Το μυθιστόρημα της Κατίνας Βλάχου (Κέρκυρα, 1950), «Οι ψίθυροι στους τοίχους» (εκδ. «ΡΟΕΣ») έχει ως θέμα τη νοσταλγία των κεντρικών ηρώων για το γενέθλιο νησί. Κεντρικός ήρωας είναι ο Θεόφιλος, ένας γιατρός χωρίς επιστήθιους φίλους, ο οποίος επιστρέφει στη γενέτειρά του, ψάχνοντας να βρει «ένα μύθο ώστε η Κέρκυρα να συνεχίσει ομαλά την πορεία της στο χρόνο» και ταυτόχρονα να ξαναβρεί «το χαμένο πνεύμα» του τόπου του.

Η περιπλάνησή του σε οικείους χώρους τον φέρνει κοντά σε παλιούς μύθους και σε παραμύθια με έρωτες, ζήλιες, τιμωρίες, θυσίες. Οταν γνωρίζεται με την Ναυσικά, μια μοναχική φιλόλογο, ανακαλύπτει πως η ζωή της συνδέεται με ένα μύθο. Στο μεταξύ, ο Θεόφιλος συνδέεται με τον Ανδρέα, έναν έφηβο, λάτρη των ηλεκτρονικών υπολογιστών, ο οποίος με τη βοήθεια της τεχνολογίας κατορθώνει να ακούει φωνές, εγγεγραμμένες στους τοίχους, και να πληροφορείται παλιά μυστικά. Η Ξένια, η μητέρα του Ανδρέα, εμπλέκεται σε μια αναβίωση μιας ιστορίας πάθους. Υστερα από τις επίμονες αναζητήσεις αυτών των τριών προσώπων, αποκαλύπτεται ένα μυστικό, το οποίο ασκεί επιρροές και στους σύγχρονους ανθρώπους. Η γραφή της Κατίνας Βλάχου ταξιδεύει τον αναγνώστη στο χαμένο στους θρύλους παρελθόν του νησιού και στη σημερινή Κέρκυρα, πόλη με κάστρα, μνημεία και ομίχλη. Παλιά πάθη μπλέκονται με σύγχρονα, αφού οι άνθρωποι του παρελθόντος δε διαφέρουν και πολύ από τους τωρινούς. Τα ερωτικά πάθη δεν έχουν σύνορα, δεν υποκύπτουν σε νόμους και μπορούν να ανατρέπουν τα ποικίλα εμπόδια που συναντούν, έστω κι αν η σκληρότητα της κοινωνίας προκαλεί προβλήματα που είναι δύσκολο να ξεπεραστούν.