Για τις μετεκλογικές εξελίξεις και τις θέσεις του ΚΚΕ μίλησε ο Δ. Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος, σε συγκέντρωση της Αχτιδικής Επιτροπής Εργατών του ΚΚΕ και της Τομεακής Οργάνωσης Εργαζομένων της ΚΝΕ, στη Λάρισα, στο «Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο». Η ομιλία του Δ. Γόντικα έδωσε την ευκαιρία να αναπτυχθεί πλούσιος διάλογος, με τις ερωτήσεις που έγιναν, τις απαντήσεις που δόθηκαν και τις παρεμβάσεις που ακολούθησαν. Κοινό ήταν το συμπέρασμα ότι στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται, καθήκον των κομμουνιστών είναι να γίνουν ακόμα πιο καλοί διαφωτιστές και πρωτοπόροι οργανωτές των εργατικών λαϊκών αγώνων, για ν' ανταποκριθούν, με επιμονή και πείσμα στην πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, του λαού, με προοπτική τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, το σοσιαλισμό.

Μιλώντας στη συγκέντρωση, ο Δ. Γόντικας σημείωσε ανάμεσα σε άλλα:

Στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται ορθώνονται μπροστά μας δυο μεγάλα και κρίσιμης σημασίας καθήκοντα, αξεχώριστα δεμένα μεταξύ τους. Να γίνουμε όλοι ακόμα πιο καλοί διαφωτιστές και ακόμα πιο καλοί οργανωτές. Να γίνουμε πρωταγωνιστές μιας νέας αγωνιστικής ανάτασης των εργαζομένων, του λαού, της νεολαίας και ταυτόχρονα πρωταγωνιστές στην οργάνωση των δυνάμεών τους σε ένα ισχυρό και ενιαίο μέτωπο πάλης. Να αντιτάξουμε στην οργανωμένη δύναμη του κεφαλαίου και των κομμάτων του την οργανωμένη δύναμη του λαού.

Να φέρουμε στο επίκεντρο της πάλης το πραγματικό και καίριο πρόβλημα: Ανάπτυξη για το λαό ή για τα μονοπώλια. Εξουσία για το λαό ή για τα μονοπώλια. Μόνο η εργατική τάξη μπορεί να ηγηθεί αυτού του αγώνα, μόνο η εργατική τάξη μπορεί να φτάσει ως το τέλος αυτού του αγώνα και να εκπληρώσει με συνέπεια το πατριωτικό, ταξικό και διεθνιστικό της καθήκον. Να απαλλάξει και τον εαυτό της και την κοινωνία από την εκμετάλλευση και τη ληστεία των μονοπωλίων.

Ανάμεσα στα πολλά μέτωπα της ιδεολογικής μας πολιτικής πάλης έχει αναδειχθεί ένα ιδιαίτερο ζήτημα που πρέπει να συγκεντρώσει την προσοχή μας. Να ξεμπλέξουμε οριστικά με μια σειρά κοινοβουλευτικές αυταπάτες που είναι ισχυρές και στις γραμμές του Κόμματος, αλλά και ευρύτερα στις γραμμές πρωτοπόρων εργατών και σε μεγάλο τμήμα της νεολαίας. Που βλέπουν αλλαγές και πολιτικές εξελίξεις προς όφελος του λαού αποκλειστικά μέσα από την εκλογική διαδικασία και κατά συνέπεια και την εκλογική ισχυροποίηση του ΚΚΕ.

Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε αρκετές εκλογικές αναμετρήσεις όπως και εναλλαγές κομμάτων στην κυβέρνηση. Πότε η ΝΔ και πότε το ΠΑΣΟΚ. Κάθε τρία ή τέσσερα χρόνια επαναλαμβάνεται το ίδιο φαινόμενο. Ονομάζεται μάλιστα όλη αυτή η διαδικασία ως η «πεμπτουσία της δημοκρατίας». Από εκλογές σε εκλογές τα κόμματα αυτά αλλάζουν πρόσωπα και συνθήματα. Επανέρχονται με τη μία ή την άλλη μορφή, με άλλα συνθήματα, οι ίδιες πάνω - κάτω υποσχέσεις για αλλαγές προς όφελος του λαού.

