Οι ελάχιστοι εναπομείναντες άνθρωποι κρύβονται για να μην τους κατασπαράξουν οι βρικόλακες που ελλοχεύουν στα σκοτεινά, μακριά από το φως της μέρας και, εννοείται, τη φύση. Η καταλυτική βεβαίως επιδημία ουδόλως επηρέασε τις κυρίαρχες δομές της καπιταλιστικής οικονομίας, της εξουσίας της και των θεσμών της καθώς και τον προϋπάρχοντα πολιτισμό και τρόπο ζωής. Οι βαμπίρ συνεχίζουν να συχνάζουν σε καφέ, μπαρ και εστιατόρια, όπου καταναλώνουν long drinks από παχύρρευστο αίμα. Υπάρχουν και οι λιγότερο ευνοημένοι οικονομικά που η μακρόχρονη στέρηση αίματος τους μεταλλάσσει σε νυχτεριδοειδή τέρατα. Λόγω της κατακόρυφης αύξησης της ζήτησης, το ανθρώπινο αίμα μετατρέπεται σε δυσεύρετο εμπορεύσιμο προϊόν και οι μεγάλες επιχειρήσεις με τους έγκυρους επιστήμονές τους επιδίδονται στην κούρσα παρασκευής αιμάτινου υποκατάστατου. Ανθρωποι/ακτιβιστές (οι καλοί) πλησιάζουν τον αιματολόγο της μεγάλης εταιρείας και τον καλούν να πειραματιστούν από κοινού για τη θεραπεία από τον ιό, κάτι που τελικά επιτυγχάνουν. Φυσικά όταν ο μεγαλομέτοχος της εταιρείας μαθαίνει για την ύπαρξη θεραπείας απαντά «Ποτέ δεν έψαχνα για θεραπεία αλλά για σταθερά κέρδη». Η ταινία ανασύρει από τη σημειολογία των φιλμ με βαμπίρ το ξύλινο παλούκι που μπήγοντάς το στην καρδιά των βρικολάκων τους αφανίζει. Στην επόμενη θα έχουμε το σκόρδο και τον σταυρό.

Παίζουν: Ιθαν Χοκ, Γουίλεμ Νταφόε, Ιζαμπελ Λούκας, Σαμ Νιλ κ.ά.

Παραγωγή: Αυστραλία