Η «ελεύθερη πρόσβαση» που προπαγανδίζουν, είναι μόνο χρυσωμένο χάπι. Ο ταξικός χαρακτήρας του αστικού σχολείου και Πανεπιστημίου, η ένταση των ταξικών φραγμών που υπαγορεύει η καπιταλιστική οικονομική κρίση, για να εξασφαλίζεται πιο φτηνό εργατικό δυναμικό στους κεφαλαιοκράτες, είναι χαλκάς για τα παιδιά της φτωχής λαϊκής οικογένειας, που σπάει μόνο με την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος. Το μαύρο μπλοκ του κεφαλαίου μοιράζει «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» στα εργατόπαιδα, την ίδια ώρα που τα αναγκάζει να πληρώνουν τα δίδακτρα, τα συγγράμματα, τα αναλώσιμα, που καταδικάζει τις οικογένειές τους στην ανέχεια και εξαθλίωση. Να θυμίσουμε ότι σε αυτό το εμπόριο ελπίδας πρωτοστατούν οι δυνάμεις του οπορτουνισμού που σπέρνουν για άλλη μια φορά αυταπάτες ότι στον καπιταλισμό ο καλός και άξιος μπορεί να διαπρέψει, ανεξάρτητα από την ταξική του προέλευση και θέση, ότι ο καπιταλισμός μπορεί να γίνει καλύτερος...

Η εργατική τάξη με τους συμμάχους της αυτοαπασχολούμενους και φτωχούς αγρότες, με τη νεολαία πρέπει να παλέψουν για δημόσιες αναβαθμισμένες επαγγελματικές σχολές μετά το βασικό υποχρεωτικό 12χρονο σχολείο, για Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, με το πτυχίο μοναδική προϋπόθεση για την πρόσβαση στο επάγγελμα. Η πάλη αυτή μπορεί μόνο να είναι μέρος της πάλης για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης όπου ο λαός θα διαφεντεύει τον πλούτο που παράγει.