Αν δείτε την ταινία, να τη δείτε με τα δικά σας μάτια! (Η ταινία, με δική της ομολογία, δηλώνει, ότι τα βλέπει με τα μάτια της αστυνομίας.) Ομως, απ' όπου και να τα κοιτάξεις, τα πράγματα, είναι εξωπραγματικά! Οι αμέτρητες γνωστές φαβέλες (οι παραγκουπόλεις) της Βραζιλίας, ζούνε πέρα από τα όρια. Πέρα από τα όρια της φτώχειας, της βίας, της διαφθοράς, της πορνείας, των ναρκωτικών...

Η ταινία, στηριζόμενη σε αληθινά, όπως δηλώνει, γεγονότα, εξετάζει ένα τμήμα της αστυνομίας. Τους Επίλεκτους! Αυτούς, δηλαδή, που θέλουν να επιβάλουν την τάξη! Και οι οποίοι είναι οι λιγότερο, έως και καθόλου, διεφθαρμένοι (σύμφωνα με δική τους δήλωση). Στο κέντρο της ταινίας υπάρχουν δυο, επίλεκτοι αστυνομικοί, δυο φίλοι από παιδιά. Σε κάποια φάση της ζωής τους, όμως, θα πάρουν δυο διαφορετικούς δρόμους. Ο ένας θα παραμείνει αδιάφθορος και ο άλλος θα ενδώσει!

Ομως, πιστέψτε με, οποιαδήποτε ιστορία και αν ήθελε να διηγηθεί η ταινία, θα χανόταν από το «ντεκόρ», το ανθρώπινο και το πραγματικό ντεκόρ (σπίτια τρώγλες, στενά σαν γαλαρίες, αξιολύπητα ανθρώπινα όντα, παιδιά εξαθλιωμένα), το οποίο, με τη μοναδική σκληράδα του, σου εξαντλεί το όποιο άλλο ενδιαφέρον. Αυτός ο κόσμος δε ζωγραφίζεται, δεν περιγράφεται και δε φωτογραφίζεται. Είναι πέρα από την πραγματικότητα.

Ετσι η προσπάθεια της ταινίας να αποδείξει ότι υπάρχουν και τίμιοι αστυνομικοί, λες και εκεί βρίσκεται το πρόβλημα, πέφτει στο κενό. Ο θεατής, θέλει δε θέλει, θα απορροφηθεί από την εικόνα και θα κάνει τις δικές του σκέψεις. Θα πει, αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα, ας το λύσουν (αν μπορούν). Οι φαβέλες, τελικά, θα γίνουν ο τάφος τους. Είναι τόσο μεγάλη η οργή που υπάρχει εκεί, που κανένας «επίλεκτος» δεν μπορεί να τη μετριάσει!

Παίζουν: Βάγκνερ Μούρα, Αντρέ Ραμίρο, Κάγιο Τζουνκέιρα.