Τετάρτη 1 Νοέμβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Το παιδομάζωμα και ο εκκλησιαστικός σκοταδισμός

Απάντηση στις διχαστικές και σκοταδιστικές δηλώσεις του μητροπολίτη Μεσσηνίας

Ηανακήρυξη νέων αγίων και η επαναφορά της εγκυκλίου «περί Εθνικής Ορθοδοξίας» του Ιερώνυμου - αρχιεπισκόπου της χούντας, όπως έμεινε στη μνήμη του λαού μας - αποτελούσαν μέρος της εισήγησης, που είχε ανατεθεί προφανώς απ' τον αρχιεπίσκοπο, να κάνει ο μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος στην τελευταία τακτική Σύνοδο της Εκκλησίας.

Ο «εκπρόσωπος του Θεού» ιεράρχης, για να εξυπηρετήσει άλλους σκοπούς και κάνοντας δήθεν αναδρομή στα γεγονότα της περιόδου του Εμφυλίου, έριξε το δηλητήριό του και, αναμοχλεύοντας το αμαρτωλό παρελθόν της ηγεσίας του ανώτερου κλήρου, που ιστορικά χαρακτηρίζεται μέρος της καπιταλιστικής τάξης, προσπάθησε να διαστρεβλώσει ιστορικές αλήθειες.

Στην προσπάθειά του αυτή, χρησιμοποίησε όρους απ' το οπλοστάσιο της ΚΥΠ και της Ασφάλειας, όπως «σύγχρονοι εγκληματίες», «ξενόδουλος συμμοριτισμός», λεξιλόγιο που έβγαινε από τα στόματα των βασιλικών επιτρόπων των θανατοδικείων, προκειμένου να καταδικάσουν λαϊκούς αγωνιστές και να τους στείλουν στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Ειδικότερα, ο μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος είπε ανάμεσα στα άλλα:1

«... Το παιδομάζωμα των Ελληνοπαίδων έγινε από τους σύγχρονους εγκληματίες του ξενόδουλου συμμοριτισμού κατά την διάρκειαν του εν Ελλάδι συμμοριτοπολέμου...».

Επειδή ενδέχεται να επανέλθει και από άμβωνος πλέον και να επαναλάβει ο ρασοφόρος το αντικομμουνιστικό εμπρηστικό κήρυγμά του, καλό θα 'ταν να μάθει ότι ο «θεσμός» του παιδομαζώματος καθιερώθηκε απ' την Οθωμανική Αυτοκρατορία, στην αρχή απ' τον σουλτάνο Οχράν και στη συνέχεια απ' τους Μουράτ Α` και Β`. Αναβίωσε δε στα χρόνια του Εμφυλίου απ' τη χιτλερίδα Φρειδερίκη, αυτήν της οποίας τη «μακροημέρευση» δεόμενος ζητούσε απ' τον ύψιστο ο κ. Χρυσόστομος, ψάλλοντας καθ' όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας το «Πολυχρόνιο ποιείσε Κύριος ο Θεός τω ευσεβεστάτω βασιλεί ημών Παύλω συν τη ευσεβεστάτη ημών βασιλίσση Φρειδερίκη...»!

Μέσα απ' τα ανάκτορα της Ηρώδου Αττικού, η διεφθαρμένη δυναστεία των Γλύξμπουρκ, σε συνεργασία με τους Αμερικανούς αξιωματούχους στην Ελλάδα, κατάστρωσε το σατανικό σχέδιο της αρπαγής επιλεκτικά παιδιών από οικογένειες μαχητών του ΔΣΕ και καταδιωκόμενων κομμουνιστών.

