Οι γιορτές πλησιάζουν. Χρειαζόμαστε μια περιουσία για να αγοράσουμε ένα καλό ρούχο, μια περιουσία που δεν την έχουμε. Πού να τη βρούμε άλλωστε; Οι βιτρίνες μας ξελογιάζουν, η καταναλωτική μανία μάς κυριεύει, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Φυσικά η λύση είναι απλή, μοιάζει απλή, πλαστική είναι. Η πιστωτική κάρτα. Θα τα αγοράσουμε όλα χωρίς να δώσουμε δεκάρα τσακιστή. Ψευδαισθήσεις. Σε ένα μήνα θα τα πληρώσουμε όλα και με τόκο μάλιστα! Τότε, τι; Υπάρχει μια λύση απλή, καθημερινή και βραδινή, μια λύση κομψή για όλες τις ώρες, τις μέρες. Γιορτινές και μη. Ενα μαύρο ταγιέρ για επίσημες βραδιές, και ένα σύνολο, φούστα και πουλόβερ για το πρωί. Το μαύρο είναι πάντα στη μόδα. Διότι είναι απλό, εφικτό, κομψό και αιώνιο και κυρίως με λίγη φαντασία αν θέλουμε να το συνδυάσουμε με αλλά χρώματα, όπως το λευκό δε μας δημιουργεί κανένα πρόβλημα. Ας μην απελπιζόμαστε λοιπόν υπάρχει πάντα λύση. Οπως λέει ο ποιητής «όπου υπάρχει πνιγμός υπάρχει και σωτηρία»

Οχταπο-γνώσεις

Επειδή τώρα τις γιορτές θα φάμε λίγο παραπάνω, κρέας, γαλοπούλα και γλυκά, καλό θα είναι να φάμε ένα χταποδάκι, έτσι ώστε να επιθυμήσουμε το κρέας σε τρεις εβδομάδες.( Το τρομερό είναι ότι όποιος έχει έστω κάτι να φάει νιώθει ένοχος για εκείνους που δεν μπορούν να κάνουν ένα χριστουγεννιάτικο όνειρο. Αχ.)

Συνεχίζουμε και ζητάμε συγνώμη για την παρένθεση. Τα βραστά χταποδάκια σερβίρονται συνήθως για μεζέ και πρέπει να είναι φρέσκα, μικρά και καλοχτυπημένα. Αφού λοιπόν τα πλύνουμε, θα τα βάλουμε να βράσουν με ελάχιστο νερό και χονδρό αλάτι και αφού μαλακώσουν τελείως με το βράσιμο τότε θα τα αφήσουμε να κρυώσουν. Θα τα καθαρίσουμε, δηλαδή θα βγάλουμε τις πέτσες, θα το κόψουμε σε λεπτές φέτες και θα το σερβίρουμε με λάδι λεμόνι. Αν δε φαγωθούν όλα τα κομμάτια και θέλουμε να τα φυλάξουμε για άλλη μέρα, θα τα βάλουμε σε μια μικρή σουπιέρα με πολύ ξίδι και θα τα τοποθετήσουμε σε ένα δροσερό μέρος. Καλή όρεξη.