Για επιχειρήσεις που «εφάρμοσαν νέες μορφές οργάνωσης της εργασίας (συμπεριλαμβάνονται και οι επιχειρήσεις που εφαρμόζουν σχήματα μειωμένου ωραρίου)» και εργαζόμενους που «συμμετείχαν σε ευέλικτα συστήματα οργάνωσης της εργασίας» μίλησε - μεταξύ άλλων - η υπουργός Απασχόλησης, σε χτεσινή εκδήλωση για το κοινοτικό πρόγραμμα Equal, αναφερόμενη στα κατορθώματα της ΕΕ.

Οι εργαζόμενοι έχουν καταλάβει εδώ και καιρό τι εννοούν η ΕΕ και οι δυνάμεις και τα κόμματα που τη στηρίζουν όταν χρησιμοποιούν τον όρο «ευέλικτο»: Ενταση της αντεργατικής επίθεσης. Ωστόσο, το κυβερνητικό στέλεχος φρόντισε να το υπενθυμίσει, διευκρινίζοντας - στην ίδια ομιλία - τις βασικές επιδιώξεις της ΕΕ: «Μέριμνά μας είναι να υλοποιούνται ολοένα και περισσότερες δράσεις, που ενισχύουν την απασχόληση, την ανταγωνιστικότητα και τις ίσες ευκαιρίες στους χώρους εργασίας...».

«Απασχόληση» θέλουν, όχι εργασία με δικαιώματα. Την «ανταγωνιστικότητα» υπερασπίζονται, δηλαδή καλύτερους όρους για να διασφαλίζουν οι βιομήχανοι μεγαλύτερο κομμάτι απ' τα κέρδη πετσοκόβοντας τα δικαιώματα των εργατών. Οσο για τις «ίσες ευκαιρίες» που επιδιώκουν, δεν προωθούν παρά την εξίσωση των δικαιωμάτων προς τα κάτω (π.χ. εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών).

Γι' αυτό άλλωστε, ακόμα και όταν μιλούν για «πλήρη και ποιοτική εργασία», ποτέ δεν ξεχνούν να τη συνδέσουν με τη «διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής». Εχουν πάντα το νου στραμμένο στη διασφάλιση της «ταξικής ειρήνης», δηλαδή την υποταγή της εργατικής τάξης. Χωρίς καμία αυταπάτη για το ότι αυτό αποτελεί εγγύηση για την ικανοποίηση των συμφερόντων των εκμεταλλευτών και σε καμία περίπτωση των εκμεταλλευόμενων.