Το σχέδιο ανασυγκρότησης του ΟΣΕ, που παρουσίασε προχτές η κυβέρνηση της ΝΔ, αποσκοπεί στη λειτουργία του Οργανισμού με πλήρη ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και στην είσοδο του μεγάλου κεφαλαίου και στον τομέα αυτό, το οποίο θα «αξιοποιήσει» τις χρυσοπληρωμένες από το λαό υποδομές για την αύξηση των κερδών του. Απαραίτητος, όμως, όρος για την επίτευξη του στόχου αυτού είναι το χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Η συγκεκριμένη κυβερνητική απόφαση δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Είναι συνέχεια της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και της απελευθέρωσης στρατηγικών τομέων της οικονομίας, η οποία αποτελεί έναν από τους σημαντικούς άξονες της στρατηγικής της Λισαβόνας και υλοποιείται - ή έχει ήδη υλοποιηθεί - σε όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στην Ελλάδα, η πολιτική που άρχισε να υλοποιείται από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζεται - με τον ίδιο ζήλο και την ίδια συνέπεια - από τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, με τις ευλογίες των γαλαζοπράσινων συνδικαλιστικών παρατάξεων, στις ΔΕΚΟ ή πρώην ΔΕΚΟ. Παρά τις «κοκορομαχίες» και τους «σκυλοκαυγάδες» τους, το ένα κόμμα του δικομματισμού συνεχίζει με συνέπεια το αντεργατικό-αντιλαϊκό «έργο» του άλλου. Ηδη έχουν υλοποιήσει την ιδιωτικοποίηση - απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών και της ενέργειας. Τώρα παίρνουν σειρά οι σιδηροδρομικές μεταφορές. Στήριγμα σε αυτές τις επιλογές βρίσκουν στο ΣΥΝ, που παρέχει απλόχερη στήριξη στις στρατηγικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Προκειμένου ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να προωθήσουν και να εφαρμόσουν αυτή την πολιτική, κρύβουν τα πραγματικά αίτια και τους πραγματικούς στόχους, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα. Κάθε φορά που βάζουν ταμπέλα ξεπουλήματος σε μια τέτοια επιχείρηση, ακολουθούν τη γνωστή συνταγή: «η επιχείρηση είναι ελλειμματική και γι' αυτό φταίνε οι εργαζόμενοι». Χαρακτηριστικό είναι ότι ο σημερινός υπουργός Μεταφορών Κ. Χατζηδάκης όπου σταθεί και όπου βρεθεί μιλά για τους υψηλόμισθους εργαζόμενους που τάχα φταίνε για το έλλειμμα του ΟΣΕ, επιχειρώντας έτσι να διαιρέσει τους εργαζόμενους σε προνομιούχους και μη, και να στρέψει τη μία κατηγορία εργαζομένων ενάντια στην άλλη. Αποσιωπά, όμως, συνειδητά, ότι βασικό κριτήριο της επιχειρούμενης «ανάπτυξης» και του «εξορθολογισμού» του ΟΣΕ είναι η μεγιστοποίηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου μέσω της αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων και της παραπέρα οικονομικής επιβάρυνσης των λαϊκών νοικοκυριών.

Απέναντι σ' αυτές τις πολιτικές και τους φορείς, απέναντι στις προβοκατόρικες δηλώσεις περί εργαζομένων που είναι «κλέφτες και τεμπέληδες», οι εργαζόμενοι πρέπει να διαλύσουν τις αυταπάτες τους και να πάρουν ξεκάθαρη στάση. Μαζί με τις ταξικές δυνάμεις να ορθώσουν το ανάστημά τους οργανώνοντας τον αγώνα τους σε κάθε τομέα και συντονίζοντας τη δράση τους με το σύνολο των εργαζομένων. Βάζοντας φραγμούς στην πολιτική της ιδιωτικοποίησης - απελευθέρωσης και διεκδικώντας οι τομείς στρατηγικής σημασίας να είναι ενιαίοι, αποκλειστικά κρατικοί φορείς, που θα αποτελούν λαϊκή περιουσία και θα υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες.