Τους φονιάδες των 81 ανθρώπων, που χάθηκαν άδικα μέσα στο σιδερένιο φέρετρο «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ», έρχεται να δείξει το χέρι της Δικαιοσύνης. Ενα 24ωρο μετά το μπαράζ εισαγγελικών διώξεων σε βάρος της ηγεσίας του Λιμενικού Σώματος και της πλοιοκτήτριας εταιρίας MFD, αλλά και το εισαγγελικό πόρισμα, με το οποίο κατηγορείται ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Χρ. Παπουτσής, για παράβαση καθήκοντος, ενώ βαριές κατηγορίες αποδίδονται και στον προκάτοχό του Στ. Σουμάκη, δεύτερη «βόμβα» εκτοξεύτηκε χτες από τη Δικαιοσύνη σε βάρος του «εγκληματικού» κυκλώματος. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά εξέδωσε απόφαση, με την οποία κοινοποιεί ότι αποδέχεται την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσε σε βάρος της πλοιοκτήτριας εταιρίας ένας από τους διασωθέντες, με το αιτιολογικό ότι το πλοίο με ευθύνη της εταιρίας «δεν ήταν αξιόπλοο ούτε ασφαλές»! Η απόφαση κάνει αποδεκτό ότι το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας γνώριζε μήνες πριν το ναυάγιο πως το πλοίο αυτό ήταν πλωτό φέρετρο, όμως «έκλεινε τα μάτια». Τα απανωτά στοιχεία που έρχονται στο φως... «εξηγούν» ταυτόχρονα τους λόγους που η κυβέρνηση αρνήθηκε τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής...

Στο μεταξύ, η κυβέρνηση, μέσω του γραμματέα του υπουργείου Τύπου κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών χτες, εξέφρασε την «αντίθεσή της με την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής».

Η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά της MFD είχε κατατεθεί από τον επιβάτη Ευστάθιο Λιβιεράτο , ενώ ανάλογες αιτήσεις έχουν κατατεθεί τόσο από τους υπόλοιπους διασωθέντες όσο και από συγγενείς θυμάτων, οι οποίες ακόμα δεν έχουν εκδικαστεί. Σύμφωνα με την απόφαση, το πλοίο,«παρά τη μεγάλη παλαιότητά του, το οποίο μάλιστα πριν τη μετονομασία του σε "ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ", όταν έφερε το όνομα "Golden Vergina" είχε εμπλακεί και πάλι σε ναυτικό συμβάν, και παρά τις προηγηθείσες επισκευές και μετασκευές, δεν είχε την απαιτούμενη ναυτική ικανότητα προς θαλασσοπλοΐα και πάντως δεν ήταν αξιόπλοο ούτε ασφαλές για τον συγκεκριμένο πλου».

Αναφέρεται συγκεκριμένα ότι οι τελευταίες επισκευαστικές εργασίες στο σύνολό τους περιορίστηκαν στο ξενοδοχειακό τμήμα του πλοίου, αν και η εταιρία γνώριζε τις ελλείψεις του στην «αντοχή, την ευστάθεια και εν γένει ικανότητά του προς αξιοπλοΐα», αλλά και τις «εφθαρμένες και μηδόλως ανθεκτικές λαμαρινοκατασκευές του κατά το εξωτερικό κέλυφος και μάλιστα κάτω από τα ίσαλα». Αν είχαν γίνει οι απαραίτητες επισκευές, κατά την απόφαση, το ρήγμα που προκλήθηκε «ασφαλώς θα ήταν μικρότερης έκτασης και δε θα εισέρεαν με ορμητικό και κατακλυσμιαίο τρόπο τα θαλάσσια ύδατα σε όλα τα διαμερίσματα του πλοίου, έτσι ώστε δηλαδή να μπορούσε να διατηρηθεί στην επιφάνεια για περισσότερο από το πιο πάνω χρονικό διάστημα» και θα διασώζονταν οι επιβάτες.

Σε ό,τι αφορά τα... πιστοποιητικά αξιοπλοΐας του πλοίου, που έχουν εκδοθεί από τη Διεύθυνση Επιθεώρησης Εμπορικών Πλοίων (ΔΕΕΠ) και τον «Ελληνικό Νηογνώμονα», αναφέρει ότι αυτά δεν περιορίζουν καθόλου την ευθύνη της εταιρίας γιατί ο «Νηογνώμονας» «δε συνιστά αρχή, αλλά είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου»! Οσον αφορά τη ΔΕΕΠ φαίνεται ότι η Επιθεώρηση με έγγραφό της, Νο 333 και ημερομηνία 20 Ιούλη 2000, είχε αναφέρει παρατηρήσεις για το μηχανοστάσιο, οι οποίες όμως όχι μόνο δεν επιδιορθώθηκαν, αλλά η υπηρεσία αυτή, «παραβλέποντας» τις ελλείψεις, εξέδωσε νέο πιστοποιητικό αξιοπλοΐας στο «ΣΑΜΙΝΑ», το οποίο ίσχυε μέχρι που βούλιαξε...