Σε αυτό το πλαίσιο, στις 26 Σεπτέμβρη του 2008 δημιουργήθηκε η Ομάδα των «Φίλων του Δημοκρατικού Πακιστάν» (FODP), μετά και την τυπική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, που δήθεν πέρασε από τη δικτατορία του στρατηγού Περβέζ Μουσάραφ, στη «δημοκρατία» των σκανδάλων και των μονοπωλίων του Ασίφ Αλί Ζαρντάρι, αποτελούμενη από τη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, την Κίνα, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τον Καναδά, την Αυστραλία, την Ιαπωνία, τον ΟΗΕ και την ΕΕ. Στόχος υποτίθεται ότι είναι η στήριξη της «δημοκρατικής κυβέρνησης του Πακιστάν», δεδομένης και της «τρομοκρατικής απειλής», που συμφέρει τους ιμπεριαλιστές να αντιμετωπίζει η πυρηνικά εξοπλισμένη χώρα.
Την Παρασκευή σε αυτή τη βάση πραγματοποιήθηκε στο Τόκιο η πρώτη Συνεδρίαση Δωρητών για το Πακιστάν, με θέμα την οικονομική ενίσχυση της παραπαίουσας πακιστανικής οικονομίας και την κυβέρνηση του Ισλαμαμπάντ να προβάλλει την «ανάγκη» μίας γενναίας οικονομικής δωρεάς για να στηριχθεί τόσο το «δημοκρατικό της έργο», όσο και ο «αντιτρομοκρατικός πόλεμος», όπως αποκαλούν κατ' ευφημισμόν τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στις βορειοδυτικές περιοχές των φυλών...
Εκπρόσωποι της πακιστανικής κυβέρνησης λίγο πριν τη συνάντηση δήλωναν ότι περίμεναν από τα μέλη της FODP, και τις άλλες χώρες που έλαβαν μέρος στη συνάντηση, να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη προκειμένου η χώρα να είναι σε θέση να επιβιώσει για κάποιο χρονικό διάστημα και να χτυπήσει σκληρότερα τους «μαχητές των Ταλιμπάν και την αλ Κάιντα»... Αναλυτές υποστηρίζουν ότι τα χρήματα θα πρέπει να διατεθούν για την ενίσχυση της ρευστότητας στη χώρα, που αντιμετωπίζει σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα, δεδομένου ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι άμεσα αντιμέτωπη με το φάσμα της πείνας, γεγονός που ενισχύει και την εσωτερική πολιτική κρίση, μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, όπως εκφράστηκε και πρόσφατα με αφορμή τη στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων του ηγέτη της αντιπολίτευσης, Ναουάζ Σαρίφ.
Η Σύνοδος που πραγματοποιήθηκε στο Τόκιο είναι χαρακτηριστική του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος των ΗΠΑ σχετικά με το Πακιστάν, που το συνδέουν κυρίως με τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής και αναμενόταν να βάλουν σκληρούς όρους για το χαρακτήρα της χρηματοδότησης, προκειμένου να έχει σαφή προσανατολισμό την πάταξη των «εξτρεμιστών»...
Αντίστοιχο ενδιαφέρον εκδήλωσε και η ΕΕ, που τάχθηκε στο πλευρό της κυβέρνησης Ζαρντάρι, συμμετέχοντας στις εργασίες της Συνάντησης με την Επίτροπο Εξωτερικών Σχέσεων Μπενίτα Φερέρο Βάλντνερ, που τάχθηκε υπέρ της στήριξης του Ισλαμαμπάντ, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα εσωτερικά προβλήματα αλλά και την «τρομοκρατική απειλή»...
Δεδομένο πρέπει να θεωρείται σε κάθε περίπτωση ότι τα χρήματα που θα δοθούν θα αποτελέσουν ακόμα ένα μέσο πίεσης στον πακιστανικό λαό, που θα κληθεί να αποπληρώσει τη «δωρεά» με αίμα, όσο μπαίνει όλο και πιο βαθιά στον πόλεμο κατά της «τρομοκρατίας»...