Από πρόσφατη διαδήλωση φτωχών Ινδών αγροτών

Την ίδια στιγμή φουντώνουν οι κινητοποιήσεις σε κρατίδια όπως το Αντρα Πραντές, με περιοχές όπως το Χάιντεραμπάντ, που συγκεντρώνουν βιομηχανίες και νέες τεχνολογίες, και η κυβέρνηση εμφανίζεται πρόθυμη να τα διασπάσει, απομονώνοντας τα βιομηχανικά τμήματα στη μία πλευρά και καταδικάζοντας τους υπόλοιπους κατοίκους στην ανεργία, απαιτώντας τη ματαίωση τέτοιων σχεδίων.

Οι κεφαλαιοκράτες και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι με τη δικαιολογία της «οικονομικής κρίσης», ξεζουμίζουν τα λαϊκά στρώματα για να αναπτύσσουν τις «μπίζνες» τους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της πυρηνικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ, για δήθεν «μη στρατιωτικούς στόχους», που αποτελεί ένα ιδιαίτερα δαπανηρό έργο, από την πλευρά της Ινδίας και αν και διατείνεται ότι θα λύσει το ενεργειακό της πρόβλημα, στην πραγματικότητα απλά ενισχύει την εξάρτηση της χώρας από την Ουάσιγκτον, που υποθηκεύει πλέον την εξωτερική της πολιτική.

Η αστική κυβέρνηση επενδύει εκατομμύρια στα εξοπλιστικά της προγράμματα, ενώ πρόσφατα ανακοίνωσε την πρόθεσή της να επενδύσει 1,35 τρισεκατομμύρια δολάρια στη γειτονική Μιανμάρ, στο σχεδιασμό του φυσικού αερίου. Οι διάφοροι λεγόμενοι οίκοι αξιολόγησης αναφέρουν ότι η Ινδία μπορεί μέχρι το 2050 να 40πλασιάσει την ανάπτυξή της σημειώνοντας ωστόσο ότι θα πρέπει να προχωρήσει σε μεγαλύτερη φιλελευθεροποίηση της αγοράς της - με ό,τι ακόμα χειρότερο συνεπάγεται αυτό για το λαό - να εισάγει αξιόπιστη φορολογική πολιτική και να ελέγξει τον πληθωρισμό της.

Στον αντίποδα βρίσκεται ο λαός, με το 40% των παιδιών που υποσιτίζονται παγκοσμίως να ζουν στην Ινδία, σημαντικό μέρος του πληθυσμού να επιβιώνει με λιγότερο από 1 δολάριο τη μέρα, να ποδοπατούνται χιλιάδες άνθρωποι για ένα πιάτο δωρεάν φαγητό και μία κουβέρτα, ενώ ο πρωθυπουργός ταξιδεύει ανά τον κόσμο, πουλώντας το «προφίλ της επιτυχίας», μίας ταχύτατα αναπτυσσόμενης οικονομίας.

Το ΚΚ Ινδίας (Μαρξιστικό) καλεί το λαό της χώρας να εντείνει την ταξική πάλη, καταδικάζοντας τα κυβερνητικά μέτρα και υπογραμμίζοντας ότι η κυβέρνηση αδιαφορεί εγκληματικά για την τύχη του λαού. Και στην περίπτωση της Ινδίας, ο λαός πρέπει να απεγκλωβιστεί από τις εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές που υποδαυλίζει η ηγεσία της χώρας, με στόχο τον αποπροσανατολισμό του, να συνειδητοποιήσει ότι μόνο με την ενότητα και την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό μπορεί να ανατρέψει τη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα.