Στον τετράκις χρυσό Ολυμπιονίκη του Βερολίνου το 1936, Τζέι Σι Οουενς, που γελοιοποίησε με τις επιδόσεις του το ναζισμό, θα είναι αφιερωμένη η εκπομπή «Ποιητική Αδεία», την οποία επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης, αύριο, Κυριακή, από 11 π.μ. έως 1 μ.μ. στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM».

Η εκπομπή εντάσσεται σε μια σειρά ραδιοφωνικών αναφορών που θα πραγματοποιηθούν με αφορμή τα 70 χρόνια από την έναρξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.

Το «μαύρο βέλος», Τζέι Σι Οουενς, γεννήθηκε στο Λόρενς Κάουντι των ΗΠΑ και ζούσε σε γκέτο κάνοντας αυτός και η οικογένειά του πολλές δουλειές, όπως «ντελίβερι», τσαγκάρης και βοηθός μηχανικών αυτοκινήτων, ενώ το «τρέξιμο» ήταν η μόνη του διέξοδος από τα προβλήματα.

Ο προπονητής που τον ανακάλυψε, Τσαρλς Ρίλεϊ, τον ενθάρρυνε πολλές φορές, και έκανε προπόνηση μετά το σχολείο πριν πιάσει βάρδια ως τσαγκάρης.

Πήγε στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο αφού πρώτα βεβαιώθηκε ότι ο πατέρας του βρήκε δουλειά και θα μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα χωρίς αυτός να δουλεύει. Το 1935 και το 1936 σάρωσε τις πρωτιές στα πρωταθλήματα, ωστόσο στα ταξίδια που έκανε για τους αγώνες έτρωγε και κοιμόταν σε μέρη ειδικά για μαύρους, αναγκαζόμενος παράλληλα από κάποιο σημείο και μετά να δουλεύει μερική απασχόληση για να καλύπτει τα έξοδα της σχολής του.

Το 1936 ήταν η χρονιά που έμελλε να του αλλάξει τη ζωή. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου ο Τζέι Σι Οουενς έδωσε με τα τέσσερα χρυσά μετάλλιά του ένα πολύ ηχηρό χαστούκι στις χιτλερικές ιδέες περί «ανωτερότητας της άριας φυλής».

Ο Οουενς παρά το γεγονός ότι έκανε κάτι που έμοιαζε ακατόρθωτο δεν εκλήθη ποτέ, λόγω του χρώματός του, στο Λευκό Οίκο για συγχαρητήρια, ούτε έλαβε κάποιο τηλεγράφημα από τον Φραγκλίνο Ρούζβελτ ή τον Χάρι Τρούμαν.

Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες δούλεψε σε βενζινάδικο, σε καθαριστήριο, και ταξίδεψε ανά τον κόσμο, πραγματοποιώντας ομιλίες, συμβιβαζόμενος εν μέρει με το πέρασμα του χρόνου με τις απαιτήσεις του «μάρκετινγκ».

Μόλις το 1955 έλαβε τον τίτλο του «Πρεσβευτή του Αθλητισμού» από τον Πρόεδρο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, ενώ χρειάστηκαν μερικές δεκαετίες ακόμα για να περάσει στο πάνθεον των Αμερικανών «άσπιλων ηρώων».

Ο Οουενς πέθανε στα 66 του από καρκίνο στον πνεύμονα έχοντας προσπαθήσει λίγους μήνες πριν το θάνατό του να πείσει τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ, να μην μποϊκοτάρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, χωρίς όμως αποτέλεσμα.