Το σχέδιο της Φρειδερίκης για την αρπαγή των παιδιών και τον εγκλεισμό τους στα φασιστικά κάτεργα της Κηφισιάς, του Ιτζεδίν, της Λέρου, της Μακρονήσου κλπ. μπήκε σε εφαρμογή τον Ιούνη του 1947 και συνέχισε και μετά τις 30 Αυγούστου 1949, που θεωρείται ημέρα λήξης του Εμφύλιου. Το έγκλημα αυτό το «ευλόγησε» ο αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων Βλάχος, παρομοιάζοντας τον ΔΣΕ «ως... άλλον Ηρώδη», ενώ το εξύμνησε, με διάγγελμά του, στις 28.12.1949, απ' το Ραδιοφωνικό Σταθμό «Φωνή της Αμερικής», ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα Γκρέιντι, καθώς και οι υποτακτικοί του πρωθυπουργοί της περιόδου αυτής, Κ. Τσαλδάρης και Θεμ. Σοφούλης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που περιέχονται σε επίσημα κείμενα του ΓΕΣ, από τις 800.000 που ξερίζωσε, βάσει σχεδίου, απ' τα χωριά τους ο Κυβερνητικός Στρατός, οι 150.000 ήταν παιδιά.2

Ξεπερνώντας κάθε όριο εγκληματικής δράσης και πρόκλησης απέναντι στον άνθρωπο ως γένος, τα ανθρωποειδή, που υπηρετούσαν τη βασιλική εξουσία, άρπαζαν τα παιδιά κι άλλα πούλαγαν στο εξωτερικό, κύρια στην Αμερική, κι άλλα μάντρωναν στα λεγόμενα «Βασιλικά Ιδρύματα» - κολαστήρια, με μοναδικό στόχο να δηλητηριάσουν την ψυχή τους και να τα μετατρέψουν σε γενίτσαρους, υποβάλλοντάς τα σε στρατιωτική και εθνικιστική εκπαίδευση.

Τα παιδιά που γλίτωναν απ' τις ορδές της Φρειδερίκης κινδύνευαν απ' τις βόμβες Ναπάλμ και τα βαρέλια με βενζίνη, που έριχναν αδιακρίτως τα πολεμικά αεροπλάνα για να κάψουν τα δάση, όπου κατέφευγαν για να κρυφτούν τα παιδιά μαζί με τις μανάδες τους, ενώ η πείνα και οι αρρώστιες που τα μάστιζαν απ' την έλλειψη φαρμάκων καθιστούσαν τη ζωή τους τραγική.

Κάτω από την πίεση αυτή, τα όργανα των Λαϊκών Συμβουλίων, που λειτουργούσαν στις απελευθερωμένες απ' τον ΔΣΕ περιοχές, με την καθοδήγηση κυβερνητικών αντιπροσώπων της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης (ΠΔΚ) περιέρχονταν τα χωριά και εξηγούσαν στους κατοίκους την απόφαση και τις εισηγήσεις της ΠΔΚ, που απέβλεπαν στη σωτηρία των παιδιών και των μητέρων τους, με την αποστολή τους στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Με τον τρόπο αυτό, οι γονείς ελεύθερα και αβίαστα εκτίμησαν κι αποφάσισαν οι ίδιοι, αν θα στείλουν ή όχι τα παιδιά τους στις γειτονικές χώρες, οι κυβερνήσεις των οποίων είχαν προηγούμενα αποδεχτεί την πρόταση της ΠΔΚ, που τους έγινε στις 7 Μάρτη 1948, να φιλοξενήσουν τα Ελληνόπουλα για όσο διάστημα διαρκούσαν οι πολεμικές επιχειρήσεις.

Η πρώτη αποστολή παιδιών από τη Δυτική Μακεδονία στις γειτονικές Λαϊκές Δημοκρατίες έγινε στις 30 Μάρτη 1948 και είχε τη συνεργασία του Ερυθρού Σταυρού των χωρών υποδοχής, ενώ το παιδομάζωμα της Φρειδερίκης είχε ήδη αρχίσει από τις πρώτες μέρες του Ιούνη του 1947,ένα χρόνο, δηλαδή, πιο μπροστά!!!

