«

Λαϊκή συμμετοχή», «δοκιμές δημοκρατίας», «συμμετοχική δημοκρατία»... Περίσσεψαν τα εγκωμιαστικά σχόλια του αστικού Τύπου για τη διαδικασία εκλογής του νέου αρχηγού της ΝΔ από τη «βάση», πράγμα που μόνο τυχαίο δεν είναι. Η διαδικασία αυτή, που πρώτος «εισήγαγε» ο Γ. Παπανδρέου και αντέγραψε η ΝΔ, «αρέσει» στα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ και στα ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα, ακριβώς επειδή ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές του σύγχρονου αστικού πολιτικού συστήματος και των «κομμάτων του 21ου αιώνα».

Η συμμετοχή της λαϊκής βάσης στην ανάδειξη του νέου αρχηγού, όπου έχει να διαλέξει ανάμεσα σε προεπιλεγμένα πρόσωπα που έχουν δοκιμαστεί στη διαχείριση της κυρίαρχης πολιτικής, υποβοηθά τη «νομιμοποίηση» των επιλογών και της πολιτικής που εφαρμόζει. Η ψήφος της λαϊκής βάσης ερμηνεύεται ως εν «λευκώ εξουσιοδότηση» στο νέο πανίσχυρο ηγεμόνα προκειμένου να οδηγήσει το κόμμα στο δρόμο που ο ίδιος επιθυμεί, δίχως βέβαια στην πορεία αυτή να υπάρχει στη συνέχεια καμία δυνατότητα ελέγχου και λογοδοσίας στην κομματική βάση για τις πολιτικές επιλογές του. Ποτέ, για παράδειγμα, δε θα «ρωτηθούν» οι ψηφοφόροι - μέλη της ΝΔ για τη θέση του κόμματος για την κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, για τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, για τους έμμεσους φόρους, κ.ο.κ.

Με την απευθείας ανάδειξη από την εκλογική βάση ο νέος αρχηγός διοικεί το κόμμα «ελέω λαού», βάζοντας στην άκρη τα κομματικά όργανα ή χρησιμοποιώντας τα σε δύσκολες στιγμές για πανηγυρική επιβεβαίωση της ηγεμονίας του. Αρα, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, η εκλογή από τη βάση, μόνο πιο δημοκρατικό δεν κάνει το κόμμα, ούτε βέβαια δίνει «λόγο» και «φωνή» στα κομματικά μέλη. Αντίθετα, ενισχύει σημαντικά τον αρχηγισμό, που έτσι και αλλιώς χαρακτηρίζει τα δύο αστικά κόμματα από την ίδρυσή τους.

Καμία σχέση με την πραγματικότητα δεν έχει επίσης το ιδεολόγημα, που υπερασπίστηκε ένθερμα κατά την προεκλογική περίοδο ο ίδιος ο Α. Σαμαράς, ότι τάχα η εκλογή από τη βάση «καταργεί τη λογική των μηχανισμών». Η κούρσα διαδοχής στη ΝΔ κατέδειξε ότι οι διεκδικητές της εξουσίας είχαν συγκροτήσει και στηρίχτηκαν σε «προσωπικούς μηχανισμούς», που μάλιστα λειτουργούσαν «παράλληλα» με τον «κανονικό» κομματικό μηχανισμό.

Αυτή είναι στα αλήθεια η έννοια του «ανοιχτού κόμματος», που εισήγαγε το ΠΑΣΟΚ και αντιγράφει η ΝΔ. «Ανοιχτό» γίνεται το κόμμα όχι στα μέλη και τη λαϊκή βάση, αλλά στα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που ανοιχτά πλέον βάζουν τη σφραγίδα τους στο εσωτερικό των κομμάτων - διαχειριστών της κυρίαρχης πολιτικής με την κατ' επίφαση συμμετοχή λαϊκών δυνάμεων μέσω της εκλογής του αρχηγού. Που γίνεται μοχλός χειραγώγησής τους. Πάντα βέβαια η οικονομική ολιγαρχία διαδραμάτιζε καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη της ηγεσίας της ΝΔ, όπως και του ΠΑΣΟΚ. Αλλά πλέον μπορεί να ντύνει τη στήριξη του εκλεκτού της με το μανδύα της λαϊκής αποδοχής και ετυμηγορίας.