο περιεχόμενο, στους στόχους, καθώς η ΚΝΕ και ο "Οδηγητής" έχουν πάρει στις πλάτες τους περισσότερες ευθύνες, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας.

Η KNE μόλις βγήκε από το πολύ σημαντικό 10ο Συνέδριό της, ενώ τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ, ιδιαίτερα οι μικρές ηλικίες, έχουν πάρει το βάπτισμα του πυρός, σε συνθήκες της πιο βάρβαρης επίθεσης που έχει γνωρίσει η νεολαία εδώ και 50 χρόνια. Γεύτηκαν τις δυσκολίες αλλά και το μεγαλείο μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων, έζησαν στο πετσί τους το στυγνό πρόσωπο και τις διώξεις της εργοδοσίας, τα εμπόδια διευθυντών στα σχολεία, αλλά και από αρκετούς εκπαιδευτικούς, ακόμα και από γονείς.

Οι περισσότεροι τα έβγαλαν πέρα παλικαρίσια. Ενιωσαν στο πετσί τους τις απαιτήσεις ενός σκληρού αγώνα που απαιτεί υπομονή, αποφασιστικότητα, πνεύμα πρωτοβουλίας και ευρηματικότητα, ανεβασμένο επίπεδο γνώσεων και κρίσης.

Εμείς οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες δεν αρκούμαστε σε κραυγές, σε προπαγανδιστικές ατάκες και σε μελό περιγραφές των μεγάλων προβλημάτων του εργαζόμενου λαού. Δε σπαταλάμε τις δυνάμεις μας σε μια τυφλή οργή. Μας ενδιαφέρει να συμβάλουμε, ώστε ο λαός να πάρει την τύχη του στα δικά του χέρια. Να ξεπεράσει δισταγμούς, φοβίες, ακόμα και προκαταλήψεις που τις γεύεται από τα πρώτα χρόνια του θρανίου, προκειμένου να συνειδητοποιήσει και να χρησιμοποιήσει την ακατάλυτη ζωογόνα, ανατρεπτική δύναμή του.

Το ζητούμενο σήμερα δεν είναι να περιγράψουμε την καθημερινότητα της ζωής με μελανά χρώματα. Είναι να ανατρέψουμε, να αντιστρέψουμε αυτήν την καθημερινότητα, να μπει ο λαός στο δρόμο της κοινωνικής λαϊκής ευημερίας.

Κάθε μέρα - κάθε ώρα συσκέπτονται στο Μαξίμου με ποιο τρόπο θα απαλλάξουν τα μονοπώλια από έξοδα και πώς θα αναπληρώσουν τις απώλειες, αδειάζοντας κυριολεκτικά τις τσέπες των εργαζομένων.

Μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση, προς τα εμπρός υπέρ του λαού.

Με μία προϋπόθεση: Να πάρει ο λαός μαζικά την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του στα δικά του χέρια. Ακόμα ο λαός δεν είπε την τελευταία λέξη, ακόμα η μεγάλη πλειοψηφία του λαού δεν έχει δείξει την δύναμή της. Οσο δεν την δείχνει δεν υπάρχει ελπίδα.

Ηρθε η ώρα να σκεφτούν πολύ σοβαρά οι εργαζόμενοι που ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ότι είναι αδιανόητο να ψηφίζουν το ίδιο κόμμα με τα αφεντικά τους είτε είναι εθνικές εκλογές, είτε ευρωεκλογές, είτε τοπικές.

Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν αλλάζουν και ούτε μπορούν να αντικατασταθούν με άλλα παραπλήσια, δήθεν καλύτερα κόμματα.

Κινητήρια δύναμη πρέπει να αποτελέσει το μνημόνιο και η καταδίκη του, η πείρα του λαού την τελευταία 20ετία που υπήρχαν υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και το λαϊκό εισόδημα σχετικά ή απόλυτα έπεφτε.

Είναι δυνατόν, να μην υπάρξει ξεσηκωμός, συγκεκριμένη καθολική αντίδραση, απέναντι στα σχέδια να αυξηθεί κατά 60% το πετρέλαιο θέρμανσης, το κόστος στους λογαριασμούς της ΔΕΗ για την οικιακή και αγροτική κατανάλωση, και μάλιστα λίγο καιρό πριν έλθει ο χειμώνας με τα κρύα και την υγρασία;

Είναι δυνατόν, να περιμένουμε πρώτα να πάρουμε τη λυπητερή του λογαριασμού και μετά να φωνάξουμε; Τότε θα είναι αρκετά αργά.