Το γεγονός ότι το παιδομάζωμα της Φρειδερίκης, που στα αρχεία του ιδρύματος «Βασιλική Πρόνοια» έχει τον ...αθώο τίτλο «Ειδικό Πρόγραμμα Απομάκρυνσης Παιδιών», είχε αρχίσει ένα χρόνο πριν, σκόπιμα αποκρύπτεται, για να μην αποκαλυφθεί ο εγκληματικός ρόλος ορισμένων πολιτικών, δικαστικών, κληρικών, δικηγόρων, συμβολαιογράφων, που είχαν ανάμειξη και στην πώληση των παιδιών.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, που έδωσαν την εποχή εκείνη οι υπηρεσίες του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, η νοσηρότητα που παρουσίαζαν τα παιδιά όταν μεταφέρθηκαν στις Λαϊκές Δημοκρατίες, ήταν η εξής:

1. Πνευμονικές παθήσεις 26%.

2. Βρογχικά 17,5%.

3. Νευρικές παθήσεις 10,5%.

4. Ψώρα 14% (από έλλειψη σαπουνιού).

5. Ρευματικά και άλλες παθήσεις (τραχώματα κλπ.) 21,5%.

6. Τελείως υγιή μόνο το 10,5%.

7. Το σωματικό βάρος για το 92% των παιδιών αυτών ήταν από 5-10 κιλά κάτω του κανονικού.

Τα παιδιά αυτά, χάρη στη φροντίδα των Λαϊκών Δημοκρατιών, θεραπεύτηκαν απ' τις αρρώστιες, διαπαιδαγωγήθηκαν από εθελοντές Ελληνες δασκάλους με το μυαλό πάντα στην πατρίδα, σπούδασαν κι έγιναν τα περισσότερα επιστήμονες (γιατροί, μηχανικοί, γεωλόγοι, χημικοί κλπ.), δεν ξέχασαν τη γλώσσα μας, δεν άλλαξαν τα ονόματά τους, δεν υπηρέτησαν σε ξένους στρατούς και, επιστρέφοντας μετά από 30 και πάνω χρόνια στην Ελλάδα, προσφέρουν τις πολύτιμες επιστημονικές υπηρεσίες τους στην πατρίδα μας.

Το αντικομμουνιστικό μένος του κ. Χρυσόστομου δεν του επιτρέπει να πει τα πράγματα με το όνομά τους, όχι πως δεν τα θυμάται ή δεν τα ξέρει. Προφανώς, θυμάται άλλα πράγματα από τις επαγγελματικές του δραστηριότητες σε άλλες περιόδους. Αλλωστε, τι σημασία είχε η απάντηση που του έδωσε στην ίδια συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου, αναφερόμενος στις περιόδους 1945 - '50 και 1967 - '74, ο συνονόματός του μητροπολίτης Περιστερίου, λέγοντας:3

«Η παρουσίαση ήταν συνοπτική, θα ήθελα, όμως, ν' ακούσω και την αυτοκριτική».

Οσοι ζήσαμε τις περιόδους αυτές, ξέρουμε το τρομακτικό όργιο της πενταετίας 1945 - '50, όταν κυριαρχούσε η βασιλοφασιστική δυναστεία των Γλύξμπουργκ, καθώς και την περίοδο 1967 - '74 όταν ο λαός μας βρισκόταν κάτω απ' την αμερικανοκίνητη στρατιωτική χούντα των συνταγματαρχών.

Οι απόψεις του μητροπολίτη Μεσσηνίας δε διατυπώθηκαν τυχαία, έχουν βάθος και σκοπιμότητα. Εκφράζουν μια αντίληψη που καλλιεργείται επιστημονικά στο λαό μας από ορισμένους ιεράρχες, με επικεφαλής τον αρχιεπίσκοπο.

Απέναντι σ' αυτόν τον επικίνδυνο θρησκευτικό σκοταδισμό, χρειάζεται κι εδώ ΜΕΤΩΠΟ, το ιδεολογικό.

Παραπομπές:

1. Εφημερίδα ΒΗΜΑ της 11.10.2000 σελ. Α24.

2. Τα στοιχεία περιέχονται στο υπό έκδοση από τη «Σύγχρονη Εποχή» βιβλίο του Δημήτρη Σέρβου με τίτλο «Παιδομάζωμα - Αλήθεια και ψέματα».

3. Εφημερίδα ΒΗΜΑ της 11.10.2000, σελ. Α24.


Δημήτρης ΣΕΡΒΟΣ


Κορυφή σελίδας
Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τη συμπλήρωση 80 χρόνων από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