Αλλαγές όμως προς όφελος του λαού δεν έχουμε. Η θέση των εργαζομένων δεν αλλάζει, σε πολλούς τομείς γίνεται χειρότερη. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα επιδεινώνεται ραγδαία και σε όλους τους τομείς της ζωής τους. Και κάθε φορά ακούμε το ίδιο τροπάρι. Κυβέρνηση ανίκανη, χωρίς σχέδιο. Πότε «κυβέρνηση των ημετέρων» και πότε «κυβέρνηση της διαφθοράς». Εναλλάσσονται κόμματα στην κυβέρνηση και πάλι από την αρχή. Ενα πράγμα μόνο δεν αλλάζει, αντίθετα αναπαράγεται από χρονιά σε χρονιά, από εκλογές σε εκλογές. Αυτό που λέμε και διαπιστώνουμε όλοι: Οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και πιο ισχυροί και οι φτωχοί φτωχότεροι. Αν οι εργαζόμενοι στο διάστημα αυτό κερδίζουν κάτι ή αποτρέψουν ένα αντιλαϊκό μέτρο, είναι κατά κανόνα αποτέλεσμα των δικών τους αγώνων, όπου το ΚΚΕ είναι μπροστά.

Σε αυτές τις εκλογές ζήσαμε πάλι το ίδιο έργο. Εφυγε η ΝΔ και έχουμε πάλι κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Και λένε στο λαό: «Εσείς εκπληρώσατε το καθήκον σας και τώρα περιμένετε μέχρι το τέλος της τετραετίας για να κρίνετε τη νέα κυβέρνηση. Μέχρι τότε βάλτε πλάτη και στηρίξτε τη νέα κυβέρνηση στο έργο της». Σε κάθε όμως λαϊκή διαμαρτυρία, επαναλαμβάνεται στερεότυπα η απάντηση: «Ο λαός αποφάσισε, μας έδωσε πλειοψηφία». Κι αν αυτή η διαμαρτυρία ξεπεράσει ορισμένα όρια, τότε το κράτος δείχνει τα δόντια του. Τα ΜΑΤ, τα δικαστήρια, τα σύγχρονα μέσα παρακολούθησης και φακελώματος, οι διωγμοί, οι απολύσεις τους. Αυτή είναι η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία και τα όριά της. Εξασφαλίζει την εναλλαγή κομμάτων στην κυβέρνηση που είναι αποδεκτά από το σύστημα, από την ΕΕ, το NATO.

Είναι νομίζουμε καιρός οι εργατοϋπάλληλοι, αλλά και τα άλλα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν, και κυρίως η νεολαία, να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Τι συμπεράσματα πρέπει να βγουν;

Το πρώτο: Οι εκλογές, η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία κατοχυρώνει με απόλυτη, θα λέγαμε, βεβαιότητα ποια θα είναι κάθε φορά η καταλληλότερη κυβέρνηση που θα διασφαλίζει τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας και του συστήματος που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Τίποτα παραπάνω και τίποτα περισσότερο. Η συμμετοχή του λαού μέσω της κάλπης εξαντλείται στην επικύρωση αυτής της διαδικασίας. Ποτέ η αστική τάξη δεν πρόκειται να επιτρέψει μέσω αυτής της διαδικασίας την ανατροπή αυτού του σχεδιασμού. Αν αυτό θα γίνει, θα γίνει μόνο παρά τη θέλησή της, θα γίνει όταν ο λαός οργανωθεί και ξεσηκωθεί και αποφασίσει να επιβάλει το δίκιο του.

Αυτού του είδους η δημοκρατία τα τελευταία χρόνια αρχίζει να ξεφτίζει, χάνει το φωτοστέφανό της, αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο στα μάτια του κόσμου ως μηχανισμός εγκλωβισμού και εξαπάτησης των λαϊκών μαζών, ως μια βιτρίνα, αποκαλύπτει ένα βάρβαρο και καταπιεστικό σύστημα. Δεν είναι τυχαίο το φαινόμενο της αυξανόμενης αποχής και στην Ελλάδα και πολύ περισσότερο στις μητροπόλεις του καπιταλισμού και ειδικά στις ΗΠΑ. Από ένα σημείο και μετά τα εκφυλιστικά αυτά φαινόμενα αρχίζουν να τους ανησυχούν και γι' αυτό προσπαθούν να εξωραΐσουν αυτόν το θεσμό με διάφορες αλλαγές όπως ο νέος εκλογικός νόμος ή άλλες παρεμβάσεις.