Τώρα πρέπει να αντιδράσουμε, να ξεσηκωθούμε. Ηδη έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος ακόμα από την 10ετία του '90.

Το δικό μας κάλεσμα δεν είναι απλά να προσθέσουμε μια ακόμα κινητοποίηση, ή απλά να πολλαπλασιάσουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις, τα συλλαλητήρια, να επαναλάβουμε δηλαδή απλά ό,τι πολύ σημαντικό έγινε τους τελευταίους μήνες.

H επείγουσα ανάγκη, το καινούργιο και πραγματικά ανανεωτικό σήμερα είναι να δυναμώσει η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και μαζί η οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας με τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, που οργανώνεται σε πανελλαδικό, κλαδικό, τοπικό επίπεδο. Μιας συμμαχίας που καλλιεργεί το έδαφος για νέους λαϊκούς θεσμούς πάλης και εξουσίας, ικανής να εξαπολύσει ολομέτωπη επίθεση που απαντά στην πολεμική βάρβαρη επίθεση που εξαπολύει το κεφάλαιο ενάντια στο λαό.

Η αγανάκτηση πρέπει να μετατραπεί σε σαφή γνώση για το χαρακτήρα της οικονομικής κρίσης που ζούμε, διαφορετικά το κίνημα θα πάθει αφλογιστία αργά ή γρήγορα.

Πρόκειται για την οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και όχι αποτέλεσμα της μιας ή της άλλης διαχείρισης, της ικανότητας ή ανικανότητας των διαχειριστών.

Το μνημόνιο δεν περιέχει μόνο κάποια άμεσα εισπρακτικά μέτρα. Πέρα από αυτά, δίνει ώθηση σε μέτρα που έχουν αποφασιστεί εδώ και 20 χρόνια στην ΕΕ, με τη συμφωνία ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, τα οποία έχουν αποτυπωθεί σε αποφάσεις, συνθήκες και στα προγράμματα των κομμάτων.

Η κρίση αποτελεί ευκαιρία για το κεφάλαιο και τα κόμματά του να υλοποιήσουν τα μέτρα πιο γρήγορα, χρησιμοποιώντας τα πιο ακραία κινδυνολογικά επιχειρήματα.

Κανείς εργάτης δεν μπορεί να μένει ανοργάνωτος, ειδικά σε μια περίοδο που μαίνεται η επίθεση ενάντια σε κάθε δικαίωμα της οικογένειάς του. Είναι μεγάλη η ευθύνη των ταξικών συνδικάτων και άρα κάθε μέλους τους, να γίνονται νέες εγγραφές, να αναβαθμίζεται ουσιαστικά η δράση τους για όλα τα θέματα που απασχολούν τον εργάτη. Να αποκτούν γερά ποδάρια σε κάθε τόπο δουλειάς.

Εχει ιδιαίτερη σημασία να δυναμώσουν τα ταξικά συνδικάτα, σε κάθε κλάδο, αλλά και ειδικότερα στις βιομηχανικές ζώνες, στους τομείς της οικονομίας που αφορούν σε προϊόντα και υπηρεσίες βασικές για την καθημερινότητα του λαού. Ταυτόχρονα, πρέπει να εμπεδωθεί και να πάρει και μια ορισμένη οργανωτική μορφή η συμμαχία των εργατοϋπαλλήλων με τους αυτοαπασχολούμενος και τους μικρούς αγρότες.

Να διευρύνεται η συμμαχία με συσπειρώσεις και οργανώσεις των φοιτητών, σπουδαστών, μαθητών και των γυναικών, παίρνοντας υπόψη ότι χρειάζεται μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση για τα ιδιαίτερα προβλήματα νέων και γυναικών, που δέχονται με ακόμα σκληρότερους όρους τη νέα βάρβαρη επίθεση.

Ο συμμαχικός αυτός κοινωνικός μαζικός φορέας πρέπει να δρα με τέτοιο τρόπο, ώστε να έχει γερές ρίζες παντού, να έχει πραγματική μαζική βάση στον τόπο δουλειάς και στη γειτονιά. Δηλαδή, λαϊκές επιτροπές που στηρίζονται στα ριζοσπαστικά κινήματα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, της νεολαίας, των γυναικών.

