Εντονο προβληματισμό στις περισσότερες ομάδες προκαλούν λίγο πριν την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων για το φετινό Μουντιάλ οι συχνοί σε πολλές περιπτώσεις τραυματισμοί παικτών οι οποίοι μερικοί εξ αυτών θα χάσουν τελικά τη συμμετοχή τους στη διοργάνωση. Μπάλακ, Ντρογκμπά, Ρόμπεν, Αντλερ, Ντραγκουντίνοβιτς, Φέρνινταντ, Ντάντι, Μπέκαμ είναι μερικά μόνο ονόματα παικτών που είδαν σε μια στιγμή τις ελπίδες τους για συμμετοχή να ...εξαφανίζονται. Ο χορός με τις απώλειες ουσιαστικά βέβαια έχει ξεκινήσει ...τα πρώτα του βήματα εδώ και ένα μήνα περίπου, όταν κορυφώθηκαν για τους περισσότερους λεγόμενους πρωτοκλασάτους παίκτες οι υποχρεώσεις τους με τις ομάδες τους, είτε σε εθνικό είτε σε διεθνές επίπεδο. Από κει και πέρα ακολούθησαν περιστατικά τραυματισμών κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των Εθνικών συγκροτημάτων, τα οποία μέχρι και σήμερα συνεχίζονται. Και βέβαια, ο προβληματισμός για τα συμβάντα δε σταματάει εδώ, αφού όλοι φοβούνται ότι η λίστα θα μεγαλώσει μετά και την επίσημη έναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων των ομάδων όπου σίγουρα η προσπάθεια εκεί θα είναι πολύ πιο επίπονη.

Ασχετως των λόγων για τους οποίους γίνονται πολλά από αυτά τα περιστατικά (ένα δυνατό μαρκάρισμα αντιπάλου, μια άτυχη στιγμή, μια απροσεξία του παίκτη) το σκηνικό με τους πολλούς τραυματισμούς σίγουρα έχει και βαθύτερα αίτια. Και αυτά δεν είναι άλλα από την κόπωση σχεδόν όλων όσων συμμετέχουν με τις εθνικές τους ομάδας στην ...περιπέτεια του Μουντιάλ, αφού ήδη οι περισσότεροι είναι καταπονημένοι από τις πολλές υποχρεώσεις και των συλλόγων τους. Ειδικά αυτοί που αγωνίζονται στην Ευρώπη και σε ομάδες οι οποίες έχουν πρωταγωνιστικό χαρακτήρα δε θα ήταν υπερβολή να πει κάποιος ότι βρίσκονται στις επάλξεις τουλάχιστον για ένα χρόνο συνεχόμενα. Σήμερα το κυνήγι του κέρδους για τις πολυεθνικές του χώρου προϋποθέτει τον όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό αγώνων αφού μόνο έτσι θα διατηρηθεί το προϊόν όσο το δυνατόν περισσότερο στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος. Για αυτό το λόγο άλλωστε οι ...υψηλές αρχές του παγκόσμιου ποδοσφαίρου ΟΥΕΦΑ και ΦΙΦΑ συνεχώς επιμηκύνουν τις διοργανώσεις τους ή δημιουργούν νέες (βλ. Κύπελλο Συνομοσπονδιών). Για τους ίδιους λόγους τα τελευταία χρόνια οι ιδιοκτήτες - επιχειρηματίες μετατρέπουν τις ομάδες τους το καλοκαίρι (τις λεγόμενες νεκρές περιόδους αγωνιστικά) σε περιοδεύοντες θιάσους για να συμμετάσχουν σε διεθνή τουρνουά των χορηγών (στα οποία αρκετοί προπονητές έχουν εναντιωθεί). Και στην μέση όλων οι παίκτες που εγκλωβισμένοι στα συμβόλαια που υπογράφουν θα πρέπει συνεχώς να είναι ...όρθιοι. Και βέβαια, εκτός των πολλών και συχνών τραυματισμών υπάρχουν και κάποια άλλα στοιχεία που σίγουρα θεωρούνται ακόμα πιο σοβαρά. Η αύξηση των περιστατικών της χρήσης αναβολικών στο ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια και η αντίστοιχη της λίστας με τους αιφνίδιους θανάτους παικτών που σε πολλούς απ' αυτούς δεν ανακαλύπτεται κάποια προηγούμενη παθολογική αιτία, ίσως θα ήταν αφελές να χαρακτηριστούν τυχαία.