Ακούσαμε αυτές τις μέρες και από το νέο πρωθυπουργό και το νέο πρόεδρο της Βουλής ότι οι νόμοι θα περνούν από διαβούλευση πριν ψηφιστούν για να έχουμε καλούς νόμους. Δείτε τι τεχνάσματα εφευρίσκουν για να ξεγελάσουν τον κόσμο. Το πρόβλημα δε είναι τεχνικό, είναι ουσίας. Τι ακριβώς λένε και τι υπηρετούν αυτοί οι νόμοι; Οι αντεργατικοί νόμοι, για παράδειγμα, για το Ασφαλιστικό τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ ήταν κακοί, γιατί δεν πέρασαν από διαβούλευση;

Ποιον κοροϊδεύουν; Τότε μιλάγανε για «κοινωνικό διάλογο», τώρα μιλάνε για διαβούλευση. Αυτή είναι η νέα πολιτική και η νέα εποχή. Ο,τι όμως και να κάνουν, όσο και αν προσπαθούν να ανακαινίσουν τη βιτρίνα, η ουσία δεν πρόκειται να αλλάξει. Η Βουλή θα συνεχίζει να παίζει δευτερεύοντα ρόλο. Οι αποφάσεις αλλού θα παίρνονται και θα επιβάλλονται διά μέσω της Βουλής ή της κυβέρνησης. Αυτές σχεδιάζονται στα διάφορα επιτελεία και στις Βρυξέλλες.

Θα μου πείτε: Τότε γιατί παίρνετε μέρος στις εκλογές; Για να λέμε αυτές τις αλήθειες, για να διαφωτίζουμε τους εργαζόμενους για τις αλλαγές που χρειάζονται, για να δείχνουμε πού βρίσκονται τα πραγματικά τους συμφέροντα, για να ωριμάσει στη συνείδησή τους η ανάγκη άλλων πολιτικών και θεσμών, για να ισχυροποιείται το μέτωπο της πάλης απέναντι στην πραγματική εξουσία, τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Για να γίνει πιο δυνατή η φωνή των εργαζομένων. Εμείς δεν εξαντλούμε τη δράση μας στις 30 μέρες, ούτε στη Βουλή. Παλεύουμε 365 μέρες το χρόνο και μέσα και έξω από τη Βουλή. Δεν καθορίζουμε την πολιτική μας από την κάλπη. Μας ενδιαφέρει να έχουμε παραπάνω βουλευτές, αλλά δε μένουμε εκεί. Εμείς παλεύουμε για άλλη εξουσία και για άλλο δρόμο ανάπτυξης που δε θα προκύψει μέσα από το κοινοβούλιο.

Το δεύτερο συμπέρασμα: Γιατί δεν αλλάζει η κατάσταση μέσω των εκλογών; Γιατί δεν μπορεί να βελτιωθεί η ζωή του λαού μέσω αυτής της διαδικασίας; Τι άλλη εναλλακτική λύση υπάρχει; Μελετήστε καλύτερα την πείρα που έχετε και θα βρείτε την απάντηση. Να, ορισμένα καίρια ερωτήματα που πρέπει να ψάξουμε. Ποιος αλήθεια καθορίζει αν θα έχετε δουλειά, πώς και πόσο θα δουλεύετε, πώς και πόσο θα πληρώνεστε, τι δικαιώματα και παροχές θα έχετε; Πώς και πόσο ο αγρότης θα πουλάει τη σοδειά του, τι ελεύθερο χρόνο θα έχετε και πώς θα τον χρησιμοποιείτε και πολλά άλλα;

