Σύμφωνα με πληροφορίες από το Στρασβούργο, η Ελλάδα, η Ιταλία, η Γερμανία, η Ολλανδία και η Ρωσία θα είναι στις 21 του Νοέμβρη κατηγορούμενες στο εκεί Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα ανθρώπινα δικαιώματα για το ρόλο που έπαιξαν στην υπόθεση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ώστε - αντί να του παρασχεθεί πολιτικό άσυλο - να παραδοθεί στην Τουρκία και να καταδικαστεί σε θάνατο.

Οι συνήγοροι του Οτσαλάν από την Τουρκία, την Αγγλία, το Βέλγιο και την Ολλανδία θεωρούν ότι στην Τουρκία, με την απόρριψη και της αίτησης για απονομή χάρης, τερματίστηκαν όλες οι διαδικασίες και γι' αυτό ήταν αναγκαία η προσφυγή στο δικαστήριο του Στρασβούργου. Η προσφυγή στηρίζεται σε δύο λόγους: Στον τρόπο διεξαγωγής της δίκης στην Τουρκία και την παράνομη αρπαγή του Οτσαλάν από τις τουρκικές αρχές και, δεύτερο, στη διεθνή πλευρά της υπόθεσης, συγκεκριμένα στο ρόλο και την ευθύνη για την αρπαγή, που φέρουν οι κυβερνήσεις Ελλάδας, Ιταλίας, Γερμανίας, Ολλανδίας και Ρωσίας.

Οι συνήγοροι προσπαθούν να επιτύχουν στις 21 του Νοέμβρη να γίνει αποδεκτή από το δικαστήριο η προσφυγή, κατ' αρχήν κατά της Τουρκίας.

Ο Τούρκος συνήγορος του Οτσαλάν, Αχμέτ Αβσάρ, δήλωσε στη «Neues Deutschland» (11 του Οκτώβρη) ότι η ομάδα των διεθνών συνηγόρων θέλει να διαπιστωθεί από το δικαστήριο του Στρασβούργου πως κατά τη διεξαγωγή της δίκης στην Τουρκία «περιφρονήθηκε το Διεθνές Δίκαιο και παραβιάστηκε το τουρκικό εθνικό δίκαιο». Επιπλέον, είπε, επιδιώκεται να διαπιστώσει το δικαστήριο ότι για τους 30.000 νεκρούς δε βαρύνεται μόνο το ΡΚΚ, αλλά και ο τουρκικός στρατός. «Στόχος της προσφυγής είναι η έναρξη νέας δίκης».

Για την ευθύνη των πέντε κυβερνήσεων ο Αβσάρ υπογράμμισε:

«Είναι γνωστό ότι ο κ. Οτσαλάν ζήτησε πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα. Αυτό δεν του παραχωρήθηκε, και λίγο-πολύ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει πάλι τη χώρα. Αυτό ήταν παράβαση του εθνικού ελληνικού δικαίου. Σε κάθε περίπτωση έπρεπε να περιμένουν τη δικαστική διαδικασία. Επίσης, τα όσα συνέβησαν στην ελληνική πρεσβεία της Κένυας αποτέλεσαν παράβαση των ελληνικών νόμων. Τα γεγονότα εκεί έφεραν σε ύψιστο κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα και τη ζωή του πελάτη μας. Η συμπεριφορά της Ρώμης παραβίασε τόσο το διεθνές όσο και το εθνικό ιταλικό δίκαιο. Στη ρωσική Δούμα 189 βουλευτές τάχθηκαν υπέρ της παραμονής του Οτσαλάν στη χώρα τους και της παραχώρησης ασύλου. Ομως, η ρωσική κυβέρνηση το αγνόησε αυτό. Μετά ο Οτσαλάν θέλησε να μεταβεί στη Χάγη και να δικαστεί εκεί. Αλλά δεν επέτρεψαν να προσγειωθεί το αεροπλάνο του, που εξαναγκάστηκε από ένα καταδιωκτικό να αλλάξει πορεία. Οσο για τη Γερμανία, στην οποία υπήρχε ένταλμα σύλληψης του Οτσαλάν, αυτή συμπεριφέρθηκε αντιφατικά. Για να μην αναλάβει καμιά ευθύνη στο "κουρδικό ζήτημα" ήρε στα γρήγορα το ένταλμα σύλληψης. Για όλους αυτούς τους λόγους αποφασίσαμε να φέρουμε την περίπτωση κατευθείαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να μην καταφύγουμε σε δίκη χωριστά σε κάθε χώρα».