Ωρα για ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος | ΑΓΡΟΤΙΚΑ

ΑΓΡΟΤΙΚΑ

Ωρα για ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος

Η επιχείρηση σπασίματος των αγροτικών μπλόκων από αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - που ήταν αναμενόμενη και το μόνο που παρέμενε ως «ερωτηματικό» ήταν το πότε, πού και πώς ακριβώς θα εκδηλωθεί - φέρνει, ξανά, στο προσκήνιο τη συζήτηση για το αγροτικό κίνημα στη χώρα μας.

Είναι γνωστό ότι η κατάσταση που επικρατεί στο αγροτικό κίνημα δεν είναι αυτή που απαιτούν οι καιροί και επιβάλλουν οι ανάγκες.

***

Το πρώτο που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι οι ηγεσίες των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων - ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ - έχουν παντελώς ξεπέσει στα μάτια των αγροτών, καθώς στηρίζουν, ξεδιάντροπα και προκλητικά, την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων που ξεκληρίζει τη μικρομεσαία αγροτιά.

Οι ηγεσίες αυτές έχουν εκφράσει την πλήρη συμφωνία τους με τις αντιαγροτικές αποφάσεις που λαμβάνονται στο πλαίσιο της ΚΑΠ και του ΠΟΕ και μάλιστα, σε μερικές περιπτώσεις, εμφανίζονται «βασιλικότεροι του βασιλέως», προτείνοντας οι ίδιες στην ΕΕ τη λήψη σκληρών αντιαγροτικών μέτρων, όπως, π.χ. έκανε η ΠΑΣΕΓΕΣ, ζητώντας να μειωθεί η βαμβακοκαλλιέργεια στη χώρα μας κατά 1.000.000 στρέμματα.

Και, βεβαίως, όχι μόνο δεν οργανώνουν και δε συντονίζουν την πάλη της αγροτιάς εναντίον αυτής της καταστροφικής πολιτικής, αλλά κάνουν ό,τι μπορούν για να σύρουν τον αγροτικό κόσμο στο «άρμα» της. Κι όσο περνάει από το χέρι τους, φροντίζουν να βάλουν εμπόδια και να υπονομεύσουν τους αγροτικούς αγώνες.

***

Την, εκ των έσω, υπονόμευση των αγώνων της αγροτιάς έχουν αναλάβει, εργολαβικά τα τελευταία χρόνια, κάποια πρωτοπαλίκαρα του αγροτοσυνδικαλισμού του «ευρωμονόδρομου», που δραστηριοποιούνται σε διοικήσεις Ενώσεων Συνεταιρισμών και Ομοσπονδιών Αγροτικών Συλλόγων.

Αυτά έδωσαν το σύνθημα για τη διάλυση των μπλόκων κι αυτή τη φορά, επαναλαμβάνοντας την τακτική που είχαν ακολουθήσει τα προηγούμενα χρόνια. Ολοι θυμούνται την «άτακτη φυγή από τα Τέμπη» που οργάνωσαν το Φλεβάρη του 2002, προσφέροντας ένα μεγάλο και, εν πολλοίς, ανέλπιστο «δώρο» στην τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η οποία ήταν «στριμωγμένη στον τοίχο» και αναζητούσε «χείρα βοηθείας».

Οι αγροτοσυνδικαλιστές του ευρωμονόδρομου δεν κρύβουν ότι ο δικός τους «αγώνας» κινείται στον «ντορό» της διαχείρισης της ΚΑΠ. Και μπορεί να μην το λένε φανερά, αλλά αντικειμενικά, η δράση τους, τα πλαίσια πάλης που διαμορφώνουν και που δεν ξεφεύγουν από την ταξική ουσία της εφαρμοζόμενης ευρωενωσιακής πολιτικής δεν μπορούν να το κρύψουν ότι συμφωνούν με το μαζικό ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και το πέρασμα της γης και της παραγωγής στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών και αγροτοβιομηχάνων που προωθεί, με σχεδιασμό και πρόγραμμα, η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων.

***

Μπορεί κάποιοι να έχουν την εντύπωση ότι όλα αυτά τα πρωτοπαλίκαρα ανήκουν μόνο στη ΝΔ, αλλά η αλήθεια είναι ότι ανήκουν και στο ΠΑΣΟΚ κι από κοντά ακολουθούν οι του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ και του ΛΑ.Ο.Σ. Αλλωστε, τις «Συντονιστικές Επιτροπές» που έβγαλαν τα τρακτέρ στα μπλόκα των Τεμπών και των Μικροθηβών, αλλά και σε άλλα, τις έστησαν, από κοινού, αγροτοσυνδικαλιστές όλων αυτών των κομμάτων, με κοινό πλαίσιο «αιτημάτων».

Μάλιστα, οι πιο προβεβλημένοι αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ φαίνεται, σιγά - σιγά να σπρώχνονται στην οπισθοφυλακή - έχουν τόσο πολύ ξεπέσει στη συνείδηση της μικρομεσαίας αγροτιάς, τα τελευταία χρόνια, ώστε να δημιουργείται η ανάγκη σταδιακής απόσυρσής τους - και να βγαίνουν μπροστά κάποια «νέα φιντάνια» του ΠΑΣΟΚ που έχουν προετοιμαστεί να αναλάβουν το ρόλο του «πρώτου βιολιού» μέσα στον αγροτοσυνδικαλισμό του ευρωμονόδρομου και τους οποίους χρειάζεται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τώρα, αλλά, προπάντων, θα τους χρειαστεί όταν - όπως ελπίζει και προσμένει - ξανααναρριχηθεί στην κυβερνητική εξουσία.

Θα πρέπει, δε, να σημειωθεί ότι η συγκρότηση της λεγόμενης «Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής Αγροτών», η οποία προβάλλει «αιτήματα» που κινούνται, απαρεγκλίτως, στις κατευθύνσεις της ΚΑΠ και της ΕΕ, είναι έργο των αγροτοσυνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ κι εκεί έχουν, ως συνήθως, «προσκολληθεί» και μερικοί του ΣΥΡΙΖΑ.

***

Υπάρχει η εντύπωση ότι οι αγροτοσυνδικαλιστές των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, αναγκάζονται, κάθε φορά, να σπάσουν τα μπλόκα, επειδή πιέζονται αφόρητα από τις ηγεσίες των κομμάτων τους και δεν αντέχουν τόση πίεση. Αυτή, όμως, είναι «η μισή αλήθεια».

Ολη η αλήθεια είναι ότι πιέσεις «άνωθεν», πράγματι, δέχονται - κυρίως για να ενεργήσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά - αλλά και οι ίδιοι δεν έχουν καμιά διάθεση και καμιά πρόθεση να αντισταθούν σ' αυτές.

Αυτό που ισχύει και, πλέον, αποδεικνύεται είναι ότι ο ρόλος «δούρειου ίππου» μέσα στο αγροτικό κίνημα δεν τους επιβλήθηκε παρά τη θέλησή τους, αλλά προθύμως τον έχουν αναλάβει.

***

Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί αυτοί οι αγροτοσυνδικαλιστές οργανώνουν αγώνες και δεν ακολουθούν την τακτική της πλήρους αγωνιστικής αδράνειας και αποχής, που έχουν επιλέξει οι ξεπουλημένες ηγεσίες των τριτοβάθμιων οργανώσεων.

Πρώτον, γιατί θέλουν να πλαγιοκοπήσουν τους αγώνες που εκ των πραγμάτων αναπτύσσονται λόγω της πολιτικής ξεκληρίσματος και που τους οργανώνει το συνεπές αγροτικό κίνημα με πλαίσιο πάλης υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών. Θέλουν να υπονομεύσουν την ενότητα, τη δυναμική, την αποτελεσματικότητα και την προοπτική τους. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι κάθε φορά που η ΠΑΣΥ εξαγγέλλει κινητοποιήσεις, αυτοί οργανώνουν ξεχωριστές, στον ίδιο χρόνο και σε παραπλήσιο τόπο.

Δεύτερον, διότι εκφράζουν και εκπροσωπούν τους μεγαλοαγρότες, οι οποίοι έχουν αιτήματα κι αυτά, κάθε φορά, προβάλλουν. Οπως, π.χ., το «αίτημα» που πρόβαλλαν σε τούτη την κινητοποίηση, για αποκλεισμό των μικρών καλλιεργητών και των εργατοαγροτών από την «ενίσχυση» που υποσχέθηκε η κυβέρνηση και το μοίρασμά της αποκλειστικά στους «κατά κύριο επάγγελμα» αγρότες και, γενικότερα, τον αποκλεισμό τους από τις επιδοτήσεις.

***

Οσο μέσα στο αγροτικό κίνημα θα δρα ο αγροτοσυνδικαλισμός του ευρωμονόδρομου, αυτό δεν πρόκειται να δει χαΐρι. Είναι, λοιπόν, άμεση και αδήριτη ανάγκη το αγροτικό κίνημα να ανασυγκροτηθεί, εκ βάθρων, πετώντας έξω τα «ζιζάνια» του συνδικαλισμού του συμβιβασμού και της υποταγής, να μαζικοποιηθεί με την αναζωογόνηση των αγροτικών συλλόγων που υπάρχουν και τη δημιουργία νέων, να ισχυροποιηθούν οι Ενωτικές Ομοσπονδίες. Κίνημα που θα συσπειρώνει τους μικρομεσαίους και θα αγωνίζεται για τα συμφέροντά τους.

Η ενδυνάμωση της ΠΑΣΥ, που εκφράζει το συνεπές αγροτικό κίνημα με τη συστράτευση σ' αυτήν όλων των μικρομεσαίων αγροτών, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, αποτελεί τη βασική και αναγκαία προϋπόθεση για την ανάπτυξη ενός αγροτικού κινήματος που θα ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες και απαιτήσεις του αγροτικού κόσμου.

Η ΠΑΣΥ μπορεί να οργανώσει τον αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς για την επίλυση των πολλών και οξυμένων προβλημάτων και, προπάντων, για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής που την ξεκληρίζει και την οδηγεί στην ανεργία, στη φτώχεια και στην εξαθλίωση.

***

Αυτό που χρειάζεται, λοιπόν, είναι ένα μαζικό, ισχυρό, καλά οργανωμένο και σωστά προσανατολισμένο αγροτικό κίνημα, το οποίο, σε συμπαράταξη και κοινή δράση με το ταξικό εργατικό κίνημα και το αγωνιστικό κίνημα των άλλων λαϊκών στρωμάτων, μπορεί να συμβάλει στην πάλη για την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, να συγκροτεί τη λαϊκή συμμαχία στον αγώνα, ώστε ν' ανοίξει το δρόμο για την ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας, η οποία, στο πλαίσιο της Λαϊκής Οικονομίας, θα εφαρμόσει μια άλλη, φιλοαγροτική πολιτική, τα κύρια χαρακτηριστικά της οποίας θα είναι:

Η ολόπλευρη ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας, που θα αξιοποιεί τα πλεονεκτήματα της χώρας μας και θα ανταποκρίνεται στις διατροφικές ανάγκες του λαού μας.
Η στήριξη στις καθετοποιημένες κρατικές αγροτικές επιχειρήσεις και τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς των μικρομεσαίων αγροτών.
Ο σεβασμός του περιβάλλοντος και η προστασία της δημόσιας Υγείας.
Η αντιμετώπιση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών των κατοίκων της υπαίθρου, μέσα από δωρεάν και αποκεντρωμένα συστήματα Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