Για κάθε κομμουνιστή εκπαιδευτικό, για τις ταξικές δυνάμεις πρέπει να σημάνει συναγερμός! Να μη λείψει κανείς! Είναι η ώρα της αντεπίθεσης!

Εκπαιδευτικό τον εκπαιδευτικό, σχολείο το σχολείο, συγκρότημα το συγκρότημα, να φτάσει παντού το απεργιακό - διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Να μη χαθεί ούτε λεπτό!

Κύριο καθήκον για τις ταξικές δυνάμεις είναι η σύγκρουση με την πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ, της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της. Η συσπείρωση δυνάμεων γύρω από το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, το σφυροκόπημα των θέσεων του οπορτουνισμού κάθε απόχρωσης. Η δημιουργία όρων και προϋποθέσεων για μια νικηφόρα πορεία του απεργιακού κινήματος.

Με προμετωπίδα το απεργιακό πλαίσιο του ΠΑΜΕ διεκδικούμε αιτήματα, όπως:

• «Ενιαίο 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο για όλα τα παιδιά μέχρι 18». Αιχμή του διεκδικητικού πλαισίου, αλλά ταυτόχρονα και βασικός κρίκος για την ανάπτυξη της πολιτικής των κοινωνικών συμμαχιών, είναι το δικαίωμα στη μόρφωση.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ πρέπει να πρωτοστατήσουν ώστε οι εκπαιδευτικοί να απορρίψουν στη συνείδησή τους το σημερινό ταξικό σχολείο των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Ν' αποκαλύψουν τη διγλωσσία και υποκρισία των οπορτουνιστών ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που από τη μια δηλώνουν ενάντια στους ταξικούς φραγμούς κι από την άλλη υιοθετούν το διπλό ανισότιμο σχολικό δίκτυο ΓΕΛ-ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ (ταξικό, διαφοροποιημένο σχολείο).

• «Κατάργηση του θεσμού των ωρομισθίων και των αναπληρωτών. Εργασιακά, κοινωνικά δικαιώματα στους νέους εκπαιδευτικούς. Σταθερή μόνιμη δουλειά για όλους».

Η δράση του ΠΑΜΕ για τα εργασιακά δικαιώματα των νέων εκπαιδευτικών αποτελεί την πρώτη κοινωνικοταξική προτεραιότητα.

Η οργανική ένταξη στις ΕΛΜΕ όχι μόνο των ωρομισθίων και αναπληρωτών, αλλά κι αυτών στην Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη και την Ενισχυτική Διδασκαλία είναι πλέον αναγκαιότητα.

Αμεσα με το απεργιακό πλαίσιο του ΠΑΜΕ να απευθυνθούμε στους συμβασιούχους εκπαιδευτικούς, να πάρουμε κινηματικές πρωτοβουλίες που θα αναδεικνύουν τα υπερώριμα αιτήματά τους (καταβολή δεδουλευμένων, διπλασιασμό της «ωριαίας αποζημίωσης», κριτήρια πρόσληψης, τοποθέτησης, οργανική θέση κ.ά.).

Η εισήγηση της ΟΛΜΕ προς τις ΓΣ των ΕΛΜΕ «ξεχνάει» να συμπεριλάβει την κατάργηση του θεσμού των ωρομισθίων - αναπληρωτών, όπως και του ΑΣΕΠ.

Κι αυτό ίσως είναι το λιγότερο, αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι στο 11ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ με πρόταση του τότε προέδρου της ΟΛΜΕ και εκπροσώπου του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αφαιρέθηκε από τους ωρομίσθιους ακόμα κι αυτό το δικαίωμα του «εκλέγειν» και «εκλέγεσθαι»!!!

• «Γνήσιες ΣΣΕ. 1.800 ευρώ στο νεοδιόριστο (μεικτά)». Το αίτημα αυτό είναι αναγκαίο και ρεαλιστικό. Ουσιαστικά εξισορροπεί τις απώλειες του εισοδήματος των δημοσίων υπαλλήλων (-30%) την τελευταία 10ετία.

