Η πλέον έκδηλη εξέλιξη του ελληνικού καπιταλισμού από την αρχή της δεκαετίας του 1990 με το δόγμα της «διείσδυσης» στην άσκηση οικονομικού κυρίως ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια δεν απέκλεισε ούτε αποκλείει το μιλιταριστικό ιμπεριαλισμό. Αυτός ασκείται με έμμεσο τρόπο στη συμμετοχή ελληνικών στρατιωτικών μισθοφορικών μονάδων σε πολυεθνικά εκστρατευτικά σώματα. Αυτό συμπίπτει με το ότι ο οικονομικός ιμπεριαλισμός ασκείται στο πλαίσιο της ευρωενωσίτικης συμμετοχής και της ευρύτερης ευρωατλαντικής συμμαχίας. Το σχετικά καινούριο στοιχείο στην έκδηλη ιμπεριαλιστική δραστηριότητα της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης είναι ότι το συνέδεσε με την εκχώρηση εσωτερικών πλουτοπαραγωγικών πηγών και στρατηγικών τομέων της οικονομίας στο ξένο ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο.

Εδώ δεν πρόκειται για μια ψοφοδεή υποταγή του σε ξένα συμφέροντα. Πρόκειται για την οργανική του σύμπλεξη με αυτά ως ο χτεσινό υποτακτικός και σημερινός απαιτητής μιας ισότιμης διασυμμαχικής συνεργασίας. Εδώ πρέπει να διευκρινιστεί ότι η σύμπραξη του ελληνικού κεφαλαίου με ξένα επεκτατικά κεφάλαια κι η εκχώρηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας δεν αφορά οποιαδήποτε ιδεοληπτική αντίληψη περί εθνικισμού ή μη. Αφορά την αντικειμενική συγκρότηση του έθνους και τη μελλοντική του εξέλιξη.

Δηλαδή, μετρά την αντοχή της Ελλάδας στο μέλλον της και τις κοινωνικο-πολιτικές κι οικονομικές δυνάμεις που θα προκύψουν αναγκαστικά. Σαφέστερα, αφορά το ελληνικό προλεταριάτο και τις πολιτικές του δυνάμεις ως η μέλλουσα ιθύνουσα δύναμη της κοινωνίας.

Αυτή η πορεία υποτάσσεται κι εξυπηρετεί την παγκόσμια φορά της οικονομίας που εκφράζεται στη λέξη «παγκοσμιοποίηση». Τηλεπικοινωνίες, λιμάνια, αεροπορική και σιδηροδρομική επικοινωνία γίνονται ξένες στο λαό τους, ανώνυμα κτήματα μιας ανεξέλεγκτης υπερεθνικής εξουσίας, μιας κλειστής υπερεθνικής λέσχης των ισχυρών. Η υπέρτατη ανακάλυψη του Μαρξ, η ανακάλυψη του νόμου της υπεραξίας, επιβεβαιώνεται με τον πιο αισχρό εκμεταλλευτικό τρόπο.