Ενα ακόμα αντιδραστικό νομοθέτημα φορτώθηκε από χτες στο σβέρκο των λαών της Ευρώπης, καθώς τέθηκε σε ισχύ η Νέα Μεταρρυθμιστική Συνθήκη (Συνθήκη της Λισαβόνας), που αποτελεί μετεξέλιξη και επί της ουσίας εφαρμογή του Ευρωσυντάγματος, η επιβολή του οποίου προσέκρουσε σε μεγάλες λαϊκές αντιδράσεις. Πρόκειται για το νέο πλαίσιο λειτουργίας της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, που στόχο έχει να θωρακίσει και να επεκτείνει τις βαθιά ταξικές και αντιλαϊκές δομές της, να ισχυροποιήσει δηλαδή την επιβολή της εξουσίας των μονοπωλίων σε βάρος των εργατικών, συνολικά των λαϊκών δικαιωμάτων.

Αυτή ακριβώς η πρόθεση αντανακλάται και στις δηλώσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Ντουράο Μπαρόζο, ότι η Νέα Συνθήκη θα σημάνει τη «βελτίωση της λειτουργίας της ΕΕ» και «καλύτερη αντιμετώπιση των μελλοντικών προκλήσεων», προς όφελος φυσικά του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, που διεκδικεί καλύτερη θέση στο στίβο του παγκόσμιου καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Με την έναρξη ισχύος της Συνθήκης, ανέλαβαν και επίσημα τις νεοσυσταθείσες θέσεις τους ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ρόμπεϊ και της ύπατης Εκπροσώπου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, Κάθριν Αστον.

Για τους λαούς, η 1η Δεκέμβρη σημαίνει επιγραμματικά, ενίσχυση της στρατιωτικοποίησης της ΕΕ, αφού θεσμοθετεί δικαίωμα επέμβασης στρατιωτικά και πολιτικά σε όλο τον κόσμο, στο όνομα δήθεν της τρομοκρατίας και της πρόληψης και διαχείρισης κρίσεων, ακόμα και των «ανθρωπιστικών αποστολών», ενώ εισάγεται και ο μηχανισμός της «μόνιμης διαρθρωμένης συνεργασίας». Υιοθετείται το δόγμα του προληπτικού πολέμου και με τη «ρήτρα αλληλεγγύης» η ΕΕ κατοχυρώνει δικαίωμα στρατιωτικο - πολιτικής παρέμβασης στις εσωτερικές εξελίξεις των κρατών - μελών και τρίτων χωρών.

Καταργείται το βέτο στο σύνολο των αποφάσεων της ΕΕ και δη στους τομείς αστυνομικής και δικαστικής συνεργασίας, στις ποινικές υποθέσεις, στην κοινωνική προστασία και την ασφάλεια. Ενδυναμώνονται οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, όπως η Europol, η Eurojust, η FRONTEX, ενώ συστήνονται και νέοι όπως η Ευρωεισαγγελία. Τα ατομικά δικαιώματα και οι λαϊκές ελευθερίες περιορίζονται δραστικά, η γενικευμένη παρακολούθηση και το φακέλωμα γίνονται θεσμός. Ο ευρωτρομονόμος εξελίσσεται και στοχεύει στην καταπολέμηση της «βίαιης ριζοσπαστικοποίησης», με αιχμή τις «ριζοσπαστικές ιδεολογίες», ενώ διώκονται πλέον ποινικά η «παρακίνηση σε τρομοκρατικά εγκλήματα», η «στρατολόγηση και εκπαίδευση τρομοκρατών».

Είναι σαφής πλέον η προτεραιότητα και το δικαίωμα επιβολής των ευρωπαϊκών αποφάσεων έναντι των εθνικών νόμων, καθώς στη Συνθήκη σημειώνεται ότι «οι Συνθήκες και οι νόμοι οι οποίοι υιοθετούνται από την Ενωση πάνω στη βάση των Συνθηκών, έχουν προτεραιότητα έναντι των νόμων των εθνικών κρατών».

Η Συνθήκη αποτελεί αποφασιστικό χτύπημα και για τις εργασιακές σχέσεις, καθώς η συρραφή των Συνθηκών στην οποία βασίζεται ενσωματώνει και ενισχύει τη «Στρατηγική της Λισαβόνας», που στοχεύει στην προώθηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, με γνώμονα την αρχή της flexicurity - ευελφάλειας, την οδηγία Μπολκεστάιν, που επίσης μετονομάστηκε σε οδηγία των υπηρεσιών στην εσωτερική αγορά και άλλες ανάλογες, πραγματοποιώντας αποφασιστικό χτύπημα σε ασφαλιστικό και συλλογικές συμβάσεις, σηματοδοτώντας την ένταση της επίθεσης ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων.

Αυτή είναι η «νέα εποχή», που ευαγγελίζεται η «Νέα Μεταρρυθμιστική Συνθήκη» και η έναρξή της γιορτάστηκε με φιέστες στη Λισαβόνα, παρουσία όλων των αξιωματούχων της ΕΕ και μεταφράζεται σε περισσότερη αντιδραστική και ιμπεριαλιστική Ευρώπη, που θα ανταγωνίζεται σε ισχύ τις ΗΠΑ και τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα στη διανομή των αγορών και των σφαιρών επιρροής σε βάρος πάντα των λαών...