Πέμπτη 26 Φλεβάρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΩΝ
ΟΛΕ ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΜΑΝΤΣΕΝ
Μέρες θυμού

Αφίσα της ταινίας
Αφίσα της ταινίας
Μπαίνοντας οι ναζί στις 9 Απρίλη του 1940 στην Κοπεγχάγη, δεν την βρήκαν άδεια, όπως την Αθήνα, ας πούμε! Πολλοί Δανοί χαιρέτισαν φασιστικά τους εισβολείς και παρέλασαν μαζί τους. Και εκείνοι ανταπέδωσαν! Αφησαν στη θέση της την εκλεγμένη δημοκρατικά δανέζικη αστική κυβέρνηση! Πολιτισμένα πράγματα, δηλαδή!

Από την πρώτη στιγμή της εισβολής, ωστόσο, ένα σημαντικό κομμάτι του δανέζικου λαού, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές (οι οποίοι άφησαν προσωρινά στην άκρη τις διαφορές τους και ενώθηκαν (ΒΟΡΑ), αντέδρασαν δυναμικά (έκδοση εφημερίδας, σαμποτάζ και άλλες δυναμικές ενέργειες). Ενα άλλο κομμάτι, οι αστοί δημοκράτες, πολλοί από τους οποίους πολέμησαν στη Φινλανδία εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης, και αυτό έχει τη σημασία του, βγήκαν και αυτοί στην παρανομία!

Αυτοί οι τελευταίοι, με τους οποίους ασχολείται η ταινία (αντιστασιακή οργάνωση «Holger Danske»), συνδέθηκαν αμέσως με τη Μεγάλη Βρετανία, και συντόνισαν τις ενέργειές τους. Κάποιοι από αυτούς, όπως οι δυο πρωταγωνιστές της, ο «Flame» και ο «Citron» (ψευδώνυμα) με το θάρρος τους και τη δράση τους έγιναν λαϊκοί ήρωες.

Η ταινία, και αυτό την κάνει ξεχωριστή, δεν παγιδεύεται από το όνομα των ηρώων ή από την αντιστασιακή συμμετοχή της Δανίας στον αντιναζιστικό πόλεμο, γενικά! Ψάχνει να βρει την αλήθεια για τις δυνάμεις που έδρασαν, και με τον τρόπο που έδρασαν, στη γερμανική κατοχή! Πολύ σοφά αφήνει στην άκρη τους κομμουνιστές (οι οποίοι, σύμφωνα με την ιστορική αλήθεια, αλλά και την ταινία, δεν ήταν μπλεγμένοι σε ίντριγκες αλλά πολεμούσαν αγνά τον φασίστα εχθρό και γι' αυτό, τόσο η Ιστορία όσο και η ταινία, έχουν μόνον καλά λόγια να πουν), και καταπιάνεται με τις ενδο-αστικές πολιτικές πλεκτάνες, τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα της αστικής τάξης και τις εθνικές και διεθνείς συγκρούσεις για την εξουσία! Η ταινία, εξαιρώντας τους κομμουνιστές, καταλήγει, τελικά, πως η αντίσταση της αστικής τάξης της Δανίας ενάντια στο ναζισμό δεν ήταν και τόσο καθαρή! (Σας θυμίζει Ελλάδα, ίσως; Δίκιο έχετε!)

Ο πολύ καλός και πολύ δημιουργικός σκηνοθέτης Ολε Κρίστιαν Μάντσεν, με εξαιρετικό κινηματογραφικό τρόπο, με τη δράση του, με τις θαυμάσιες ερμηνείες των ηθοποιών του, με τις σωστά δραματουργικά επιλεγμένες γωνίες της μηχανής του, με τους πολύ καλούς φωτισμούς του, με τη λειτουργική μουσική και τους επίσης λειτουργικούς ήχους του, με την «αντιστασιακή» δραματική ατμόσφαιρα που δημιούργησε, με το εντεινόμενο «μυστήριο», μας μπάζει δυναμικά σε έναν κόσμο που, με λίγες εξαιρέσεις, όπως οι δύο κεντρικοί ήρωες, μπάζει! Στο τέλος η ταινία, και μαζί της και ο θεατής, θα καταλήξουν πως η αστική τάξη, τελικά, είναι ενιαία και έχει ενιαίες συμπεριφορές και αντιδράσεις! Κάποιες φορές, βέβαια, κάποιοι αστοί αναγκάζονται να καταφύγουν σε σκληρότερα μέτρα (ναζισμός, επιθετικοί πόλεμοι, Βιετνάμ, Ιράκ, κλπ.) και κάποιοι άλλοι να τους εναντιώνονται! Στόχος και σκοπός και των δύο πλευρών είναι η εξουσία και οι απολαβές της! Το πρόσχημα, βέβαια, εξαρτάται από τις περιστάσεις!

Κανένας δεν πρέπει να αρκεστεί στο πρώτο επίπεδο της ταινίας, που είναι η δράση, οι παλικαρισμοί και οι ατομικές - προσωπικές συγκρούσεις των ηρώων. Στοιχεία άφθονα στην ταινία. Ο καλός Δανός σκηνοθέτης, είναι φανερό, σε άλλα έχει το μυαλό και εκεί θέλει να κατευθύνει το θεατή του. Στην ανάλγητη στάση και δράση της δανέζικης αστικής τάξης, ακόμα και σε κρίσιμες εθνικές στιγμές, για τη νομή της εξουσίας! Με αυτήν την έννοια, η ταινία είναι άκρως τολμηρή, κριτική και διδακτική!

Παίζουν: Θούρε Λίντχαρντ, Μαντς Μίκελσεν, Στίνε Στένγκαντε, Πέτερ Μίγκιντ, κ.ά.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