Επιστέγασμα της επί χρόνια ακολουθούμενης πολιτικής των «γαλαζοπράσινων» κυβερνήσεων αποτελεί η επικείμενη ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδας, στο πλαίσιο της συνολικότερης στρατηγικής κατεύθυνσης για την παράδοση των μεταφορών στους πολυεθνικούς μονοπωλιακούς ομίλους.

Το σύνολο των μέτρων που προβλέπονται από το εν αναμονή νομοσχέδιο του υπουργείου Μεταφορών, προαναγγέλλονται και στην Εκθεση Διαχείρισης του ΔΣ του Οργανισμού, το Δεκέμβρη του 2009, στην οποία επισημαίνεται ότι το νέο σχέδιο «ανασυγκρότησης» του ΟΣΕ πρέπει να περιλαμβάνει: «Πλήρη εξορθολογισμό των αναγκών σε προσωπικό που είναι απαραίτητο για τη λειτουργία του δικτύου του ΟΣΕ, με την παράλληλη λήψη μέτρων για το προσωπικό το οποίο πλεονάζει, την εκμετάλλευση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας του ομίλου», αλλά και «τον εξορθολογισμό των δαπανών και μέσω της επανεξέτασης των κανονισμών που διέπουν το μισθολογικό κόστος».

Αξίζει επίσης να σημειωθεί, για όσους επιμένουν το τελευταίο διάστημα να θεωρούν ότι η τρόικα και το μνημόνιο είναι που «επιβάλλουν» στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την προώθηση της αντεργατικής - αντιλαϊκής της πολιτικής, η πρόσφατη συνέντευξη του υπουργού Μεταφορών, Δ. Ρέππα, στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ. Αναφερόμενος στο πρόβλημα του ΟΣΕ, ο υπουργός ξεκαθάρισε πως «δεν είναι ο μηχανισμός στήριξης αυτός ο οποίος μας εγκαλεί να ασχοληθούμε με τα θέματα», προσθέτοντας ότι «στην τρόικα δεν πρέπει να φορτώνουμε τίποτα» και ότι «το μνημόνιο συνεργασίας το ψηφίσαμε οικεία βουλήσει και αποτελεί διεθνή δέσμευση της χώρας». Είπε επίσης ότι «οι θεσμικές αλλαγές, που κάνουμε, οι άλλες μεταρρυθμίσεις, οι διαρθρωτικές, πολλές εκ των οποίων δεν συμπεριλαμβάνονται στα περιεχόμενα του μνημονίου, είναι εξίσου αναγκαίες, είναι κάτι πολύ ευρύτερο η κυβερνητική πολιτική». Για να καταλήξει: «Το μνημόνιο είναι ένα μέρος της γενικότερης κυβερνητικής πολιτικής».

Το συσσωρευμένο χρέος του Οργανισμού, το οποίο πλέον φτάνει τα 10 δισ. ευρώ, αποτελεί τον «πολιορκητικό κριό» της κυβερνητικής προπαγάνδας, ώστε να αποδεχτούν τα λαϊκά στρώματα της χώρας το ξεπούλημα άλλης μίας ΔΕΚΟ. Σύμφωνα με τον ισολογισμό του ΟΣΕ έτους 2009, το σύνολο των χρεών του αποτιμούνταν στα 7,834 δισ. ευρώ, με τα ομολογιακά τραπεζικά δάνεια που λήγουν το τρέχον και το επόμενο έτος να φτάνουν τα 491 εκατ. ευρώ, εκείνα με έτος λήξης το 2014 να τιμολογούνται στα 1,466 δισ. ευρώ και τα υπόλοιπα, ύψους 5,875 δισ. ευρώ, μετά το 2014.

Μεγάλο μέρος των παραπάνω δανειακών υποχρεώσεων, που είναι εγγυημένες από το ελληνικό δημόσιο, είναι απέναντι στους ντόπιους τραπεζίτες, που δάνειζαν τον ΟΣΕ με επιτόκιο 5,728%. Αυτούς, δηλαδή, που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν τα τελευταία δύο χρόνια ενισχύσει, μέσω διαφόρων μορφών, με κονδύλια ύψους 78 δισ. ευρώ. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι το σύνολο των χρεών του Οργανισμού δεν προέκυψαν λόγω της μισθοδοσίας των υπαλλήλων του, αλλά λόγω της ανάπτυξης των υποδομών του εθνικού σιδηροδρόμου και των επιδοτήσεων των εισιτηρίων και των άγονων γραμμών. Αυτά τα ποσά δηλαδή που εμφανίζονται ως χρέη, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τις υποχρεώσεις του κράτους για την ανάπτυξη του συνόλου των υποδομών του εθνικού σιδηροδρομικού δικτύου. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με το σχέδιο «εξυγίανσης» του ΟΣΕ που έχει έτοιμο, μέσω απλών λογιστικών πράξεων, θα μεταφέρει όλα τα παραπάνω χρέη στις πλάτες του εργαζόμενου λαού, την ίδια στιγμή που θα παραδίδει τον Οργανισμό, τις θυγατρικές του ή την ακίνητη περιουσία του στους ιδιώτες, οι οποίοι θα τον παραλάβουν «λευκό» από δανεικά. Ταυτόχρονα, θα έχει διαμορφώσει και το εργασιακό καθεστώς εκείνο που θα βολεύει την κερδοφορία του επενδυτή.