Ο Δημήτρης Γληνός, έγραφε σ' έναν φοιτητή του, τον Αύγουστο του 1937, από τη φυλακή της Ακροναυπλίας: «Κάθε φορά το παρόν μελετώντας τα περασμένα δεν κάνει τίποτα άλλο, παρά να προσπαθεί να καθορίσει τα μελλούμενα».Χιλιάδες ΚΝίτες και ΚΝίτισσες και φίλοι της ΚΝΕ, στις 10 και 11 Ιούλη θα επισκεφθούν την Ακροναυπλία, τον τόπο που το σκοτάδι έγινε φλόγα κι ακόμα καίει και διδάσκει. Θα κάνουν, ακριβώς, αυτό που έγραφε τόσα χρόνια πριν ο κομμουνιστής παιδαγωγός. Θα «δέσουν» το χτες, με το σήμερα, για να «καθορίσουν» το αύριο.

Το φετινό διήμερο της ΚΝΕ έχει ένα αξεχώριστο νήμα με τα προηγούμενα. Μετά το περσινό διήμερο στο Γράμμο, αφιερωμένο στον ηρωικό αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, ήρθε η ώρα του βράχου που έγινε σύμβολο αγώνα. Το σύνθημα του φετινού διημέρου δείχνει κι αυτό μπροστά: «Με το ΚΚΕ υπάρχει λύση - Να συναντηθούμε στο δρόμο της ανατροπής».

Για αρκετούς νέους η Ακροναυπλία είναι «άγνωστη», αφού τέτοιες σελίδες ιστορίας δεν είναι στα μέτρα της αστικής τάξης, δεν εξυπηρετούν την κυρίαρχη ιδεολογία, αλλά αντίθετα την αμφισβητούν και την απειλούν. Η Ακροναυπλία ήταν ένα παλιό ενετικό φρούριο χτισμένο σ' ένα βράχο, με τέσσερις μεγάλους θαλάμους και τρεις μικρότερους. Η φασιστική κυβέρνηση Μεταξά το διάλεξε για να τσακίσει διαλεχτούς κομμουνιστές. Το φρούριο - φυλακή «άνοιξε» το Φλεβάρη του 1937 από τη φασιστική κυβέρνηση Μεταξά και διαλύθηκε το Φλεβάρη του 1943. Στην Ακροναυπλία έστειλαν ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος, με στόχο το τσάκισμα των αγώνων του λαού, με στόχο τη διάλυση κάθε ελπίδας για το μέλλον, με στόχο να ξεμπερδέψει με τους κομμουνιστές. Κι όμως, «κατάφεραν» ακριβώς το αντίθετο, αφού η Ακροναυπλία έγινε φάρος αγώνα.

Τι να πρωτογράψει κανείς για την Ακροναυπλία, το κάτεργο που μετατράπηκε απ' τους κρατούμενους σε μια πηγή ιδεολογικής και μορφωτικής δραστηριότητας; Οι κρατούμενοι, εκτός απ' την οργάνωση του συσσιτίου, οργάνωναν από ιδεολογικά μαθήματα, αλλά μαθήματα μορφωτικού χαρακτήρα, μέχρι φιλολογικές βραδιές. Ξεχωριστή αναφορά αξίζει στις διαλέξεις του Δ. Γληνού.

Τα παραπάνω είναι μόνο λίγα απ' τα πολλά που θα «γνωρίσουν» οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες στο διήμερο. Είναι λίγα απ' τα πολλά που αντανακλά ακόμα η ιστορία του βράχου, που ανέδειξε στελέχη του ΚΚΕ, τα οποία συνέχισαν να είναι πρωτοπόρα, ενώ δεν ήταν λίγοι οι Ακροναυπλιώτες που εκτελέστηκαν, αργότερα, απ' τους κατακτητές ή έπεσαν μαχόμενοι με το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Τέλος, ιστορική έχει μείνει η πράξη των κρατουμένων της Ακροναυπλίας, όταν ο Μουσολίνι κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα: Ζήτησαν να πάνε στο μέτωπο, αλλά η δικτατορία Μεταξά αρνήθηκε.

Η ΚΝΕ στο κάλεσμα για το διήμερό της γράφει, μεταξύ άλλων: «Από τη μία ο καπιταλισμός, το σύστημα της εκμετάλλευσης και το πολιτικό του προσωπικό, που σήμερα μέσα στη βαθιά του κρίση και τη σήψη του οξύνει ακόμα περισσότερο την επίθεση, εξαθλιώνει ακόμα μεγαλύτερα τμήματα του λαού και της νεολαίας. Από την άλλη ο κόσμος για τον οποίο αγωνίζονταν οι Ακροναυπλιώτες, ο κόσμος για τον οποίο σήμερα παλεύουν οι κομμουνιστές, η κοινωνία που θα φέρει στο επίκεντρο τις πραγματικές ανάγκες της εργατικής τάξης και του λαού, ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός. Ο βράχος της Ακροναυπλίας στέκει αγέρωχο σύμβολο της πάλης αυτών των δύο κόσμων».

Δύο κόσμοι, λοιπόν, και σήμερα. Ο κόσμος μας, που ζωντανεύει κάθε στιγμή την ελπίδα και ο κόσμος τους, που θέλει να φτιάξει νέους δούλους στον 21ο αιώνα. Ο κόσμος μας, που φωνάζει για να κατακτήσει τη ζωή που του στερούν και ο κόσμος τους που θέλει να αφαιρέσει ό,τι μας έχει απομείνει. Οι Ακροναυπλιώτες, όχι μόνο διάλεξαν για ποιον κόσμο θέλουν να παλέψουν, αλλά απέδειξαν, στις πιο δύσκολες συνθήκες, πόσο φως γεννιέται μέσα στη νύχτα. Οι συνθήκες, στο πέρασμα του χρόνου άλλαξαν, μα οι εκμεταλλευτές είναι ακόμα εδώ και με παλιούς και «νέους» τρόπους βγάζουν χρυσάφι απ' το δικό μας κόπο. Η ιστορία, όμως, δεν τελείωσε...