Σε συνέδριο - απάντηση στην κυβερνητική πολιτική, την πολιτική της ΝΔ, της ΕΕ και των εργοδοτών, επιδιώκουν οι ταξικές δυνάμεις στον κλάδο του φαρμάκου και του καλλυντικού να μετατραπεί το 11ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας (ΟΕΦΣΕΕ) το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, 30 - 31 Γενάρη στην Αθήνα. Σε περίοδο πολυμέτωπης επίθεσης σε όλα τα επίπεδα της ζωής, στο εισόδημα, στην κοινωνική ασφάλιση, στη σταθερή δουλειά, στην Υγεία και την Παιδεία, αλλά και έντασης των ταξικών αγώνων, στόχος των ταξικών δυνάμεων είναι το Συνέδριο να συμβάλλει ώστε οι εργαζόμενοι του κλάδου να δώσουν από καλύτερη θέση τις μάχες που έρχονται.

Τη στιγμή που ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, όπως εκφράζεται στη ΓΣΕΕ, στην ΑΔΕΔΥ και διάφορα συνδικάτα, συνδιαμορφώνει τις πολιτικές επιλογές σε βάρος της ζωής των εργαζομένων, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και στον κλάδο του φαρμάκου βάζει τους δικούς του στόχους. Αυτοί οι στόχοι, με μεγάλο άμεσο σταθμό την απεργία στις 10 Φλεβάρη, θα μπουν στο επίκεντρο του Συνεδρίου. Πιο συγκεκριμένα, βασικές επιδιώξεις των ταξικών δυνάμεων είναι στο Συνέδριο της Ομοσπονδίας: Να αποκρυσταλλωθούν τα θετικά βήματα των προηγούμενων χρόνων, να δυναμώσει ακόμα περισσότερο η δράση ενάντια στις απολύσεις, στην εργοδοτική τρομοκρατία, την εντατικοποίηση κτλ. Να αναδειχθούν ακόμα καλύτερα οι αιτίες των προβλημάτων των εργαζομένων δίνοντας προοπτική αγωνιστικής πάλης. Να συνεχιστεί και να βαθύνει ο ταξικός προσανατολισμός της Ομοσπονδίας, να αντιμετωπιστούν οι αδυναμίες και οι δυσκολίες που το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν. Να δώσει απάντηση αντίστασης στην κυβερνητική πολιτική, στην πολιτική της ΝΔ, της ΕΕ, των εργοδοτών που από κοινού είναι αποφασισμένοι να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Να δώσει απάντηση και στον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό, πως οι εργαζόμενοι δεν θα δεχτούν να «σέρνονται» πίσω από τους «διαλόγους» και να μετράνε χαμένα δικαιώματα, αλλά θα αντεπιτεθούν και θα διεκδικήσουν τον πλούτο που παράγουν.

Στο επίκεντρο του συνεδρίου θα μπει ακόμα το ζήτημα της μαζικοποίησης των σωματείων, αλλά και η ανάδειξη «μαχητών» συνδικαλιστών, που είναι η προοπτική και το μέλλον του κινήματος.