Ενα παιδί της Παλαιστίνης πολεμάει για την πατρίδα. Με μοναδικό όπλο τη σφεντόνα, στέκεται απέναντι σε στρατιώτες, που είναι οπλισμένοι σαν αστακοί κι έχουν διαταγή να «ρίχνουν στο ψαχνό». Ισως για να θυμίζει στους Ισραηλινούς τη νίκη του Δαβίδ επί του Γολιάθ. Ισως για να μη σκοτώνει, αλλά απλώς και μόνο να «ενοχλεί» τον εχθρό, να του «δηλώνει» πως δεν πρόκειται ποτέ να παραιτηθεί από τον αγώνα για την πατρίδα. Ενας μικρός μαχητής, ένα από τα παιδιά της Παλαιστίνης, τα παιδιά της Ιντιφάντα.

Κάποιοι, παρατηρώντας τη φωτογραφία, απλώς θα εκφράσουν τη λύπη τους, που ένα ακόμα παιδάκι κινδυνεύει να σκοτωθεί σ' έναν πόλεμο. Για κάποιους άλλους, ο μικρός Παλαιστίνιος δεν είναι παρά ένα απείθαρχος νέος, που του αρέσει να συμμετέχει σε ταραχές, ή, εν πάση περιπτώσει, ανώριμος, που παρασύρεται. Και για μερικούς, ένας μικρός Αραβας, απολίτιστος και τρομοκράτης, που είναι βαλτός να υπονομεύσει την «ειρηνευτική διαδικασία» στη Μέση Ανατολή.

Είναι αρκετοί στην Ελλάδα, που, κοιτώντας τη φωτογραφία του μικρού Παλαιστίνιου, θυμούνται τους «γαβριάδες» της Κατοχής, τα αετόπουλα, τους μαχητές της ΕΠΟΝ. Που οργίζονται, βλέποντας τον Ισραηλινό στρατιώτη να πυροβολεί στο κεφάλι και να σκοτώνει ένα 6χρονο παιδί στην αγκαλιά του πατέρα του. Που αγανακτούν, ακούγοντας τις δήθεν ανησυχίες του Κλίντον και των ηγετών της ΕΕ - μαζί και του Κ. Σημίτη - για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή, όταν είναι γνωστό ότι οι ιμπεριαλιστές υποθάλπουν την επιθετικότητα και «εξαγιάζουν» τη βαρβαρότητα του Ισραήλ.

Είναι λίγοι αυτοί; Ναι, αλλά μπορούν να γίνουν πολύ περισσότεροι και να ξεσηκώσουν ένα κύμα λαϊκής συμπαράστασης και αλληλεγγύης προς το λαό της Παλαιστίνης. Για να μην πάει χαμένος ο αγώνας των παιδιών με τις σφενδόνες...