Μήπως το καθορίζουν οι ανάγκες σας, οι ανάγκες της οικογένειας; Η εξυπνάδα, οι γνώσεις, τα πτυχία, οι ικανότητές σας, η θέλησή σας; Μήπως το καθορίζουν οι δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνικής, το πολιτιστικό επίπεδο που έχει φτάσει σήμερα η ανθρωπότητα; Μήπως αυτά εξαρτώνται από την εκάστοτε κυβέρνηση;

Ολα αυτά καθορίζονται και ρυθμίζονται από μια μόνο βάση, από μία αρχή, από μία μόνο δύναμη: Από αυτόν που έχει στα χέρια του τα μέσα παραγωγής, τα εργοστάσια, τις τράπεζες, τα καράβια, το εμπόριο κλπ. Ολοι αυτοί που έχουν στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής, που συγκεντρώνεται όλο και σε λιγότερα χέρια, δεν παράγουν για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των εργαζόμενων, του λαού, τις ανάγκες του τόπου. Παράγουν μόνο για το κέρδος, για περισσότερο κέρδος και τίποτα παραπάνω. Δεν έχουν τις επιχειρήσεις τους για να δίνουν δουλειά στον κόσμο, αλλά για να τον εκμεταλλεύονται και τίποτα παραπάνω και μάλιστα να αποσπούν όλο και περισσότερη υπεραξία, απλήρωτη εργασία.

Επομένως, ο εργαζόμενος είναι άμεσα δεμένος χειροπόδαρα από αυτή τη σχέση ιδιοκτησίας, εξαρτημένος από το κεφάλαιο, από τις διακυμάνσεις της κερδοφορίας του. Ολο το νομικό πλαίσιο που υπάρχει, όλοι οι θεσμοί που υπάρχουν και οι κυβερνήσεις κατοχυρώνουν, εξασφαλίζουν αυτή τη σχέση. Δηλαδή τη σχέση εκμετάλλευσης. Δηλαδή σχέση μισθωτής σκλαβιάς. Δεν παράγουν οι μηχανές, δε γεννάνε πλούτο τα ίδια τα χρήματα, δεν αναπτύσσεται η παραγωγή γιατί είναι έξυπνοι οι καπιταλιστές.

Εχει συγκεντρωθεί αρκετή πείρα που αναδείχνει ότι η θέση της εργατικής τάξης δεν πρόκειται να αλλάξει από εκλογές σε εκλογές, με την εναλλαγή κυβερνήσεων. Καμία παραλλαγή διαχείρισης δεν μπορεί να αναιρέσει τη γενική πορεία πραγμάτων που είναι σε βάρος των εργαζομένων. Καμία παραλλαγή διαχείρισης δεν μπορεί να υπερβεί τις αντιφάσεις της καπιταλιστικής παραγωγής.

Αυτή η πορεία θα αλλάξει μόνο από τη στιγμή που θα αρχίσει η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της να αμφισβητούν την ατομική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τη σχέση εκμετάλλευσης, όταν αρχίζει να αμφισβητείται η εξουσία και η δύναμη του κεφαλαίου. Οταν συνειδητοποιήσει ότι έχουν στα χέρια τους δύναμη. Οταν αρχίζει να διεκδικεί τις πραγματικές της ανάγκες. Οταν αρχίζει ο αγώνας να προσανατολίζεται για άλλο δρόμο ανάπτυξης, με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων. Εδώ κρίνεται ο ρόλος, η ευθύνη, η πολιτική του ΚΚΕ. Μόνο το ΚΚΕ μπορεί να εμπνεύσει την αγωνιστική ανάταση του λαού, να δώσει προοπτική και δύναμη στον αγώνα του. Από δω θα αρχίσουν οι αλλαγές και οι ανατροπές και όχι από την κάλπη.

Ποια είναι η πρόταση του ΚΚΕ; Ξεκινάμε από την αρχή ότι οι ανάγκες των εργαζόμενων, οι ανάγκες του λαού πρέπει να είναι η βάση και ο σκοπός της οικονομικής ανάπτυξης και όχι οι ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ξεκινάμε από τη θέση ότι σήμερα υπάρχουν όλες οι επιστημονικές και τεχνικές δυνατότητες, αλλά και οι αναγκαίες πλουτοπαραγωγικές πηγές για να ικανοποιηθούν αυτές οι ανάγκες και να αναπτύσσεται απρόσκοπτα η παραγωγή. Ξεκινάμε από τη θέση ότι οι εργαζόμενοι είναι οι παραγωγοί του πλούτου. Ξεκινάμε από τη θέση ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι σύστημα που βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη σήψη και στον παρασιτισμό. Ανάγκες που συγκρούονται με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και του μεγάλου κεφαλαίου και της στρατηγικής του.