Να αναδειχτούν κοινά αιτήματα, ενιαίο πλαίσιο πάλης που βεβαίως δε σβήνει τα ιδιαίτερα κλαδικά ή τοπικά, αντίθετα αυτά ενισχύουν το ενιαίο μέτωπο πάλης. Οι συνθήκες που ζούμε απαιτούν οι στόχοι πάλης και τα αιτήματα να έρχονται σε ρήξη με τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Δεν μπορεί, για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι και οικογένειές τους, ειδικά σε περίοδο κρίσης που οι απολύσεις πληθαίνουν, να δέχονται τα λεφτά του ΟΑΕΔ να σπαταλιούνται σε επιδοτήσεις μεγαλοξενοδόχων που γλιτώνουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές και, ταυτόχρονα, να μένει το επίδομα ανεργίας σε δραματικά επίπεδα, να δίνεται μόλις στο 1/3 των ανέργων.

Δεν μπορεί, π.χ., την ώρα που όλο και περισσότεροι δεν μπορούν καν να πάνε το παιδί τους στο γιατρό, να δέχεται η εργατική τάξη τα δημόσια νοσοκομεία - παραμάγαζα των επιχειρήσεων. Πρέπει να παλέψουν οι εργαζόμενοι για δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους ανεξαίρετα τους ανέργους. Δεν αξίζει να υποκύπτουν στην κοροϊδία "φυτέψτε φωτοβολταϊκά". Στην κοροϊδία της "διά βίου μάθησης", στον επικίνδυνο "Καλλικράτη".

Χωρίς λαϊκή οργάνωση και εναλλακτική πρόταση εξουσίας που καταργεί τα μονοπώλια δε γίνεται τίποτα, ακόμα και αν φουσκώσει το ποτάμι των αγώνων θα έλθει η κόπωση, θα πέσει στις παγίδες της κυβέρνησης, της εργοδοσίας, των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Αρα, λοιπόν, η αποτελεσματικότητα εξαρτάται από το επίπεδο μαζικοποίησης και οργάνωσης, από την αταλάντευτη αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, από την επαγρύπνηση απέναντι στα πολιτικά αναχώματα του ΛΑ.Ο.Σ. και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Η αντοχή στις δυσκολίες, το κουράγιο και η ικανότητα στον αγώνα καθορίζονται επίσης από ένα τρίτο αλλά στην ουσία πρώτο ζήτημα: την προοπτική αυτού του αγώνα, την εναλλακτική λύση στο επίπεδο της πολιτικής εξουσίας, που δεν μπορεί να είναι άλλη από την εργατική λαϊκή εξουσία.

Μια εξουσία που, με τη λαϊκή δύναμη και πάλη, κοινωνικοποιεί τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, διαμορφώνει τον οικονομικό χώρο των συνεταιρισμών στη βιοτεχνία και στην αγροτική παραγωγή, παντού δηλαδή που δεν είναι εφικτή η κοινωνικοποίηση σε πανεθνική κλίμακα.

Η εργατική λαϊκή εξουσία απαλλάσσει την Ελλάδα από τη μέγκενη και τις δεσμεύσεις των ιμπεριαλιστικών ενώσεων και μηχανισμών. Μιλάμε για μια νέα κοινωνία που σηματοδοτείται από τον εργατικό λαϊκό έλεγχο, με βάση την παραγωγική μονάδα.

Σήμερα, αποκτά βαρύνουσα σημασία το συναφές πραγματικό δίλημμα: Συμμόρφωση και πειθαρχία στην εξουσία των μονοπωλίων, ή πάλη για την ανατροπή της; Με την εξουσία των μονοπωλίων, ή με την εργατική λαϊκή εξουσία;

Για την ακρίβεια, μάλιστα, το πιο ολοκληρωμένο ερώτημα είναι: Ενσωμάτωση και υποταγή στον καπιταλισμό ή αντίσταση και ρήξη για το σοσιαλισμό;

Βεβαίως, ξεκαθαρίζουμε για μια ακόμη φορά. Οταν κάνουμε προσκλητήριο συνάντησης και συμπόρευσης με το ΚΚΕ δε θέτουμε ως προαπαιτούμενο τη συμφωνία με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, με τις επεξεργασίες μας για το σοσιαλισμό.

Ρωτάμε ευθέως σήμερα τους υποψιασμένους εργαζόμενους που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ:

Ευθύνεται ο λαός για την κρίση; Οχι, απαντάμε εμείς. Η μόνη ευθύνη που έχει είναι ότι δε χρησιμοποίησε έγκαιρα το όπλο της πάλης και της ψήφου.

