Με πολλούς επαίνους αποχαιρέτησαν ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος και ο υφυπουργός Γιώργος Παπαγεωργίου τον μέχρι χτες υφυπουργό Γιώργο Κωνσταντόπουλο, τον οποίο αντικατέστησε ο Μάριος Σαλμάς.

Ωστόσο, η παρακαταθήκη, κατά την έκφραση του ίδιου του Γιώργου Κωνσταντόπουλου, που αφήνει για τις «κοινωνικές ανάγκες που καθημερινά δημιουργούνται, τους κοινωνικούς κινδύνους που τους νιώθουν στο πετσί τους καθημερινά όλο και πιο πολλά στρώματα του κοινωνικοπολιτικού ιστού της χώρας μας» είναι το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την κοινωνική αλληλεγγύη και το νέο Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την καταπολέμηση της φτώχειας, που θα καλύψουν την περίοδο 2008-2013.

Ειδικά το πρόγραμμα κατά της φτώχειας είναι η εφαρμογή του «προγράμματος ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για άτομα και οικογένειες χωρίς επαρκείς πόρους συντήρησης», που σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα ενισχύσει με ελάχιστα ψίχουλα κάποιες οικογένειες που τα ετήσια εισοδήματά τους κλιμακώνονται μέχρι και το λεγόμενο «όριο φτώχειας». Για παράδειγμα, το όριο της φτώχειας είναι κάπου 12.000 ευρώ το χρόνο για μια τετραμελή οικογένεια. Αν αυτή η οικογένεια έχει κάποια επιδόματα που μπορεί να φτάνουν, ας πούμε, στις 7.500 ευρώ, τότε θα έρθει η κυβέρνηση να προσθέσει άλλα 4.500 ευρώ για να φτάσει το όριο της φτώχειας!

Ως εκεί φτάνει, τα όρια της φτώχειας δηλαδή, η «συλλογική προσπάθεια» που κάνει η κυβέρνηση «για να αναβαθμίσει την υγεία και το κοινωνικό έργο στον τόπο μας». Αυτή όμως η πολιτική απέχει παρασάγγας απ' τις εκρηκτικές ανάγκες των περιθωριοποιημένων στρωμάτων. Και ούτε εξωραΐζεται, ούτε βελτιώνεται στα πλαίσια των κοινοτικών οδηγιών που στηρίζονται τέτοια προγράμματα. Αυτή η πολιτική ανατρέπεται!