Το πρόβλημα των «τρελών αγελάδων» επανήλθε δριμύ στην επικαιρότητα, τη βδομάδα που πέρασε, με αφορμή τα τελευταία κρούσματα στη Γαλλία. Ανεξάρτητα από το πόσο δικαιολογημένος ή υπερβολικός είναι ο θόρυβος, ή αν το συγκεκριμένο πρόβλημα σχετίζεται και με τον πόλεμο μεγάλων εμπορικών συμφερόντων, εκείνο που αναδείχνεται ως ουσιώδες είναι πως στα πλαίσια του αδίστακτου μονοπωλιακού ανταγωνισμού συμφερόντων, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να είναι πάντα σίγουροι για τη διασφάλιση της υγείας και της διατροφής τους.

Η ελληνική κυβέρνηση, στην πράξη, δείχνει να αδιαφορεί πλήρως για την προστασία της υγείας των εργαζομένων της χώρας μας. Αφού οδήγησε στην καταστροφή και στη συρρίκνωση της ντόπιας παραγωγής κτηνοτροφικών προϊόντων, αυξάνοντας τις εισαγωγές, αποδιοργάνωσε και υποβάθμισε τα εργαστήρια κτηνιατρικών ελέγχων, αφήνοντας και όσα υπήρχαν χωρίς το αναγκαίο επιστημονικό προσωπικό, με αποτέλεσμα να μη γίνονται σήμερα ούτε υποτυπώδεις έλεγχοι. Αλλωστε, έχει ομολογηθεί ότι αυτοί οι έλεγχοι κοστίζουν γι' αυτό και είναι ουσιαστικά ανύπαρκτοι στα κράτη μέλη της ΕΕ, σε βάρος της υγείας των λαών.

Προβάλλει έτσι, ακόμα μεγαλύτερη η ανάγκη της πάλης των ίδιων των εργαζομένων για τη διεκδίκηση μιας άλλης διατροφικής πολιτικής που θα ευνοεί την ανάπτυξη της ντόπιας παραγωγής υψηλής ποιότητας που θα εξασφαλίζει την υγιεινή διατροφή και ασφάλεια των καταναλωτών. Αυτό μόνο στα πλαίσια μιας άλλης πολιτικής που θα εφαρμόσει μια λαϊκή εξουσία με την οργάνωση της λαϊκής οικονομίας, μπορεί να επιτευχθεί.