Εδώ βρίσκεται σήμερα το ζουμί. Αυτό είναι το πολιτικό πρόβλημα. Θα έρχεται κάθε μέρα μπροστά μας. Ανάπτυξη για το λαό ή ανάπτυξη για τα μονοπώλια, για το μεγάλο κεφάλαιο; Καθημερινά όλο και πιο επιτακτικά θα τίθεται το ερώτημα. Ενσωμάτωση και υποταγή στο μεγάλο κεφάλαιο, στα αστικά πολιτικά κόμματα ή αντίσταση, ρήξη, ανατροπή με κατεύθυνση για άλλη εξουσία τη λαϊκή εξουσία, τη λαϊκή οικονομία; 'Η εμείς ή αυτοί. 'Η τα μονοπώλια ή ο λαός. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση.

Η εξουσία που θα υπηρετεί τις ανάγκες του λαού ή εξουσία που θα υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου; Αλλαγή όχι κυβέρνησης, αλλά τάξης που θα κυβερνάει. Σε αυτά τα ερωτήματα πρέπει ο αγώνας να δίνει απαντήσεις και στη λύση αυτών των καίριων ζητημάτων πρέπει να στραφούν και να δυναμώσουν οι αγώνες.

Μας λένε: Αυτά που λέτε είναι σωστά. Δεν είναι όμως ρεαλιστικά. Δεν μπορούν να γίνουν. 'Η δε θα αφήσουν να γίνουν. Αυτά τα πράγματα λέτε και γι' αυτό ο κόσμος δε σας ψηφίζει. 'Η αυτά είναι ξεπερασμένα και δογματικά. Αυτοί που επεξεργάζονται αυτές τις θεωρίες ξέρουν και τι κάνουν και τι θέλουν. Αντιλαμβάνονται πολύ καλά τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύουν για τα συμφέροντά τους, για το σύστημα οι ιδέες και προτάσεις του ΚΚΕ. Υπερασπίζονται τα προνόμιά τους.

Αν πράγματι οι θέσεις μας, οι απόψεις του ΚΚΕ ήταν ξεπερασμένες, ανεδαφικές, έξω από την πραγματικότητα, δε θα ανησυχούσαν και δε θα ξόδευαν τόσες δυνάμεις για να πολεμήσουν το ΚΚΕ και τις ιδέες του. Ανησυχούν και φοβούνται γιατί καλύτερα από όλους γνωρίζουν ότι δεν μπορούν, δεν έχουν να δώσουν τίποτα για το λαό που να βελτιώνει και να ανακουφίζει τη θέση του, παρά μόνο ψίχουλα. Φοβούνται τη νεολαία, τα παιδιά των εργατών και των άλλων λαϊκών στρωμάτων γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο να τους δώσουν από τη μερική απασχόληση, την εργασιακή περιπλάνηση, την ανασφάλεια, τον υπόκοσμο των ναρκωτικών και της υποκουλτούρας. Και γνωρίζουν ότι τα περιθώρια αυτά θα στενεύουν όλο και περισσότερο.

Αποκαλύπτονται ακόμα πιο πολύ όταν μας υποδείχνουν τι πρέπει να κάνουμε για να γίνουμε τάχα πιο δυνατοί και πιο ελκυστικοί. Τους έπιασε βλέπετε ο πόνος για τη δύναμη και την ακτινοβολία του ΚΚΕ. Τι μας υποδείχνουν; Αλλάξτε πολιτική, αλλάξτε ηγεσία. Τι ακριβώς ζητάνε να αλλάξουμε; Αλλοτε το λένε καθαρά και άλλοτε με μισόλογα:

-- Να υιοθετήσουμε την άποψη ότι μπορεί να ευημερούν και τα κέρδη και οι εργαζόμενοι.

