Από το γιορτασμό για την επέτειο του Κιλελέρ

Στη χτεσινή σύσκεψη της Πανελλαδικής Γραμματείας της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης, που πραγματοποιήθηκε στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας, αποφασίστηκε, στο επόμενο διάστημα, να οργανωθούν ενημερωτικές συγκεντρώσεις στα χωριά, ενώ για το 3ο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη προγραμματίζεται κινητοποίηση σε πανθεσσαλικό επίπεδο.

Στην εισήγηση που παρουσίασε στη σύσκεψη ο Β. Μπούτας, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΥ, όπως και στις παρεμβάσεις των άλλων στελεχών του συνεπούς αγροτικού κινήματος, υπογραμμίστηκε ότι ο φτωχός αγροτικός κόσμος, που είναι αγανακτισμένος και οργισμένος με την αντιαγροτική πολιτική, η οποία αποδεκατίζει το εισόδημά του και τον ξεκληρίζει, έχει αποθέσει τις ελπίδες του για αγώνες μόνο στην ΠΑΣΥ, αντιλαμβανόμενος ότι όλοι οι άλλοι που κάνουν πως ασχολούνται με τον αγροτικό συνδικαλισμό - τριτοβάθμιες αγροτικές οργανώσεις, Ενώσεις Συνεταιρισμών και «ημέτερες» των κομμάτων του δικομματισμού Ομοσπονδίες Αγροτικών Συλλόγων - όχι μόνο δε θέλουν να οργανώσουν την πάλη της αγροτιάς, αλλά κάνουν και ό,τι μπορούν για να τιθασεύσουν και να υπονομεύσουν το αγωνιστικό φρόνημα των αγροτών.

Οπως σημείωσε στην εισήγησή του ο Β. Μπούτας, φέτος, τρία χρόνια από την έναρξη εφαρμογής της νέας ΚΑΠ και ενόψει της νέας αναθεώρησής της - σε συνδυασμό με την υλοποίηση των αποφάσεων του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) και τη λειτουργία της «ελεύθερης αγοράς» - η μικρομεσαία αγροτιά και γενικότερα τα λαϊκά στρώματα της υπαίθρου βιώνουν τραγικές καταστάσεις, καθώς το αγροτικό εισόδημα έχει συρρικνωθεί.

Η κατάργηση της εγγυημένης τιμής στα αγροτικά προϊόντα - επισήμανε - αφήνει τους παραγωγούς έρμαια στα χέρια μιας χούφτας εμποροβιομηχάνων, οι οποίοι καθορίζουν τις τιμές που αγοράζουν τα προϊόντα κατά πώς τους συμφέρει, με αποτέλεσμα αυτές να πέφτουν συνεχώς για να αυξάνονται διαρκώς τα κέρδη τους. Πλήγμα στο εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών έχει φέρει και η μείωση των επιδοτήσεων, όπως και η αλματώδης αύξηση του κόστους παραγωγής, που επιβάλλουν οι εμποροβιομήχανοι με τις συνεχείς ανατιμήσεις στα αγροτικά μέσα και εφόδια (σπόροι, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, καύσιμα, αγροτικό ρεύμα, μηχανήματα κ.ά.).

Η ευθύνη για την τραγική κατάσταση που βιώνει ο αγροτικός κόσμος - τόνισε - ανήκει στην κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία εφαρμόζει, με προκλητική αναλγησία, την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ. Μεγάλες ευθύνες έχει και το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο γιατί επί των δικών του κυβερνήσεων πάρθηκαν πολλές από τις αντιαγροτικές αποφάσεις, που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και διότι, ως αξιωματική αντιπολίτευση σήμερα, στηρίζει αυτή την πολιτική. Το ίδιο, επί της ουσίας, κάνει και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, φροντίζοντας να μη θιγεί το «κύρος» της ΕΕ και η λειτουργία της «ελεύθερης αγοράς». Ο δε ΛΑ.Ο.Σ. όχι μόνο στηρίζει την κυβέρνηση και την ΕΕ, αλλά δε διατάζει να εκθειάσει τα «αγροτικά κατορθώματα» της δικτατορίας του Μεταξά και της Χούντας.

Ευθύνες, όμως - συνέχισε ο Β. Μπούτας - έχουν και οι συμβιβασμένες διοικήσεις των ΠΑΣΕΓΕΣ - ΓΕΣΑΣΕ - ΣΥΔΑΣΕ και των Δευτεροβάθμιων Συνεταιριστικών και Συνδικαλιστικών Οργανώσεων, που όχι μόνο στηρίζουν την αντιαγροτική πολιτική, αλλά εμφανίζονται και σαν «λαγοί» των νέων αντιαγροτικών μέτρων που προωθούνται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η «πρόταση» της «πρασινογάλαζης» διοίκησης της ΠΑΣΕΓΕΣ για την αναθεώρηση του Κανονισμού για το βαμβάκι, που έχει στόχο τη μείωση της καλλιέργειας κατά 1.000.000 στρέμματα, όπως και η «πρόταση» της Ενωσης Συνεταιρισμών Λάρισας - στην οποία δρα η γνωστή «ομάδα Κοκκινούλη» - να κοπούν εντελώς οι επιδοτήσεις από τους μικροκαλλιεργητές.

Αναφερόμενος, δε, στις τελευταίες αποφάσεις του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για περικοπή μέρους του «κρατικού κονδυλίου» από τη ΓΕΣΑΣΕ και τη ΣΥΔΑΣΕ, σημείωσε ότι η κυβέρνηση προχώρησε σ' αυτή την απόφαση όχι, βεβαίως, για την «εξυγίανση του αγροτικού κινήματος», αλλά επειδή είναι φανερό ότι αυτές οι οργανώσεις δεν έχουν, πλέον, καμιά επιρροή στον αγροτικό κόσμο και γι' αυτό δεν μπορούν, πια, να λειτουργούν σαν «δεκανίκι» της αντιαγροτικής πολιτικής των κυβερνήσεων. Το ρόλο αυτό η κυβέρνηση τον αναθέτει στην ΠΑΣΕΓΕΣ και στις Ενώσεις Συνεταιρισμών, που έχουν, ήδη, δώσει «εξετάσεις», με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ενωση Συνεταιρισμών Λάρισας, που διακρίνεται, ιδιαίτερα, στο ρόλο του «λαγού» της κυβερνητικής αντιαγροτικής πολιτικής και του υπονομευτή των αγροτικών αγώνων, γι' αυτό άλλωστε και κάποια από τα στελέχη της ανταμείφθηκαν με το διορισμό τους σε θέσεις και οφίτσια.

Ιδιαίτερη συζήτηση έγινε στη σύσκεψη για τα σιτηρά και το καλαμπόκι, που φέτος η τιμή για τον παραγωγό είναι αρκετά χαμηλότερη από πέρσι. Κι επισημάνθηκε ότι ο δρόμος για χαμηλές τιμές στα σιτηρά, και όχι μόνο, άνοιξε από τη χαμηλή εγγυημένη τιμή που αποφάσισε η ΕΕ. Η πολιτική του ΠΟΕ σε συνδυασμό με την τιμή ασφάλειας των 0,10 λεπτών το κιλό, που αποφασίστηκε με τη νέα ΚΑΠ, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, καθιστούν τους αλευροβιομήχανους κυρίαρχους στην αγορά και τους παραγωγούς και τους καταναλωτές τα υποζύγια.

Αποδεικνύεται - τονίστηκε - αυτό που χρόνια επισήμανε η ΠΑΣΥ, ότι, δηλαδή, σε συνθήκες «ελεύθερης αγοράς» και κυριαρχίας των μονοπωλιακών ομίλων, ο ρόλος των συνεταιρισμών είναι πολύ περιορισμένος, έως ανύπαρκτος, γι' αυτό και δεν μπορούν να διαμορφώσουν την αγορά, αφού μεταποιούν το 1,5% του συνόλου της παραγωγής του σιταριού και μάλιστα μία Ενωση, αυτή του Κιλκίς. Ο ρόλος τους είναι καθαρά ρόλος μεσάζοντα και λειτουργούν σαν μηχανισμός συγκέντρωσης των προϊόντων, απαλλάσσοντας τα μονοπώλια από αυτό τον «κόπο» και τα έξοδα για αποθηκευτικούς χώρους κλπ.

Τη σύσκεψη απασχόλησε και το πρόβλημα της λειψυδρίας, καθώς οι ζημιές στην παραγωγή από την ξηρασία είναι τεράστιες και υπογραμμίστηκε ότι ευθύνη έχουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που δεν προχωρούν στα αναγκαία έργα υποδομής για την εξασφάλιση νερού για άρδευση, αλλά και η Τοπική Αυτοδιοίκηση που δε διεκδικεί κονδύλια από εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους, για την επίλυση αυτού του προβλήματος.

Τα βασικά αιτήματα των κινητοποιήσεων που θα ξεκινήσουν θα είναι:

• Να ισχύσουν εγγυημένες τιμές στα αγροτικά προϊόντα, που θα διασφαλίζουν ικανοποιητικό αγροτικό εισόδημα.
• Να αυξάνονται, κάθε χρόνο, οι επιδοτήσεις.
• Να ληφθούν μέτρα για τη μείωση του κόστους παραγωγής.
• Να κατασκευαστούν τα αρδευτικά έργα.
• Να αποζημιωθούν, στο 100%, οι αγρότες για τις ζημιές από τη λειψυδρία.