ΠΟΛΛΟΙ. Πάρα πολλοί. Μιλιούνια. Στην αδούλωτη Αθήνα. Σε όλες τις πόλεις. Της Ελλάδας του λαού. Που δεν ξεγελιέται. Δεν μπερδεύεται. Δεν παραδίνεται. Δεν προσκυνά. Δεν υποτάσσεται. Οι πλατείες γεμίζουν. Οι δρόμοι πλημμυρίζουν. Μέγα το πλήθος και μέγα το πάθος. Διαδηλώνουν οι Ελληνες της δουλειάς. Του μόχθου. Της βιοπάλης. Οι εργάτες. Οι αγρότες. Οι μαγαζάτορες. Οι βιοτέχνες. Και μαζί τους, οι απόμαχοι της δουλειάς. Οι «ρίζες» οι γερές. Κι οι νέοι των σπουδών. Τα κλωνάρια τα φουντωτά.

*****

ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ. Για τη σφοδρή και άδικη επίθεση που δέχονται. Από την πλουτοκρατία. Που θέλει να τους ρουφήξει το αίμα μέχρι τελευταίας ρανίδος. Από την κυβέρνηση. Που επιχειρεί να γυρίσει τη ζωή τους πολύ πίσω. Στα «χρόνια της χολέρας». Από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Που τους λοιδορεί, τους χλευάζει, τους εκβιάζει, τους απειλεί.

*****

ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ. Να αμυνθούν στην αντιλαϊκή λαίλαπα. Με σθένος. Με θάρρος. Με πίστη. Με αισιοδοξία. Οπως απαιτούν οι καιροί. Οπως ταιριάζει στην αγωνιστική ιστορία τούτου του λαού. Και να βγουν στην επίθεση. Σχεδιασμένα. Οργανωμένα. Συντεταγμένα. Με ορμή. Για ν' αλλάξουν τα δεδομένα. Να αντιστρέψουν την κατάσταση.

*****

ΜΠΡΟΣΤΑ. Οι εργάτες. Στην πρώτη γραμμή. Οπως πάντα. Οπως παντού. Με σφιγμένες γροθιές. Με αλληλοδεμένα μπράτσα. Με παλλόμενη καρδιά. Με αποφασιστικό βλέμμα. Το ΠΑΜΕ οδηγός. Για να έχει ο αγώνας περιεχόμενο ταξικό. Να ανοίγει προοπτική στο μέλλον καθαρή. Να δίνει διέξοδο στην κοινωνία πραγματική. Για να μην μπλεχτούν στον ιστό της αράχνης. Που πλέκει γύρω τους ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός.

*****

ΔΥΝΑΤΑ. Μπαίνουν στον αγώνα οι εργαζόμενοι. Δεν έχουν να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους. Κι έχουν να κερδίσουν τον κόσμο όλο. Στο τέλος θα βγουν νικητές. Αρκεί να πάρουν στα χέρια τα τσεκούρια. Να σπάσουν τα ταξικά δεσμά τους. Κι ύστερα τους κασμάδες. Να γκρεμίσουν τη σάπια καπιταλιστική κοινωνία. Για να γίνει πράξη η προφητεία του ποιητή: «Βλέπω τα πελέκια στον αέρα σκίζοντας προτομές Αυτοκρατόρων και Στρατηγών».

*****

ΚΟΝΤΑ. Το μέλλον. Κι ας θέλουν οι εκμεταλλευτές να το διώξουν μακριά. Να, τα πελέκια. Σκίζουν τον αέρα. Γροθιές σφυριά. Γκρεμίζουν πόρτες μανταλωμένες. Χέρια γυμνά. Ξηλώνουν συρματοπλέγματα αγκαθωτά. Κάστρα απόρθητα. Σωριάζονται σαν σπιρτόκουτα. Ουρανοξύστες τρίζουν. Στο πέρασμα της λαϊκής καταιγίδας.

*****

ΦΟΒΟΣ. Τώρα για τους ισχυρούς. Στα σκοτεινά μέγαρα. Φωλιάζουν τρομαγμένοι οι πλουτοκράτες. Στους διαδρόμους των ανακτόρων. Γαλονάδες ανάστατοι. Ξηλώνουν τα σειρήτια τους. Και τα πετούν στο χώμα. Χαφιέδες πανικόβλητοι. Παραδίνονται αμαχητί. Εκλιπαρούν επιείκεια.

*****

ΩΡΕΣ. Μεγάλες της Ιστορίας. Τις γράφουν οι ταπεινοί. Κι οι καταφρονεμένοι. Απαλλαγμένοι από τους λιποτάκτες. Και τους ευνούχους. Ετσι πρέπει να γίνει. Ετσι θα γίνει...