Μήπως η κρίση προκλήθηκε από μια ανίκανη και κακή κυβέρνηση, κάποια λαμόγια, κάποιους ψεύτες και κλέφτες; Οχι βεβαίως απαντάμε εμείς, είναι πιο βαθιά τα αίτια και οι υπεύθυνοι.

Πρόκειται για την οικονομική κρίση του καπιταλισμού, που περιοδικά έρχεται ύστερα από μια ορμητική άνοδο των κερδών και συγκέντρωση του κεφαλαίου. Είναι η αγιάτρευτη ασθένεια του τελευταίου ταξικού εκμεταλλευτικού συστήματος. Το σύστημα αυτό πρέπει να καταργηθεί και επειδή δεν αυτοκαταργείται, πρέπει να ανατραπεί με τη θέληση και τη δράση του εργαζόμενου λαού.

Ο πρόεδρος της ΝΔ μιλά για άλλο μείγμα του μνημονίου, κοροϊδεύοντας συνειδητά το λαό, ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου χλευάζει το λαό, υποστηρίζοντας τον τέταρτο δρόμο για το σοσιαλισμό που τάχα εξασφαλίζει ότι το κράτος των μονοπωλίων και η αγορά των μονοπωλίων μπορούν να υπηρετούν τον εργαζόμενο, το λαό.

Ο ΛΑ.Ο.Σ. αποδεικνύεται ένα κόμμα με πολιτική και τακτική χαμαιλέοντα, ένα κόμμα που κινείται ως ντισκ - τζόκεϊ, πότε χορεύει τον ένα ρυθμό πότε τον άλλο, εκπληρώνοντας συμβόλαια αντιΚΚΕ, πότε είναι δεκανίκι της ΝΔ, πότε του ΠΑΣΟΚ, στην ουσία και των δύο.

Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ/ΣΥΝ που διακηρύσσει τη λεγόμενη "αριστερή ενότητα", δεν κατάφερε να αποκτήσει ενότητα στο δικό του σχήμα, μόνο καπετανάτα υπάρχουν σε συνεχής διαπάλη μεταξύ τους με κάθε μέσο.

Είναι το ανάχωμα στο ριζοσπαστισμό, ο πρύτανης της σποράς σύγχυσης και αποπροσανατολισμού, είναι αφερέγγυος 100%. Οπως και η τυπική σοσιαλδημοκρατία κοροϊδεύει το λαό ότι μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες του χωρίς να θιγεί η εξουσία των μονοπωλίων.

Οταν λένε ότι κινδυνεύει η χώρα από την κρίση και τις συνέπειές της, όταν μιλάνε για μέτρα κόντρα στην κρίση, ένα πράγμα εννοούν να διασφαλίσουν ότι οι καπιταλιστές που δρουν στην Ελλάδα, που έχουν βάση και αφετηρία την ελληνική οικονομία να καταφέρουν να διατηρήσουν το μέσο ποσοστό κέρδους, να το ανεβάσουν, να επωφεληθούν από την ελευθερία δράσης των κεφαλαίων και των εμπορευμάτων στις διεθνείς αγορές, στην Ευρώπη.

Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ αλλά και τα άλλα δύο κόμματα του κοινοβουλίου ταυτίζουν την ανάπτυξη με τις επενδύσεις των καπιταλιστών μέσα και έξω από την Ελλάδα, αν και γνωρίζουν ότι οι επενδύσεις έχουν κριτήριο το κέρδος και όχι τις ανθρώπινες ανάγκες.

Οταν λένε ανάπτυξη εννοούν την κερδοφορία σε εκείνους τους κλάδους που συμφέρει το κεφάλαιο να επενδύσει, και μόνο σε αυτούς, με αποτέλεσμα να θεωρούν πρόοδο τη διατροφική εξάρτηση της Ελλάδας, την εξάρτηση του εφοδιασμού της χώρας από τα διεθνικά μονοπώλια και τις ιμπεριαλιστικές αντιλαϊκές συμφωνίες και ανταγωνισμούς.

Να γιατί χρειάζεται η συμπόρευση με το ΚΚΕ, που μπορεί να συμβάλει να αποκτήσει ο αγώνας πραγματικό νόημα και σκοπό.

Ο αντικομμουνισμός είναι βασικό όπλο του συστήματος κατά του λαϊκού κινήματος. Τα κόμματα και οι μηχανισμοί του συστήματος θα κάνουν ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν τους ψηφοφόρους να κάνουν ένα βήμα προσέγγισης ακόμα και απλού προβληματισμού γύρω από τις θέσεις και την πολιτική πρόταση του Κόμματος.

Θα χρησιμοποιήσουν το γνωστό αντικομμουνισμό, τη λάσπη και τις συκοφαντίες κατά του ΚΚΕ, του ταξικού εργατικού κινήματος, ακόμα και προβοκάτσιες. Οχι μόνο έχουμε τα επιχειρήματα και τα μέσα να τα αντιμετωπίσουμε, αλλά πάρτε το απόφαση ότι θα γυρίσει σε βάρος σας.

Είμαστε σίγουροι ότι όσο πιο γρήγορα βρεθούμε στην κοινή δράση και πάλη, τόσο πιο γρήγορα θα αναδειχτεί η μεγάλη δύναμη του λαού να αντιπαλέψει και να χαράξει ένα νέο δρόμο ανάπτυξης για τις δικές του ανάγκες.

Σε δύο μήνες θα ανοίξει η κάλπη των τοπικών εκλογών, για να εκλεγούν τα νέα κρατικά περιφερειακά και δημοτικά όργανα. Μετά τον "Καλλικράτη" δεν υπάρχει ίχνος αυτοδιοίκησης, παρά μόνο τοπικά διοικητικά όργανα. Ο "Καλλικράτης" είχε σχεδιαστεί από το ΠΑΣΟΚ από τα μέσα στης 10ετίας του '90, είναι ο "Καποδίστριας 2" στην ουσία.

Αυτό όμως που έχει σημασία είναι ότι ο "Καλλικράτης" ως μορφή και περιεχόμενο, ως αρμοδιότητα ταιριάζει γάντι στις σύγχρονες απαιτήσεις του κεφαλαίου, του μνημονίου, ανταποκρίνεται απόλυτα στο κυνήγι της κερδοφορίας, στη βάρβαρη επίθεση κατά των εργαζομένων.

Είναι οι πρώτες εκλογές μετά το μνημόνιο. Ουσιαστικά, ο συσχετισμός δύναμης που θα διαμορφωθεί θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό αν θα μπουν εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου ή θα τα δεχτεί ο λαός χωρίς ουσιαστική αντίδραση, με το κεφάλι κάτω.

Η πορεία προς τις τοπικές εκλογές πρέπει να γίνει πορεία πάλης κόντρα στην κυρίαρχη πολιτική και να έχει αποκορύφωμα την καταδίκη με την ψήφο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, την ενίσχυση του ΚΚΕ, ώστε να γίνει μια νέα αρχή πολιτικής, ιδεολογικής απεξάρτησης από τα κόμματα της πλουτοκρατίας και της ΕΕ με την υπερψήφιση των συνδυασμών της "Λαϊκής Συσπείρωσης" που στηρίζει το ΚΚΕ.

Η ψήφος την περίοδο αυτή έχει πολύ μεγάλη σημασία και αξία. Αν επαναληφθούν πάνω κάτω τα αποτελέσματα και οι τάσεις των δύο τελευταίων αναμετρήσεων, τότε ο λαός θα χάσει την ευκαιρία να τιμωρήσει και κυρίως να δημιουργήσει προϋποθέσεις αποτελεσματικής πίεσης και αντεπίθεσης.

Οσοι θέλουν να αντιπαλέψουν το μνημόνιο, όσοι θέλουν ένα καθαρό μήνυμα αντιμονοπωλιακής, αντιιμπεριαλιστικής διαμαρτυρίας που χωρίς σπαζοκεφαλιές και κόλπα ερμηνεύεται με σαφήνεια τότε πρέπει να δώσουν μαζική στήριξη στα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΚΚΕ, της "Λαϊκής Συσπείρωσης".

Οσοι θέλουν να δείξουν θάρρος, αποφασιστικότητα, πολιτική ωρίμανση, όσοι θέλουν να τιμωρήσουν με σαφήνεια, τότε με το χέρι στην καρδιά, με όπλο την πολιτική τους πείρα πρέπει να δώσουν δύναμη και φτερά στα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΚΚΕ. Κάθε άλλη εξέλιξη σε μια περίοδο που ετοιμάζεται νέα καταιγίδα σημαίνει εκχώρηση αρμοδιοτήτων και δύναμης στους αντίπαλους του λαού.

Τα αστικά κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ επιθυμούν βεβαίως μαζική συμμετοχή και νίκη των δικών τους ψηφοδελτίων. Αν όμως φοβηθούν τη λαϊκή ψήφο τότε παράπλευρα και με τη βοήθεια των μέσων μαζικής επικοινωνίας ή αλλιώς αποβλάκωσης θα προσπαθήσουν να στρέψουν εργαζόμενους στην αποχή.

