«Σε όλες τις προηγμένες χώρες, η αναγνώριση της σημασίας του θεάτρου για παιδιά εκφράζεται και με μια σημαντική οικονομική ενίσχυση. Γιατί, αν το θέατρο γενικά είναι μια τέχνη που χρειάζεται χρήματα, το παιδικό θέατρο ειδικά χρειάζεται ακόμη περισσότερα»! αυτά έγραφε στο βιβλίο «Εθνική πολιτική για το θέατρο» το ΥΠΠΟ πριν από μερικά χρόνια - επί ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο θεωρητικά θα ισχυρίζεται και η σημερινή ηγεσία του ΥΠΠΟ. Και οι δύο, όμως, το αντίθετο έπραξαν και πράττουν.

Εδώ και πολλά χρόνια, η περιφρόνηση του ΥΠΠΟ στους θιάσους που ανεβάζουν έργα για παιδιά, εκφράζεται μέσα από τη λογική της επιχορήγησης, που είναι σχεδόν εξευτελιστική. Από τη μια σταμάτησαν να επιχορηγούν ποιοτικούς -«ιστορικούς» θα μπορούσαμε να πούμε - θιάσους παιδικού θεάτρου («Θίασος '81», «Παιδική Αυλαία», κ.ά.), με αποτέλεσμα να αναστείλουν τη λειτουργία τους και από την άλλη στους ελάχιστους θιάσους η επιχορήγηση είναι πενιχρή. Σε όλες τις προηγμένες χώρες, υπάρχει η αναγνώριση του θεάτρου για παιδιά, με σημαντική οικονομική ενίσχυση που φτάνει στο 50%, πολλές φορές και στο 75% του προϋπολογισμού του κόστους της παράστασης. Εδώ, δυστυχώς, υπάρχει ακόμη η αντίληψη ότι το κόστος μιας παιδικής παράστασης είναι χαμηλότερο από εκείνο μιας παράστασης για μεγάλους. Αντίληψη εσφαλμένη, αν αναλογιστεί κανείς ότι πέρα από τα έξοδα, που μπορεί να είναι και μεγαλύτερα πολλές φορές, τα έσοδα είναι ασφαλώς μικρότερα, αφού οι παραστάσεις περιορίζονται στο Σαββατοκύριακο και με φθηνότερο εισιτήριο.

Τι κάνει για όλα αυτά το Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού (ΕΚΕΘΕΧ); Διημερίδες για να ξανακουστούν τα αυτονόητα. Διημερίδα, λοιπόν, με θέμα Παιδί - Θέατρο - Χορός διοργάνωσε την περασμένη εβδομάδα το ΕΚΕΘΕΧ. «Το βασικό συμπέρασμα που εκφράστηκε» - αναφέρει η ανακοίνωσή του - «από όλες τις πλευρές ήταν ότι το θέατρο, ο χορός, η μουσική αλλά και οι υπόλοιπες παραστατικές τέχνες για τα παιδιά και τους νέους οφείλουν να στηριχτούν με κάθε δυνατό τρόπο. Σε αυτό το κλίμα διατυπώθηκε το ενδιαφέρον για μια δεύτερη συνάντηση με σχετικό θέμα». Αλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε!