«Σαν τον αητό φτερούγαγε στη στράτα/ τον καμαρώνει η γειτονιά στα παραθύρια/ με χαμηλά τα μαύρα του τα μάτια/ λεβέντης εροβόλαγε. Στα μάτια του ένα σύννεφο/ μες στην καρδιά του σίδερο»... Αμέτρητοι όσοι τραγούδησαν αυτό το υπέροχο τραγούδι του Γιάννη Μαρκόπουλου, λίγοι όμως ξέρουν ότι οι στίχοι είναι του αγωνιστή της ΕΑΜικής Αντίστασης Νότη Περγιάλη, τον οποίο αποχαιρέτησαν χθες συγγενείς και φίλοι στο κοιμητήριο των Αγίων Θεοδώρων.

Ολοι είχαν τις καλύτερες αναμνήσεις από τον ευγενικό και ζεστό άνθρωπο, τον εξαιρετικό συγγραφέα, σκηνοθέτη και ηθοποιό, που «έφυγε» στα 89 του χρόνια, χωρίς ποτέ να πάψει να αγαπά τις Τέχνες και τα Γράμματα, να πιστεύει στα ιδανικά της ΕΑΜικής Αντίστασης για έναν καλύτερο κόσμο. Μαθητής του Βασίλη Ρώτα, συναγωνιστής του Μάνου Κατράκη, αγαπήθηκε για τα θεατρικά του έργα, πολλά από τα οποία μεταφράστηκαν (γαλλικά, δανέζικα, αγγλικά, γερμανικά), αλλά και για τις ερμηνείες του στο θέατρο και σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες, με σπουδαιότερες ίσως «Το χρώμα βάφτηκε κόκκινο» (1964), στο ρόλο του Μαρίνου Αντύπα (σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη, υποψήφια για Οσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας 1965), «Τα κόκκινα φανάρια» (1963, σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη), αλλά και στην «Ηλέκτρα» (1962), χωρικός - σύζυγος της Ηλέκτρας (σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη, υποψήφια για Οσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας 1962).

Εγραψε πολλά θεατρικά έργα, όπως «Το κορίτσι με το κορδελλάκι», «Χρυσό χάπι» και «Αντιγόνη της Κατοχής» (Λαϊκό θέατρο Μάνου Κατράκη 1954, 1958 και 1960 αντίστοιχα) κ.ά. «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», σε σενάριο των Νότη Περγιάλη και Γεράσιμου Σταύρου, αποτελεί την τηλεοπτική διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Νίκου Καζαντζάκη. Η σειρά προβλήθηκε το 1975 σε 50 σαρανταπεντάλεπτα επεισόδια.

Συγγραφέας των βιβλίων «Οταν σηκώθηκαν τα δένδρα» (νουβέλα 1971), «Ο Ατάρ δεν πεθαίνει ποτέ» (1971), «Το κόκκινο πουλί», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» κ.ά.

Εχει τιμηθεί με το Χρυσό Μετάλλιο της Ιερής Πόλεως του Μεσολογγίου και με το Βραβείο των Κριτικών των Εφημερίδων στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.