Η αστική Ελλάδα επιχειρεί αναδιάρθρωση και αναμόρφωση σύμφωνα με τα προωθημένα διεθνή καπιταλιστικά πρότυπα. Ανεξαρτήτως των πρακτικών αποτελεσμάτων του εγχειρήματος και των συγκεκριμένων μορφών που ουδείς γνωρίζει ακριβώς, αυτό καθεαυτό χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο στάδιο εξέλιξης του ελληνικού καπιταλισμού.

Η πορεία του υπήρξε σαφής από τις αρχές του 1990 με το δόγμα της «διείσδυσης» στα Βαλκάνια που συνόδευσε την ανατροπή των Λαϊκών Δημοκρατιών. Οι κυβερνήσεις Σημίτη έβαλαν την αστική Ελλάδα στο σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην Ευρωζώνη της ΟΝΕ (Οικονομική Νομισματική Ενωση). Αυτό σήμανε την επιπρόσθετη κι έξω από κάθε όριο υπερεκμετάλλευση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων με κύρια αιχμή την εργατική δύναμη.

Η υπερσυσσώρευση υπεραξίας έγινε ο απαραίτητος όρος για την επεκτατική πολιτική του ελληνικού κεφαλαίου στα Βαλκάνια. Στην πενταετή διακυβέρνηση Κ. Καραμανλή το ξεζούμισμα εξάντλησε και την τελευταία ικμάδα λαϊκής αποταμίευσης προσώπων και οργανισμών. Το αστικό οικονομικό σύστημα άγγιξε τα όριά του. Μια νέα δομική αναδιάρθρωση κι αναμόρφωση έγινε αναγκαία προϋπόθεση στη συνέχιση υψηλών ρυθμών υπερσυσσώρευσης για επιπλέον επενδυτικούς «διεισδυτικούς» σκοπούς και τη στήριξη των υπαρκτών. Εδώ λειτουργεί ο αναγκαστικός νόμος του κεφαλαίου που δεν ορίζει στάση: `Η θα πάει μπρος ή θα καταρρεύσει. Αυτή η εξέλιξη έχει καθοριστικές επιπτώσεις στην εξωτερική πολιτική, στην ασφάλεια και στις διεθνείς σχέσεις. Το ανοιχτό μέτωπο του τριγώνου Ελλάδα - Τουρκία - Κύπρος αναμένεται να έχει σημαντικές αλλαγές από την πλευρά τουλάχιστον της ελληνικής κυβέρνησης με συμφωνία, όπως φαίνεται, της κυπριακής. Το ενδιαφέρον δείχνει να επικεντρώνεται στην αποδοχή από μέρους της Τουρκίας ενός αυτόνομου ανεξάρτητου ενιαίου καπιταλιστικού κυπριακού κράτους των δύο κοινοτήτων. Οι πάλαι ποτέ ελληνοτουρκικές εγγυήσεις να μετατραπούν σε ευρωενωσιακή εγγύηση του κράτους - μέλους και να υπαχθεί στο ΝΑΤΟικό οργανισμό. Η αποδοχή από την Τουρκία να έχει ως αντίκρισμα την υποστήριξή της στην αξιολόγησή της το Δεκέμβρη για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στα άμεσα οικονομικά κονδύλια εκατομμυρίων ευρώ. Αυτό εντάσσεται στη γενικότερη πορεία σύμπραξης του ελληνικού με τον τουρκικό καπιταλισμό.

Κεφαλαιοκρατική «διείσδυση» και συνοριακή «διάχυση» είναι οι δυο πλευρές της πολιτικής του ελληνικού καπιταλισμού. Πάνω σ' αυτή τη βάση πολιτεύεται κι ενεργεί στην ευρύτερη περιοχή. Μ' αυτό το μέτρο μετράει τον πατριωτισμό του κι απ' αυτό θα προκύψουν τα όποια νεότερα. Μ' αυτό μετράει και τις όποιες αντιστάσεις του έναντι του ισχυρού συμμαχικού παράγοντα της ευρωατλαντικής συμμαχίας, όπως και τους όποιους αναμενόμενους συμβιβασμούς του. Η ελληνική μεγαλοαστική τάξη μπήκε στο λαβύρινθο της επεκτατικής πολιτικής του «ιμπέριουμ» ως περιφερειακή δύναμη Βαλκανίων.