Η αποχή περιέχει πολιτικό μήνυμα, όμως αυτό το ερμηνεύει ο καθένας όπως θέλει. Αποχή ερμηνεύεται και ως αποστράτευση, αδυναμία τοποθέτησης, υπεκφυγή, εκδίκηση χωρίς αποτέλεσμα, τελικά είναι παραίτηση. Οχι μόνο δεν τιμωρεί, το αντίθετο πριμοδοτεί την επικίνδυνη ουδετερότητα, στρώνει ακόμα πιο καλά το έδαφος για νέα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα.

Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι στο ΠΑΜΕ, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί έμποροι στην ΠΑΣΕΒΕ, οι φτωχοί αγρότες στην ΠΑΣΥ, οι φοιτητές και σπουδαστές στο ΜΑΣ, μαζί με τις γυναίκες που δρουν στους συλλόγους και στις επιτροπές της ΟΓΕ με στόχο:

Ο λαός να αρνηθεί να πληρώσει τα βάρη της κρίσης και το χρέος που δημιούργησαν η υψηλή κερδοφορία των μονοπωλίων και ο πακτωλός της κρατικής χρηματοδότησης. Να διεκδικήσει να φορολογηθούν δραστικά τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου με συντελεστή 45%. Να σταματήσουν οι δαπάνες για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς, να επιστρέψουν όλες οι στρατιωτικές αποστολές.

Να εκφραστεί μαζική λαϊκή οργανωμένη δράση κατά της ακρίβειας, των φορολογικών μέτρων, της ληστείας από τις τράπεζες, που οδηγούν στη φτώχεια τις λαϊκές οικογένειες. Για να δοθεί επίδομα ανεργίας στους ανέργους και πλήρης και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για αυτούς και τις οικογένειές τους. Να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.

Να ματαιωθούν οι αυξήσεις στο ψωμί, στα τιμολόγια στο νερό, στο ρεύμα, στο τηλέφωνο. Να διαγραφούν τα χρέη των ανέργων και χαμηλά αμειβόμενων εργαζόμενων. Να απαγορευτούν με νόμο οι πλειστηριασμοί κύριας ή δευτερεύουσας κατοικίας και αγροτικής εκμετάλλευσης. Να γίνουν δεκτά στους παιδικούς σταθμούς όλα τα παιδιά χωρίς όρους και προϋποθέσεις και να καταργηθεί κάθε είδους πληρωμή από τους γονείς.

Ο λαός τώρα πρέπει να προτάξει την ικανοποίηση των σύγχρονων δικαιωμάτων και αναγκών του, με βάση τις δυνατότητες της εποχής, της επιστήμης.

Σταθερή εργασία για όλους, σε ανθρώπινες και ασφαλείς συνθήκες με διευρυμένο ελεύθερο χρόνο. Δραστική μείωση των ορίων συνταξιοδότησης. Οι υψηλού επιπέδου δημόσιες δωρεάν παροχές στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας σ' αυτούς τους τομείς.

Χρειάζεται επιστημονικός κεντρικός πανεθνικός σχεδιασμός, λαϊκή εξουσία, κοινωνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, δηλαδή των μονοπωλίων, στην ενέργεια, στη βιομηχανία, στις τηλεπικοινωνίες, στις συγκοινωνίες, στις πρώτες ύλες, στο εξωτερικό εμπόριο και το χονδρεμπόριο, στις τράπεζες.

Διαμόρφωση και στήριξη παραγωγικών συνεταιρισμών των φτωχών και μεσαίων αγροτών και επαγγελματοβιοτεχνών.

Η λαϊκή εξουσία θα διαμορφώσει νέους θεσμούς, που θα διασφαλίζουν τη συμμετοχή των εργαζομένων, της νεολαίας, των γυναικών στη διοίκηση του κράτους, τον εργατικό κοινωνικό έλεγχο από πάνω προς τα κάτω και από κάτω προς τα πάνω. Ο "αντιπρόσωπος - βουλευτής" θα εκλέγεται από την παραγωγική μονάδα, θα δίνει λόγο στο Σώμα που τον εκλέγει και θα είναι ανακλητός από αυτό. Δε θα έχει κανένα ιδιαίτερο προνόμιο.

Αποδέσμευση της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, ΕΕ και ΝΑΤΟ, απεμπλοκή απ' τους επιθετικούς σχεδιασμούς.

Μόνο σε αυτόν τον αγώνα οι θυσίες θα πιάσουν τόπο».