-- Να αποδεχθούμε την ιδέα ότι το σύστημα είναι βέβαια άδικο, βάρβαρο, αλλά μπορεί να διορθωθεί, να εξανθρωπιστεί. Γι' αυτό σταματήστε να τα βάζετε με την ΕΕ και τα μονοπώλια.

-- Μερικοί μάλιστα μας λένε, είστε τίμιοι και αγωνιστές, μπορείτε να πάρετε μέρος σε μια κυβέρνηση με άλλα κόμματα και να βοηθήσετε να γίνουν καλύτερα. Γι' αυτό σταματήστε να λέτε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν την ίδια γραμμή πλεύσης. Σταματήστε να στηρίζετε το ΠΑΜΕ και να είσαστε μαζί με τη ΓΣΕΕ κλπ.

-- Βάλτε λίγο νερό στο κρασί σας, δείτε καλύτερα τις σχέσεις με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κλπ., κλπ. Με άλλα λόγια, εγκαταλείψτε τις επαναστατικές σας ιδέες, προσαρμοστείτε στα σημερινά πράγματα. Μην κηρύσσετε την ταξική πάλη και μην ξεσηκώνετε τον κόσμο για ανατροπές και σοσιαλιστικές επαναστάσεις. Βάλτε πλάτη να διορθώσουμε αυτό το σύστημα.

Να, ποιες είναι οι πονόψυχες συμβουλές τους για το ΚΚΕ. Τίποτα περισσότερο και τίποτα καινούριο. Δε μένουν βέβαια σε αθώες παραινέσεις γιατί καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι το ΚΚΕ δεν είναι ένα οποιοδήποτε κόμμα. Εχουν στρατηγικό σχέδιο να αντιμετωπίσουν το ΚΚΕ και την πολιτική του με κλιμάκωση συνδυασμένων μέτρων. Θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους να δυσκολέψουν το ΚΚΕ, να δυσκολέψουν την επαφή του με την εργατική τάξη και τη νεολαία. Θα επιχειρήσουν να πάρουν και μέτρα για να περιορίσουν τη δράση του.

Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη ούτε για τα σχέδια των ιμπεριαλιστών απέναντι στο ΚΚΕ ούτε για τον ειδικό ρόλο της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ απέναντι στο ΚΚΕ. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μπορεί να ενδιαφέρεται να δώσει εξετάσεις στους ιμπεριαλιστές και την οικονομική ολιγαρχία, αλλά σε αυτό τον τόπο υπάρχει κι ένας λαός που έχει δεσμούς αίματος με το ΚΚΕ. Εχει πικρή πείρα. Οσες φορές το σύστημα ετοίμαζε νέο κύμα αντεργατικών και αντιδημοκρατικών νόμων, τότε εξαπόλυε τόνους ψέματα και λάσπη, τρομοκρατικούς νόμους και διώξεις σε βάρος του ΚΚΕ.

Ο λαός μας, ανάμεσά τους και πολλοί τίμιοι άνθρωποι, εργαζόμενοι που σήμερα στηρίζουν το ΠΑΣΟΚ, θα υπερασπιστούν το ΚΚΕ. Σε ό,τι μας αφορά: Δήλωση μετανοίας στους εκμεταλλευτές του λαού ποτέ δεν κάναμε και δεν πρόκειται να κάνουμε. Δεν πρόκειται να αποκλίνουμε από την αποστολή μας και το ρόλο μας ως Κόμμα της εργατικής τάξης ούτε κατά κεραία. Θα γινόμαστε όλο και πιο επίμονοι και πεισματάρηδες για να ανταποκρινόμαστε όλο και καλύτερα στον αγώνα για τα ζωτικά προβλήματα των εργαζομένων, του λαού, για το σοσιαλισμό. Το Κόμμα μας είναι έτοιμο, αποφασισμένο και προετοιμασμένο να συμβάλει στη γρήγορη ανασύνταξη του κινήματος και στην ετοιμότητά του να αντιμετωπίσει τη νέα επίθεση που έρχεται. Δεν πρέπει να πάει καμία ώρα χαμένη και δε δικαιολογείται καμία αναμονή και πίστωση χρόνου.