Και μόνο τα 28 δισ. ευρώ που δίνει δώρο η κυβέρνηση της ΝΔ στους τραπεζίτες, δείχνει περίτρανα πως οι κυβερνήσεις των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ψεύδονταν ασύστολα όταν έλεγαν ότι «δεν αντέχει η οικονομία» για αυξήσεις στους μισθούς. Αποκαλύπτει όμως και το ρόλο των οπορτουνιστών, πως στα κρίσιμα ζητήματα στηρίζουν τη στρατηγική της αστικής τάξης, αρκεί να θυμηθεί κανείς την «εν χορώ» επίθεση των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ και της ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα για «μαξιμαλιστικά αιτήματα», για «ανέφικτες και ανεύθυνες διεκδικήσεις» κ.ά.

• «Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας (30/30). Στα 55 για τις γυναίκες και στα 60 για τους άνδρες. Να προσμετράται ως συντάξιμος ο χρόνος της ανεργίας».

Μόνο αυτό το αίτημα διασφαλίζει την Κοινωνική Ασφάλιση ως καθολικό δικαίωμα, ανταποκρίνεται στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, φέρνει πίσω ένα κλεμμένο κομμάτι της υπεραξίας, ανεβάζει την τιμή της εργατικής δύναμης.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ - ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ από κοινού, χρόνια τώρα διαμορφώνουν θέση για «πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας». Το αίτημα αυτό συνειδητά δεν το συνοδεύουν από το όριο ηλικίας «στα 55 για τις γυναίκες και στα 60 για τους άνδρες», ισοδυναμεί με τη διεκδίκηση ενός προνοιακού επιδόματος, είναι θέση της εργοδοσίας.

Με τις σημερινές ελαστικές σχέσεις εργασίας, την αδιοριστία ποιος στ' αλήθεια θα συμπληρώσει 30 χρόνια εργασίας, για να πάρει πλήρη σύνταξη;

Στο 32ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ (απολογισμός δράσης σελ. 56) ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚ - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ προχώρησαν παραπέρα. Διαμόρφωσαν αίτημα για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (σύνταξη στα 35 χρόνια εργασίας 35/35).

Το πλαίσιο της ΟΛΜΕ είναι προδοτικό για τα συμφέροντα της μισθωτής εργασίας, των εκπαιδευτικών. Στηρίζει την ταξικότητα, την επιχειρηματικότητα και τη διαφοροποίηση στην εκπαίδευση, εισάγει τα κριτήρια της αστικής τάξης στο εργατικό κίνημα για τη διαμόρφωση της τιμής της εργατικής δύναμης.

Στη βάση αυτή διασπά την ενότητα της εργατικής τάξης των εκπαιδευτικών, μετατοπίζει τμήμα της μισθωτής εργασίας με την πολιτική του κεφαλαίου. Κατά τ' άλλα κλαίγονται για τις «ξεχωριστές συγκεντρώσεις».

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε είναι ανάγκη να αντιστοιχηθεί η αντίσταση των εργαζομένων στο ύψος της επίθεσης που δέχονται, τόσο στο περιεχόμενο όσο και στις μορφές πάλης.

Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών πρότεινε στο ΔΣ της ΟΛΜΕ διεκδικητικό πλαίσιο που απαντάει στις σύγχρονες ανάγκες των εκπαιδευτικών με δυο 48ωρες απεργίες τον Οκτώβρη.

Η λογική της πρότασης απλή: απαντάμε άμεσα στην επίθεση, προετοιμάζουμε το έδαφος της κλιμάκωσης. Τόσο το πλαίσιο όσο και η μορφή πάλης καταψηφίστηκαν από ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚ - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ.

