Η αλληλεγγύη και η έμπρακτη συμπαράσταση σ' ένα δίκαιο αγώνα, μπορούν να πολλαπλασιάσουν τη δυναμική, την αντοχή, τη διάρκεια και σε τελική ανάλυση την αποτελεσματικότητά του. Σ' αυτό το συμπέρασμα οδηγεί για πολλοστή φορά η πολυήμερη αναμέτρηση της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς με την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς της. Μια αναμέτρηση που συνεχίζεται σε πείσμα όλων εκείνων, ανάμεσά τους και του ΠΑΣΟΚ, που θα ήθελαν ο αγροτικός ξεσηκωμός να αποτελέσει μια κούφια ντουφεκιά, προσαρμοσμένη στις κομματικές τους ανάγκες. Οσοι προσπάθησαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να ενεργοποιήσουν μηχανισμούς «κοινωνικού αυτοματισμού» και να τρομοκρατήσουν τους αγωνιζόμενους αγρότες, ακόμη και με εισαγγελείς, έπαιξαν και έχασαν. Καθοριστική συμβολή σ' αυτό είχε και συνεχίζει να έχει η στήριξη του αγώνα της αγροτιάς από εργαζόμενους και άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα. Στήριξη που βρίσκει έκφραση κύρια μέσα από τις πρωτοβουλίες που ανέλαβε όλες τις προηγούμενες μέρες το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Ταξικά συνδικάτα, Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες, μαζί και οι κατά τόπους Γραμματείες του ΠΑΜΕ, δεν έλειψαν λεπτό από τα μπλόκα όλης της χώρας. Οπως με κάθε αφορμή δεν έλειψαν και από τα εργοστάσια και τις άλλες επιχειρήσεις, ενημερώνοντας για το δίκαιο αγώνα των αγροτών. Καλώντας τους εργάτες να εκφράσουν με κάθε τρόπο και έμπρακτα τη στήριξή τους στα αγροτικά μπλόκα, στις μορφές πάλης που επιλέγουν οι ίδιοι οι αγρότες. Να κάνουν τον αγώνα της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς δικό τους αγώνα. Αυτό το κύμα της στήριξης και της αλληλεγγύης εκφράστηκε με τις εκατοντάδες ανακοινώσεις εργατικών σωματείων που χαιρετίζουν τον αγώνα των ξωμάχων. Με επισκέψεις αντιπροσωπειών του ΠΑΜΕ στα μπλόκα. Με την ξεκάθαρη προειδοποίηση πως, όποιος τολμήσει να απλώσει χέρι στους αγρότες θα βρει απέναντί του τους εργάτες και το ταξικό τους κίνημα. Με τη διοργάνωση συγκεντρώσεων σε περιοχές, όπου ο αγώνας φουντώνει.

Ο αντίπαλος μετράει την απήχηση αυτής της αγωνιστικής στήριξης, τις διαστάσεις που κάθε φορά παίρνει. Τη μέτρησε και το Φλεβάρη του 2006, όταν οι ναυτεργάτες, έχοντας στο πλευρό τους χιλιάδες συναδέλφους εργάτες της στεριάς πέτυχαν να σπάσουν την επιστράτευση που τους επέβαλαν οι εφοπλιστές και η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως το 2002 έκανε το ΠΑΣΟΚ. Στην περίπτωση της αγροτιάς μάλιστα, η στήριξη του αγώνα από την πλευρά των εργαζομένων ανησυχεί δυο φορές το κεφάλαιο, την κυβέρνηση και τα κόμματά του. Επειδή κρύβει μέσα της το σπέρμα της κοινής δράσης απέναντι στον κοινό αντίπαλο. Επειδή βοηθάει στη συγκρότηση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τη φτωχή και μεσαία αγροτιά. Επειδή δημιουργεί προϋποθέσεις για το ξέσπασμα ρωμαλέων αγώνων σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Και βέβαια, επειδή δημιουργεί ένα ισχυρό ανάχωμα στην προσπάθεια των αντιαγροτικών δυνάμεων να υπονομεύσουν, να σπάσουν τον αγώνα.