«Η επιτυχία του Μπιν Λάντεν έγκειται στο ότι η αμερικανική απάντηση στην 11η Σεπτεμβρίου κατέστησε την Αλ Κάιντα δημοφιλή στα μουσουλμανικά κέντρα όλου του κόσμου. Κατά κάποιο τρόπο οι ΗΠΑ έγιναν ο καλύτερος σύμμαχος της Αλ Κάιντα. Μετά την άφιξή του στον Λευκό Οίκο, ο Μπαράκ Ομπάμα επιχειρεί να αντιστρέψει αυτή την τάση, αποσύροντας προοδευτικά τα αμερικανικά στρατεύματα από το Ιράκ και δηλώνοντας ότι επιθυμεί να επικεντρώσει τη δράση του στον πόλεμο εναντίον της Αλ Κάιντα (...) Ο κ. Ομπάμα, όμως, αποφάσισε επίσης και να αυξήσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν, σε μια χώρα όπου μετά το 2001 δεν έχει εμφανιστεί κανένα ίχνος της Αλ Κάιντα. Το κύριο επιχείρημα υπέρ αυτής της κίνησης είναι ότι η άνοδος των Ταλιμπάν στην εξουσία θα συνοδευόταν από την επιστροφή των συντρόφων τους από την Αλ Κάιντα. Είναι πιθανό να συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά όχι βέβαιο. Προς στιγμήν, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν συμβάλλει κυρίως στην αύξηση του αριθμού των εχθρικών στρατευμάτων» (o Remy Ourdan σε LE MONDE / ΤΟ ΒΗΜΑ).

«Στην "ανθρώπινη φύση" απέδωσε ο επί 18 χρόνια επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ Αλαν Γκρίνσπαν την αιτιολογία της σημερινής κρίσης, όπως και των μελλούμενων (...) δήλωσε στο BBC ότι μοιραία "ο άνθρωπος όταν γνωρίζει μακροχρόνιες περιόδους άνθησης, θεωρεί ότι θα διαρκούν για πάντα". Και πρόσθεσε "είναι ζήτημα της ανθρώπινης φύσης, εκτός αν βρεθεί τρόπος αυτή να αλλάξει, θα έχουμε και νέα κρίση" έστω και "διαφορετική". Ούτε η ρύθμιση μπορεί να την αποτρέψει, καθώς "δεν μπορούμε να έχουμε ελεύθερο παγκόσμιο εμπόριο με ρυθμισμένες εθνικές αγορές» (το θέμα, επίσης στο ΒΗΜΑ).