Η κεντροαριστερή πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ αποφάσισε από 1 Δεκέμβρη απεργία διαρκείας με τη μορφή των 5ήμερων επαναλαμβανόμενων - ουσιαστικά μέσα στα Χριστούγεννα!!! -, χωρίς ενδιάμεσα βήματα προεργασίας που θα ετοιμάζουν το έδαφος, θα «τεστάρουν» τις διαθέσεις.

Πρόκειται για πράξη τυχοδιωκτική και επικίνδυνη για το εκπαιδευτικό κίνημα.

«Η απεργία της γαλοπούλας» είναι σχέδιο του ΠΑΣΟΚ που υπηρετεί τις προεκλογικές του σκοπιμότητες και την αγωνιώδη προσπάθειά του να κερδίσει πόντους στο «κινηματικό και κοινωνικό του προφίλ».

Στο επίκεντρό τους δεν έχουν τις ανάγκες των εκπαιδευτικών και της εκπαίδευσης. Επιδιώκουν να ξεστρατίσουν το κίνημα, να χαλιναγωγήσουν τις διαθέσεις, να εγκλωβίσουν κοινωνικές δυνάμεις στο δόκανο της κεντροαριστερής διαχείρισης.

Το έργο το έχουμε ξαναδεί το 2006 με την απεργία της ΔΟΕ. Αρωγούς στα σχέδιά του αυτά, το ΠΑΣΟΚ βρίσκει τους πάντα πρόθυμους «κολαούζους της κεντροαριστεράς» ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ.

Αυτή τη φορά, όμως, φαίνεται πως οι εκπαιδευτικοί «την έχουν ψυλλιαστεί» και ήδη άρχισαν να τα «μαζεύουν».

Ηγετικά στελέχη της ΠΑΣΚ στην Πάτρα στις ενημερώσεις τους στα σχολεία τόνιζαν πως «δεν πρόκειται να συρθούμε στα σχέδια κάποιων συνδικαλιστικών ηγεσιών». Ενώ οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ της Πάτρας στο ίδιο μοτίβο κυκλοφόρησαν σχετική ανακοίνωση (16/10/08). Οι ίδιοι που εξαγγέλλουν από πάνω την απεργία διαρκείας, οι ίδιοι πάνε να την κλείσουν και μάλιστα πριν τις Γενικές Συνελεύσεις.

Το ΠΑΜΕ είναι ανοιχτό σε κάθε μορφή πάλης, από τη στάση εργασίας μέχρι τη «νέα έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα», αναμφισβήτητα και με την απεργία διαρκείας. Είναι ανοιχτό σε κάθε μορφή πάλης που πληροί τις προϋποθέσεις για την αποτελεσματικότητα των αγώνων. Αγώνες διαρκείας με ταξικό προσανατολισμό, με φερέγγυες συνδικαλιστικές ηγεσίες, με όρους συμμετοχής των μαζών, με όρους κινήματος, αγώνες διαρκείας που θα επιλέγονται την κατάλληλη χρονική στιγμή.

Η πιο προωθημένη κλιμάκωση βρίσκεται στην πολιτικοποίηση των κοινωνικών αγώνων, στην ανάπτυξη κοινωνικών συμμαχιών, στο συντονισμό με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα, γράφεται με όρους απειθαρχίας - σύγκρουσης και ανατροπής κι αυτή τη λογική δεν την έχουν οι δυνάμεις της συναίνεσης και του συμβιβασμού.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ θα επιδιώξουν οι ΓΣ να υπερψηφίσουν το απεργιακό του πλαίσιο και την απεργιακή πρόταση για δυο 48ωρες το Νοέμβρη 11-12, 26-27 και νέες ΓΣ στις 27, που θα εξετάσουν την πορεία της κλιμάκωσης.

Η καλύτερη απάντηση στην πλουτοκρατία και τα κόμματά της, σε κυβέρνηση - ΕΕ και συμβιβασμένες ηγεσίες, είναι η συμμετοχή στις απεργίες, στους αγώνες με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ.